Το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές

editorial
echaritygr
23 Αυγούστου 2017
0
392
2 minutes read

Το #spotify σήμερα, σκάλωσε στον δίσκο εποχή “Το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές” του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, από το μακρινό 2001. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να κάνει “λούπα” διαρκώς το άλμπουμ στο “Είναι το γέλιο σου”… Τι πιο όμορφο να επιστρέφεις μετά από μια ανάπαυλα στην πόλη, να τη νιώθεις, να την αφουγκράζεσαι, να περπατάς κάθε χιλιοστό της γκρίζας της καθημερινότητας που σχεδόν δεν έκανε διακοπές φέτος, να βρίσκεις τους χαμμένους της θησαυρούς σε κάθε στροφή της, να την χάνεις πάλι σε κάθε ευθεία που ατενίζεις τη θάλασσα – αν έχει θάλασσα η πόλη σου, είσαι ευλογημένο πλάσμα – και να κλείνεσαι μετά στα ακουστικά σου, να φυλακίζεσαι στη μουσική και να ταξιδεύεις απνευστί σε άλλους κόσμους και στιγμές…

Κουβάλησα λίγη άμμο από τις παραλίες που ξάπλωσα το κορμί μου για να μαζέψω ήλιο κι έχω ξεχασμένα αγκάθια κατάμαυρα στίγματα γιομάτα τα πέλματα από αχινούς από θάλασσες που μύρισα τα κοχύλια τους… Ακούω το “είναι το γέλιο σου, που τη χαρά ανασταίνει” και χαϊδεύω νωχελικά το δέρμα μου που άρπαξε ψηλά στις “φτερούγες” και δε με ένοιαξε στιγμή να βάλω αντιηλιακό για να προστατευθώ από το καλοκαίρι. Φέτος ήταν λίγες οι μέρες των διακοπών. Όμως άξιζαν. Αν σκεφτείς πως οι στατιστικές των πρωτοσέλιδων βάσει του #ΙΝΚΑ (Ινστιτούτο Καταναλωτών) ανακοίνωσαν πως για το 2017, “Περισσότεροι από ογδόντα τις εκατό Έλληνες καταναλωτές 80 στους 100 δήλωσαν ότι δεν προγραμματίζουν ούτε πιστεύουν ότι θα πάνε διακοπές. Το πολύ μια εβδομάδα αντέχει το ελληνικό πορτοφόλι”.

Πραγματικά δε με ενόχλησε η μικρή διάρκεια. Μου αρκεί που πήγα. Που έφυγα για λίγο από την πόλη. Που είδαν τα μάτια μου πράσινο, που χάϊδεψα τα σπαρτά που κατάκαιγε με “έρωτα” το ελληνικό φως, που άναψα κεράκι της Παναγιάς σε νησιωτικό κιβωτιόσχημο εξωκλήσσι, που έγδαρα τις φτέρνες μου στις ογκώδεις ακατέργαστες πέτρες του βυθού, που μπήκαν στα παπούτσια μου χαλίκια της παραλίας και με τυραννούσαν σε όλη την διαδρομή μου μέχρι να βγω στο δρόμο, που έτσουζαν τα μάτια μου από αλάτι, που ξάνθιναν τα μαλλιά μου από τον ηλιάτωρα… Που φόρεσα το ψάθινό μου καπέλο και το βράδυ και το πρωί και τη σαγιονάρα μου με το καλό μου παντελόνι και ένα απλό τιραντάκι και δε με ένοιαζε αν δεν ταίριαζαν… Που δεν άκουσα κόρνες για μια εβδομάδα και κάτι, που έμεινα νηστικός πάνω από τέσσερις ώρες στην παραλία για να εκτιμήσω το μεσημεριανό και την χωριάτικη σαλάτα… Που άπλωσα τα πόδια μου στον ήλιο και έσκαγε το κύμα στα δάχτυλα για να δροσίζουν την κάψα…

Και εκεί, σε μια στροφή στα άλμπουμ, πιάνω το νήμα του Γιώργου Περρή, με την Ηλιοφάνεια… Άκουσέ το κι εσύ… Στο βάθος και στην επιφάνεια, αναζήτησε κι εσύ την δική σου ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ…

Και τώρα, στην πόλη, λες και φέραμε τα λάφυρά μας από διακοπές, από πολύτιμες στιγμές ανάπαυλας, από τους αέρηδες των νησιών, από τα μελτέμια των θαλασσών, από τα δαγκώματα των μελισσών, από τα τσιμπήματα των αγρών, από τα μάτια των ψαριών, από τα περπατήματα των καβουριών… Και κοιτιόμαστε σχεδόν συνωμοτικά με όσους πήγαν επίσης διακοπές, για να μοιραστούμε τις ιστορίες μας, σαν άλλοτε μακρινών οδοιπορικών των νομάδων σε μέρη άφταστα στο χάρτη, με όσους δεν είχαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να κάνουν φέτος…

Πράγματι, το διάλειμμα, κρατάει δυο ζωές. Τις συντηρεί και τις τροφοδοτεί. Τις ζωές. Τις δύο. Και τις περισσότερες. Και όλες. Τις ζωές. Τις “μάνες” των στιγμών… Και τα ταξίδια των κοχυλιών στο αυτί κολλημένα… Σφινωμένα… Το διάλειμμα, το όποιο διάλειμμα, ΚΡΑΤΑΕΙ από το χέρι δύο ζωές και τις μεγαλώνει… Καλή επάνοδο και επαναπροσαρμογή στις βόλτες των τρελών…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.