Χωρίς αμφιβολία, εν μέσω φυσικής απόστασης λόγω της πανδημίας, όλοι προσπαθούν να προσαρμοστούν με κάποιες σημαντικές μεταβολές στην καθημερινή ζωή, αλλά τα άτομα με αναπηρία όρασης που προσπαθούν να πλοηγηθούν σε έναν νέο κόσμο, αντιμετωπίζουν πρόσθετες προκλήσεις αφού αυτές οι συνθήκες μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την κινητικότητα και την ανεξαρτησία τους, καθιστώντας τη ζωή πολύ πιο δύσκολη και ενδεχομένως να εκθέτουν τον εαυτό τους σε αυξημένο κίνδυνο αφού βασίζονται σε δραστηριότητες που δεν είναι ευνοϊκές για την κοινωνική απόσταση.

Η φυσική επαφή είναι ζωτικής σημασίας για τα άτομα με αναπηρία όρασης προκειμένου να αλληλεπιδρούν με τον κόσμο όπου απαιτείται η καθημερινή, άμεση επαφή με άλλα άτομα και επιφάνειες. Από εμπειρίες ατόμων με αναπηρία όρασης, επιχειρούμε να αναδείξουμε προβλήματα που προέκυψαν μέσα σε αυτές τις ειδικές συνθήκες:

• Οι νέοι κανονισμοί, όπως οι οδηγίες αναμονής και οι δείκτες απόστασης δεν λαμβάνουν υπόψη τις δυνατότητες προσβασιμότητας καθώς δεν είναι απτικοί ή σε μορφή Braille.
• Η διατήρηση απόστασης μπορεί να είναι δύσκολη, επειδή τα άτομα δεν μπορούν να δουν πόσο κοντά βρίσκονται σε κάποιον. Αντ’αυτού, βασίζονται στον ήχο για να υπολογίσουν το χώρο και να προσαρμοστούν.
• Η ανάγνωση του Braille, η αίσθηση της θέσης τους στο χώρο και η μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς απαιτούν απτές εμπειρίες, αλλά σε συνθήκες πανδημίας, η επαφή με επιφάνειες οφείλει να περιοριστεί σημαντικά.
• Υπάρχουν εμπόδια στην εφαρμογή μέτρων υγιεινής, όπως η αδυναμία εντοπισμού απολυμαντικών χεριών στα καταστήματα.
• Η καθοδήγηση κρατώντας τον αγκώνα κάποιου (οι αγκώνες χρησιμοποιούνται τώρα για φτέρνισμα και βήχα), καθίσταται επικίνδυνη.
• Οι περιορισμοί σε επιχειρήσεις και δημόσιους χώρους, δυσκολεύουν την πλοήγηση. Τα άτομα με αναπηρία όρασης δημιουργούν χωρικές αναπαραστάσεις περιβάλλοντος στο μυαλό τους. Εάν ένα περιβάλλον έχει αλλάξει, αυτό μπορεί να διαταράξει τους διανοητικούς χάρτες.
• Απλές καθημερινές συνήθειες, όπως τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ εμπεριέχουν δυσκολίες καθώς το άτομο πρέπει να αγγίζει αντικείμενα και επιφάνειες πολύ περισσότερο από το μέσο όρο και επιπρόσθετα δεν μπορεί να δει εάν οι άλλοι τηρούν τους κανόνες αποστασιοποίησης ή αν φορούν τη μάσκα τους.
• Η αποφυγή στενής επαφής με τους ανθρώπους καθίσταται δύσκολη και η αποτυχία κοινωνικής απόστασης τους εκθέτει σε κριτική. Επίσης, αυξάνει δυνητικά τον κίνδυνο εμφάνισης COVID-19.

Το ΚΕΑΤ ως ο επίσημος Φορέας των ατόμων με αναπηρία όρασης και με την  ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Λευκού Μπαστουνιού, θα ήθελε να τονίσει  ότι η προσβασιμότητα πρέπει να είναι πάντα μια απαραίτητη δέσμευση και προτεραιότητα της Πολιτείας και ακόμα περισσότερο στις ειδικές αυτές συνθήκες που βιώνουμε.

Είναι απαραίτητο για όλους μας να προσαρμοστούμε και κανείς δεν πρέπει να μείνει πίσω!