Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη: Η γυναίκα πίσω από τον Καίσαρα

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ-ΑΡΧΕΙΟ
Μίρκα Αρβανίτη
8 Μαρτίου 2021
0
500
3 minutes read

Μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας του Ιούλιου Καίσαρα μέσα από το βλέμμα τριών γυναικών, στενά συνδεδεμένων με τα δύο κεντρικά πρόσωπα, Ιούλιο Καίσαρα και Ιούνιο Βρούτο, μας διηγείται η παράσταση της Ομάδας Άνιμα σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη,

που ανεβαίνει στις 20 & 21 Απριλίου 2013 στο ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ, για δύο μόνο παραστάσεις! Η παράσταση παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Studio Κινητήρας τον χειμώνα με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία. Πρωταγωνίστριες της ιστορίας, η Καλπουρνία – σύζυγος του Καίσαρα, η Σερβηλία – μητέρα του Βρούτου και ερωμένη του Καίσαρα, και η Πορκία – σύζυγος του Βρούτου, τρεις γυναίκες που έζησαν από πολύ κοντά τόσο την προσωπική όσο και την πολιτική πορεία αυτών των ανδρών, και τώρα αρθρώνουν το δικό τους λόγο για τις πράξεις τους. Η αντρική παρουσία χωρίς να είναι ποτέ παρούσα, παραμένει διαρκής και υποβλητική σε όλη την παράσταση. Η παράσταση διερευνά το πώς μπορεί να νιώθει μια γυναίκα που ζει δίπλα σε έναν ισχυρό άνδρα, πως υιοθετεί τον τρόπο ζωής του, πως επηρεάζεται από τις επιλογές του, πώς αντιμετωπίζει διαφορετικά τη σχέση και το γάμο, αλλά κυρίως πώς διαχειρίζεται την εμπλοκή του σε θέματα εξουσίας. Σε μια… διαδικτυακή συνέντευξη με την σκηνοθέτιδα του έργου, Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τις θεωρίες της εξουσίας από το «ασθενές φύλο», τις επιπτώσεις της ανάληψης εξουσίας από τους άνδρες και την διαπίστωση πως τελικά «πίσω από ισχυρούς άνδρες, κρύβεται πάντα μια γυναίκα», μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για τρεις επί σκηνής.

Μαρία Τότσκα: Έχεις σκηνοθετήσει την παράσταση «Ιούλιος Καίσαρας Scripta Femina», η οποία ξεκίνησε από την Αθήνα και τώρα βρίσκεται για δύο μόνο παραστάσεις στην πόλη μας. Προσπάθησες να βγάλεις στην επιφάνεια την ιστορία του Ιούλιου Καίσαρα και του Βρούτου από μια διαφορετική οπτική γωνία, μέσω τριών γυναικείων προσωπικοτήτων. Μια πολύ πρωτότυπη ιδέα, η οποία ίσως προκάλεσε αρνητική εντύπωση στο αντρικό κοινό;

Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη: Η ιδέα να ειδωθεί η συγκεκριμένη ιστορία μέσα από τα μάτια των δευτεραγωνιστών, και δη των γυναικών, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με τους άντρες-πρωταγωνιστές, στόχευε στο να φωτίσει το θέμα της εξουσίας, από μια άλλη πλευρά. Είναι λοιπόν μια άκρως γυναικεία ματιά σε ένα θέμα άκρως αντρικό, που όμως βάζει τα δυο φύλλα να συνομιλήσουν και να αλληλοεπηρεαστούν σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό. Άρα λοιπόν, για να απαντήσω στην ερώτησή σας, η παράσταση δεν προκάλεσε αρνητική εντύπωση στο αντρικό κοινό, αντιθέτως αρκετοί από τους άντρες θεατές μας έλεγαν, ότι παρακολουθώντας την παράσταση, καταλάβαιναν καλύτερα τη γυναικεία ψυχολογία και σκέψη.

Μ.Τ.: Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να προσπαθήσεις να θέσεις στο επίκεντρο της παράστασης μόνο τις πλευρές των γυναικών, που βρίσκονταν στο πλευρό του Καίσαρα και του Βρούτου, χωρίς να υπάρχει καμία αντρική συμμετοχή στο έργο;

Ρ.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι από την πλευρά της δραματουργίας, το εγχείρημα αυτό είναι ότι πιο δύσκολο έχουμε κάνει ως ομάδα Anima. Είναι αλήθεια ότι το να δουλεύει κανείς αυτοσχεδιαστικά, χωρίς κείμενο είναι εκ προοιμίου κάτι πολύ δύσκολο, αλλά το να κάνεις σύνθεση κειμένων είναι ακόμα πιο δύσκολο. Χρειάστηκε να μελετηθεί ένας αρκετά μεγάλος όγκος ιστορικών πληροφοριών και στοιχείων πριν καταλήξουμε στις συγκεκριμένες επιλογές, πάνω στις οποίες χτίστηκαν τα επεισόδια και οι ρόλοι. Για αυτό και οι πρόβες μας διήρκησαν πάνω από τέσσερις μήνες.

Μ.Τ.: Πως προέκυψε μία ολόκληρη παράσταση με αυτές τις τρεις γυναίκες – ηθοποιούς, αφού ποτέ δε γινόταν γνωστό τι έλεγαν και τι έκαναν αυτές αλλά και άλλες γυναίκες, που βρίσκονταν κοντά σε ισχυρούς άντρες;

Ρ.Μ.: Η κεντρική ιδέα πάνω στην οποία πειραματιστήκαμε ήταν, η επιθυμία μας να φωτίσουμε την πλευρά των γυναικών, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους, τα οποία όμως προκύπτουν και εξαρτώνται από τις δράσεις και τις αποφάσεις των αντρών. Καμιά γυναικεία ενέργεια δεν είναι αυθύπαρκτη και κατά αυτή την έννοια, η παρουσία των αντρών είναι διαρκής και υποβλητική, μολονότι οι άντρες ως ρόλοι δεν βρίσκονται πάνω στη σκηνή.

Μ.Τ.: Πιστεύεις ότι σήμερα υπάρχουν ακόμη γυναίκες, όπως τότε, οι οποίες ζουν καθημερινά στη σκιά του άντρα τους, και δεν έχουν λόγο στον κοινό τρόπο ζωής τους;

Ρ.Μ.: Ακριβώς αυτή η ερώτησή σας ήταν και η αφετηρία της παράστασής μας. Ότι ποτέ η ιστορία δεν έχει συμπεριλάβει τη γυναικεία πλευρά, και ειδικά τη βιογραφία γυναικών, που σχετίζονταν με τους πιο σημαντικούς άντρες της ιστορίας. Ποτέ δεν μάθαμε τι είπαν, τι ένιωθαν, αν, και σε ποιο βαθμό επηρέαζαν τους άντρες με τους οποίους ζούσαν. Όπως επίσης αν η ίδια η ιστορία θα εξελισσόταν διαφορετικά αν οι άντρες εκείνοι που κατείχαν την εξουσία είχαν αποφασίσει να διαφοροποιήσουν τις αποφάσεις τους κάτω από την επιρροή της γυναικείας οπτικής. Γιατί είναι σημαντικό να ειπωθεί σε αυτό το σημείο, ότι τα δυο φύλλα αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από διαφορετικές οπτικές. Ο άντρας μέσα από μια ματιά πιο επιθετική, κατακτητική και η γυναίκα μέσα από μια ματιά πιο φιλεύσπλαχνη, συμβιβαστική αλλά και συντηρητική. Αν τα στοιχεία αυτά συνομιλήσουν, ο κόσμος μας μπορεί να είναι καλύτερος.

Πρακτικά απαντώντας στην ερώτησή σας, όπως ανέφερα και λίγο πριν, κάναμε μια μεγάλη έρευνα όχι μόνο για τα ιστορικά γεγονότα αλλά και για τους χαρακτήρες αυτών των γυναικών, ώστε να συνθέσουμε το προφίλ τους, το οποίο είναι μεν προϊόν μυθοπλασίας αλλά ταυτόχρονα συνάδει με ότι στοιχείο έχει καταγραφεί για τη δράση αυτών των γυναικών. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές τέτοιες γυναίκες, όπως πιστεύω και ότι οι φωνές των δύο φύλλων δεν ακούγονται ακόμα και σήμερα το ίδιο δυνατές. Και στην Ελλάδα ειδικότερα, η γυναίκα απέχει πολύ ακόμα από το να αντιμετωπίζεται ισότιμα με τον άντρα. Και χωρίς να σηκώνω κανένα φεμινιστικό σημαιάκι, η γνώμη μου είναι ότι ένας σημαντικός λόγος της πολιτιστικής και ηθικής κρίσης στην Ελλάδα, είναι ότι υπήρξε μια χώρα ανδροκρατούμενη, κάτι που την εμπόδισε σε διάφορα σημεία να αντιμετωπίσει τα πράγματα διαφορετικά. Δεν λέω φυσικά ότι αυτός ήταν ο μόνος λόγος, εννοείται, αλλά έχω και μια θεωρία πάνω σε αυτό το θέμα που δεν είναι εύκολο ν’ αναπτύξω σε λίγες γραμμές.

Μ.Τ.: Τελικά σήμερα που η εξουσία πέρασε φανερά και στα χέρια των γυναικών, βλέπουμε στροφή προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;

Ρ.Μ.: Για μένα η εξουσία όπως σας είπα και πριν δεν έχει περάσει στα χέρια των γυναικών. Το παράδειγμα της Μέρκελ παραμένει μια εξαίρεση, και αποτελεί μια μεγάλη αντιφατική πιθανολογώ συζήτηση, όσων αφορά στα χαρακτηριστικά της. Ωστόσο με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να τονίσω ότι τελικά πάνω από όλα, το θέμα της εξουσίας, ανεξάρτητα του πως το διαχειρίζεται το κάθε φύλλο, αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος και οι λαοί. Και μολονότι ο άντρας είναι ιδιοσυγκρασιακά πιο κοντά στην έννοια της εξουσίας, η εξουσία είναι κάτι τόσο μεγάλο και δύσκολο, που λειτουργεί σαρκοφαγικά σε οποιονδήποτε έρχεται σε επαφή μαζί της. Έτσι τελικά, αυτό που προκύπτει και από την παράσταση είναι ότι η εξουσία επηρεάζει καταστροφικά, αν και με διαφορετικό τρόπο και τα δυο φύλλα, και μόνο η συνομιλία και συμπόρευση των δύο, των ανθρώπων, των λαών και των χωρών εν τέλει, μπορεί να την αντιμετωπίσει.

info

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Παίζουν: Όλγα Νικολαΐδου, Στέλλα Νούλη, Βασιλική Τσεκούρα

Σκηνικά – Κοστούμια: Μάρθα Φωκά

Χορογραφίες: Pauline Huguet

Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Ιούλιος Καίσαρας | Scripta Femina

Πληροφορίες της παράστασης

Ημέρες παραστάσεων: 20 & 21 Απριλίου (Σάββατο & Κυριακή)

Ώρα έναρξης: 21.00

Διάρκεια: 60’

Είσοδος: 13€, 9€ (φοιτητικό), 4€ (ατέλεια), ομαδικές κρατήσεις άνω των 20 ατόμων 6,5€

Κρατήσεις: 2310 423925

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ

Διεύθυνση: Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη,

Καλαμαριά, Τηλ: 2310 423925

http://www.theatrosofouli.gr

Μίρκα Αρβανίτη

Ένα ανήσυχο πνεύμα γαλουχημένο με αξίες, ιδανικά και πολλή αγάπη. Από μικρή είχε αναπτύξει το αίσθημα της αναζήτησης και της περιέργειας. Προσπαθεί να βλέπει πάντα πίσω από τα πράγματα.