Ο Άνθρωπος Σκύλος στο Θέατρο Σοφούλη / Είδαμε και σας προτείνουμε

Πολιτισμός
echaritygr
3 Νοεμβρίου 2018
0
707
4 minutes read

Την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, λίγο μετά τις 8μμ, βρέθηκα στο Θέατρο Σοφούλη, για να παρακολουθήσω τον πολυσυζητημένο “Άνθρωπο Σκύλο”, με τον Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλο. Μέχρι και σήμερα με τυραννάει μια βαθιά σκέψη που εντοπίζεται πέραν όλων των άλλων μηνυμάτων του έργου σε ένα και μόνο θέμα: Πόσο πολύ έχει αλλάξει το θέατρο πλέον… Και θα σου πω τι εννοώ. Σαράντα περίπου άτομα στις θέσεις του θεάτρου και κάποιοι “εμείς”… Κι έχει σημασία το “εμείς” καθώς δεν μπορούσα να μας συμπεριλάβω στο σύνολο του κόσμου που είπαν να περάσουν τη βραδιά της Κυριακής με μια δική τους ιδιότυπη επανάσταση στο θέατρο… Η επιλεγμένη σκοτεινή αίσθηση της αίθουσας, η ατμόσφαιρα του μαύρου που μας τύλιγε, ένιωθες πως σχεδόν προστάτευε τη μέσα ζωή και πλοκή του θεάτρου από το αδιάφορο του έξω συστήματος και κόσμου. Σαν κέλυφος που φυλάει κάτι πολύτιμο μέσα του το σκοτάδι, ανομολόγητο, απροσάρμοστο, αντικομφορμιστικό. Αυτή είναι κι η μαγεία, μπορώ να πω της αίθουσας ενός θεάτρου. Έτσι τουλάχιστον σχηματοποιείται στο μυαλό μου.

Ο Κωνσταντίνος με έναν πυκνό λόγο, με έννοιες που καταπιάνεται αρκετά απαιτητικές από τον χώρο της πολιτικής, της ηθικής και της ανθρωπιστικής – κοινωνικής διάστασης, – ίσως τοπίο που θέλει έναν προσεκτικό και συγκεντρωμένο θεατή – σε ταξιδεύει στη χειμαρρώδη αφήγηση του, σχεδόν φτιάχνοντας ένα ολόκληρο σκηνικό της κάθε στιγμής στην σκηνή. Η λιτότητα εξάλλου των σκηνικών (ένα μαύρο πανί, ένα τραπεζάκι τροχήλατο με ένα κουπάκι ποτήρι με νερό και μια καρέκλα, είναι όλα κι όλα τα υλικά του επί σκηνής) δε σου αποσπά την προσοχή από τον απαιτητικό του μονόλογο.

H Τέχνη και κυρίως το Θέατρο, φαντάζει με κέλυφος που φυλάει κάτι πολύτιμο μέσα του το σκοτάδι, ανομολόγητο, απροσάρμοστο, αντικομφορμιστικό

Όσοι γνωρίζουμε τον Κωνσταντίνο, τον έχουμε ταυτίσει με το ψυχαγωγικό ξελαφρωτικό και χαλαρό stand up comedy. Εδώ όμως, στον “Άνθρωπο Σκύλο” του αμερικανού Lee Blessing, σε απόδοση και σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα, ο Ραβνιωτόπουλος γίνεται ένας άξιος περφόρμερ και κονσέπτερ καθώς δεν είναι απλώς ένας ηθοποιός που ανέβηκε στη σκηνή να παίξει ΑΛΛΆ σκαρφάλωσε στο μυαλό καθενός μας για να φωνάξει για τον Κόσμο τις πιο βαθιές μας αλήθειες και σκέψεις. Σκαρφάλωσε στο ίδιο το έργο να μεταποιήσει μια ομερτά του σάπιου μας κόσμου, σε ένα ευαγγέλιο Ανθρωπιστικών μηνυμάτων που όσο κι αν φαντάζει το κείμενο να ακροβατεί σε μια “συνηθισμένη” κατά τα άλλα ιστορία – αφήγηση της αμερικανικής ζωής, εντούτοις εξυψώνει τα μηνύματα στο ύψος που τους αρμόζει για να αντιληφθεί κάποιος τι έγινε αξία στη ζωή μας και τι όχι. Σε αυτό συμβάλει το γεγονός πως ο ήρωας, ο Κερτ, είναι καλλιτέχνης.

Η πρώτη σκηνή βρίθει από πλούσιο λεξιλόγιο, έννοιες και ενίοτε ορολογίες που σε θέλουν ΕΚΕΊ με το μυαλό και την προσοχή σου για να τις ακολουθήσεις. Ρίχνει φως στα πιο σκοτεινά δωμάτια της σκέψης για “φονταμενταλισμό, παρακρατικό λόμπυ, δολοπλοκίες” και άλλες τόσες λέξεις που πλέον έχουν αποκτήσει μια κανονικότητα στην αντίληψη μας. Από την ουρά στο υπουργείο που μπορεί να περιμένεις για μια πολυπόθητη επιδότηση, μέχρι την καθυστέρηση στις λεωφορειακές γραμμές, από την δολοφονία στη γειτονιά μας μέχρι την απουσία αξιολόγησης στον εργασιακό χώρο, από τη μείωση μισθών και συντάξεων μέχρι την καθυστέρηση αναθεώρησης του Συντάγματος, μας ΠΝΊΓΕΙ μια κανονικότητα που ΣΑΦΩΣ είναι μια ΒΑΡΙΆ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ που μας περιβάλλει…

Ο αντικομφορμιστής καλλιτέχνης Κερ στη σκηνή, μας μιλάει για τον φόβο της απώλειας μιας επιχορήγησης από το Υπουργείο Πολιτισμού γιατί του “παίξανε” βρώμικο παιχνίδι ο συντηρητικός Γερουσιαστής Θερμ Πούλεϊ, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και οι συνεργάτες του και μάλιστα με ύπουλο τρόπο την μπλοκάρει (κατά την κανονικότητα που έχουμε συμμορφωθεί και συνηθίσει όλοι κι όλες μας στη ζωή μας)…

Αποσπάσματα από το Έργο “Άνθρωπος Σκύλος” / Πνευματική Περιουσία του kulturosupa.gr

Το τέχνασμα της απαγωγής του αγαπημένου σκύλου του Γερουσιαστή Θερμ Πούλεϊ, του διάσημου Λακι, που βρίσκει ως λύση ο καλλιτέχνης Κερ προκειμένου να εκδικηθεί τον Γερουσιαστή, είναι ένα κωμικοτραγικό παράλληλο παράδοξο της αφήγησης των γεγονότων. Σχεδόν συμβολικό, τόσο στην αθωότητα του (τέχνη – σκύλος) όσο και στην ουσία του δίπολου αιτίας – αιτιατού (απώλεια της επιχορήγησης – απαγωγή του σκύλου). Κι οι δυο πλευρές (Εξουσία – Τέχνη) αντιπαλεύονται σε μια προσπάθεια ποια θα είναι ηγέτιδα. Η απώλεια της επιχορήγησης οδηγεί στην απώλεια του σκύλου. Τα δύο αγαπημένα των δύο πλευρών. Οι δύο εμπνεύσεις των δύο αντιπάλων. Και εκεί που η Τέχνη έπρεπε να είναι η Εξουσία, η Εξουσία γίνεται Τέχνη…ένα κακέκτυπο της τέχνης και των τεχνασμάτων του ποιος θα εξουσιάζει τελικά στη ζωή μας (η ομορφιά της Τέχνης και η πολυπρισματική ουσία της χωρίς λογοκρισία και με πλήρη ελευθερία ή η ασχήμια μιας ευθείας πολιτικής κακότεχνης τέχνης που ισοπεδώνει την ίδια την Τέχνη;)

Αναφορές σε βαθιές δημοκρατικές αξίες και ιδανικά, σε καλλιτεχνικές φόρμες και πρόσωπα που έχουν γράψει ιστορία στον χώρο του Πολιτισμού παγκοσμίως, έρχονται και παρέρχονται στην παραφροσύνη του Κερ στην προσπάθεια του να εκδικηθεί τον Γερουσιαστή με την απαγωγή του σκύλου… Κάτι πάει στραβά στην πορεία και στο δυστύχημα του Κερ να μεταφέρει τον σκύλο μακριά από τον κύριο του,… Φτάνουμε στην δεύτερη σκηνή και ο Κερ έγινε…Λακι. (Τυχερός κατά το Lucky)

Πλέον όντως στη σκηνή μέσα από μια περιπετειώδη αφήγηση του Ραβνιωτόπουλου, αντιλαμβάνεται ο θεατής που στο πάλκο είναι ο Λάκι. Μετενσαρκωμένος ο Κερ σε Λάκι. Και εκεί ξεκινά η ζωή εκ των έσω της σαπίλας του πολιτικού συστήματος. Ο Λάκι, έμπιστος και αγαπημένος (σχεδόν το πουλέν) του Γερουσιαστή Θερμ Πούλεϊ, έρχεται και γίνεται ο εσωτερικός θεατής αλλά και ανιχνευτής της ζωής της εξουσίας. Και αρχίζει μέσα από μια σχεδόν εξωπραγματική σχέση με τον Γερουσιαστή, να τον μεταπλάθει, να του ξυπνάει ως άλλη δύναμις Τέχνη, τις πιο βαθιές του Ανθρώπινες Αξίες, τα πιο καταχωνιασμένα του ιδανικά, την συνείδηση που η εξουσία του σάλεψε ή του “απήγαγε” όταν παρέλαβε την θέση του θεσμικά και πέταξε μακριά το ανθρωπιστικό του στοιχείο. Και μέσα από την ιδιότυπη και ιδιαίτερη σχέση τους, ο Γερουσιαστής κρατώντας μια μινιατούρα του Αλμπέρτο Τζακομμέτι, μεταποιεί τον υπερρεαλισμό του διάσημου γλύπτη σε απόλυτη τέχνη του Εφικτού και αποδίδει την αξία που όφειλε να αναγνωρίσει στον Κερ, σε μια συγκινητική ομιλία στο Συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτισμού πεπεισμένος πλέον πως η Τέχνη Είναι Εξουσία.

Η σχέση του ανθρώπου με το σκύλο, δεν είναι ένα πλάνο του πως βλέπει ή πως συμπεριφέρεται ο άνθρωπος στον σκύλο. Οι ρόλοι αλλάζουν το πλάνο και βλέπουμε πλέον πόσος χώρος ΟΦΕΊΛΕΤΑΙ στον Σκύλο, από τον Άνθρωπο. Η είδηση, δηλαδή, αλλάζει την ουσία. Ο Σκύλος είναι εκείνος που προστατεύεται σαν ένα άλλο τοτέμ που του ΟΦΕΊΛΕΙΣ προσοχή και ενδιαφέρον στα μέτρα που σου επιτρέπει ο ίδιος. Όχι ως “αντικείμενο” ή “αντιστρές μπαλάκι” ΑΛΛΆ ως ΥΠΟΚΕΊΜΕΝΟ με βαθιά συνειδητότητα και αξία. Εκείνος καθορίζει τι του κάνει και τι όχι… Κι έτσι, η Τέχνη του Θεάτρου τον παρουσιάζει σε ένα έργο που φάνταζε από την αρχή μια “παράξενη κωμική φάρσα” ως τον ΑΠΌΛΥΤΟ ρυθμιστή των πραγμάτων.

Κι έτσι, μέσα από ένα έργο, καταφέρνουμε, όπως κλείνει και το κείμενο “Θα υιοθετήσουμε νέα ονόματα…”

Για να μάθουμε να αποδίδουμε αξία ως πρέπει, να αναγνωρίζουμε το ύψος των πραγμάτων, να συνειδητοποιούμε την ουσία…

Πρέπει να γίνουμε ΆΛΛΟΙ για να βγούμε από τη ζωή μας.

Και το θέατρο γίνεται ξανά ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ Καθρέπτης του κόσμου, της ζωής, του ανθρώπου…του Σκύλου… Και ο ηθοποιός, ο αληθινός, ο σπουδαίος, ο πλήρης και χρήσιμος για τον κόσμο, τη ζωή, τον άνθρωπο, δε νοείται να είναι ο αποκομμένος από τον κόσμο, τον άνθρωπο και τα βάσανά του, ο κλεισμένος στη «γυάλα» της τέχνης του, ο συμβιβασμένος με όσους και όσα απαξιώνουν και καταστρέφουν τη ζωή… Ο ηθοποιός, όπως ο Ραβνιωτόπουλος διδάσκει σε όλους κι όλες μας επί σκηνής, ΠΡΈΠΕΙ να είναι ο διαβήτης που διαγραφεί και τις πορείες που υπάρχουν έξω από την ίδια τη Ζωή.

Μην το χάσετε

ΝΕΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κυριακή 4/11 στις 8 μ.μ.
Πέμπτη 8, 15, 22 και 29 Νοεμβρίου στις 9 μ.μ.
Παρασκευή 16, 23 , 30 Νοεμβρίου στις 9μ.μ.

Συντελεστές
Διασκευή και απόδοση κειμένου: Μάνος Τσότρας
Σκηνοθεσία: Μάνος Τσότρας
Πρωτότυπη μουσική: Θάνος Σταυρίδης
Φωτισμοί: Ανέστης Ατακτίδης
Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων: Κατερίνα Νικολάου
Παραγωγή: Καλλιτεχνική Εταιρεία
Ερμηνεύει ο Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος

Τιμές εισιτηρίων: 10€ κανονικό 8€ μειωμένο (φοιτητικό , ανέργων, ΑμεΑ, πολυτέκνων, με απόδειξη μέσων μεταφοράς –ταξί λεωφορείο)
Το Θέατρο Σοφούλη διαθέτει πρόσβαση για ΑμεΑ.
Με την υποστήριξη του Συλλόγου Αποφοίτων του 5ου Λυκείου Θεσσαλονίκης
Πληροφορίες –κρατήσεις: Καλλιτεχνική Εταιρεία
Τηλέφωνο 2310423925

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.