Το σώμα μου έχει μνήμη. Κι η μνήμη μου, απέκτησε πλέον σώμα. Από παιδί αγαπούσα τα συρτάρια. Τα παλιά, φθαρμένα από την αλμύρα των καιρών περισσότερο. Κι εκείνα που μυρίζουν το βρεγμένο ξύλο. Μερικά δε, που έχουν κάποιες ακίδες και γδέρνουν τα δάχτυλα, είναι η αδυναμία μου. Σαν την όποια αδυναμία, εσωτερική και βαθιά ψυχολογική, μπορεί να έχει στολισμένη … Συνεχίστε να διαβάζετε το Κλειδωμένα βαθιά συρτάρια.