Παιδί μου σε περιμένω…

 Παιδί μου σε περιμένω…
Με τα μάτια καρφωμένα στο δρόμο περίμενε. Δεν του είχε αρνηθεί να φύγει μακριά από το σπιτικό του για να ζήσει τη ζωή όπως ο ίδιος την ονειρευόταν. Πάντοτε μιλούσε στα παιδιά του για την ελευθερία. Μόνο ελεύθερους ανθρώπους ήθελε κοντά του.

Όχι σκλάβους και φυλακισμένους. Ήξερε πως όποιος νιώθει φυλακισμένος κάποτε θα δραπετεύσει.  Πήγαινε του είπε και μάθε τον κόσμο. Μάζεψε εμπειρίες. Γίνε σοφός από το ταξίδι. Αλλά πάντα να θυμάσαι πως θα υπάρχει το σπιτικό στο οποίο γεννήθηκες και μεγάλωσες. Πάντα θα υπάρχει η εστία. 
Κι ένα πρωινό έφυγε, παίρνοντας μαζί του ό,τι του αναλογούσε. Πέταγε από τη χαρά του. Ήταν ελεύθερος να κάνει κάθε του όνειρο πραγματικότητα. Κι έζησε. Μερόνυχτα ολόκληρα βρέθηκε σε πολιτείες φωτεινές γεμάτες από όλα εκείνα που κάνουν το νου του ανθρώπου να ξεχνάει ποιος είναι. Γνώρισε ανθρώπους, από άλλους τόπους και με άλλες συνήθειες. Ο χρόνος είχε σταματήσει. Ζούσε ένα όνειρο. Κι όσο ξόδευε χρήματα τόσο το όνειρο γινόταν πιο γλυκό. Μέχρι που όλα άλλαξαν και το όνειρο έγινε εφιάλτης. 
Ξάφνου άνοιξε τα μάτια και είδε πως ήταν μόνος. Έφυγαν όλοι εκείνοι που είχαν γίνει φίλοι και κολλητοί. Χωρίς χρήματα δεν τον χρειάζονταν. Έπρεπε να ψάξουν τον επόμενο ονειροπαρμένο για να περάσουν  καλά. Αυτός πλέον τους ήταν άχρηστος. Τα μάτια του άρχισαν να τρέχουν δάκρυα. Ένιωθε τόσο μόνος σε τούτη τη μεγαλούπολη με τους πολλούς ανθρώπους και τους τεράστιους δρόμους. Κλαίγοντας αποκοιμήθηκε…
– Πατέρα γιατί μ΄ άφησες να φύγω; Γιατί δε με σταμάτησες;
– Γιατί σε μεγάλωσα να είσαι ελεύθερος. Γιατί έπερεπε να μάθεις. Τα δικά μου τα παιδιά είναι αετοί. Σας έδωσα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να πετάτε ψηλά και να έχετε στόχους. 
– Δες όμως. Δεν τα κατάφερα. Τα κατέστρεψα όλα. 
– Όχι παιδί μου. Τίποτε δεν καταστράφηκε. Είσαι πιο έμπειρος τώρα. Όλοι μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Ξέρεις να ζυγίζεις τους ανθρώπους. Ο θησαυρός σου είναι η ψυχή σου και όχι το πορτοφόλι σου. 
– Πατέρα, ντρέπομαι να σε κοιτάξω στα μάτια. Νομίζω πως δεν την αξίζω την αγάπη σου. 
– Η αγάπη του γονιού για το παιδιά του είναι δεδομένη. Μπορεί κάποιες φορές να μην καταλαβαίνουμε οι γονείς τα παιδιά μας, και τα παιδιά τους γονείς, αλλά δεν έχουμε πιότερο  από εσάς σε τούτη τη ζωή. 
– Πατέρα, κρυώνω εδώ που είμαι μόνος.  Θέλω να γυρίσω πίσω…
– Παιδί μου σε περιμένω. Πάντα σε περίμενα και πάντα θα σε περιμένω…Εσύ απλά πάρε την απόφαση.
The following two tabs change content below.

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.

Related post

Ρώτα το #echaritygr ότι θες, όποτε θες
×
Exit mobile version