ΕΛΛΑΔΑ: Μία φιλόξενη χώρα ή ένα ερειπωμένο κράτος;

Λέξεις
Μίρκα Αρβανίτη
1 Σεπτεμβρίου 2016
0
436
2 minutes read

Νέο κύμα προσφύγων θα καταφθάσει στα ελληνικά ύδατα, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τούρκου πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια του φθινόπωρου. Από την άλλη, η Γερμανία στέλνει πίσω στην Ελλάδα 3.000 πρόσφυγες οι οποίοι θα τοποθετηθούν στη Κρήτη. Σε όλα αυτά το ελληνικό κράτος μένει πολιτικά ανέκφραστο και κοινωνικά απροετοίμαστο να διαχειριστεί αυτή την τεράστια, για την γεωγραφική της έκταση, εισροή ατόμων. Η χώρα του Ξένιου Διός θυμίζει πλέον ένα εγκαταλειμμένο κτίριο.

Άπτεται της θεωρίας των «σπασμένων παραθύρων». Πρόκειται για την θεωρία που συσχετίζει την αισθητική υποβάθμιση μιας αστικής περιοχής με την αύξηση της εγκληματικότητας η οποία παρουσιάστηκε το 1982 και τέθηκε σε εφαρμογή στη Νέα Υόρκη μετά την εκλογή του R. Giuliani, ως δημάρχου το 1993. Βασίζεται στην ιδέα πως αν αφήσεις κάποια μικρά προβλήματα άλυτα, κάποια στιγμή θα βρεις μπροστά σου ένα πολύ μεγαλύτερο και δισεπίλυτο πρόβλημα. Σαν μέθοδος αντιμετώπισης της εγκληματικότητας θεωρήθηκε αρκετά αποτελεσματική και συνεχίστηκε να εφαρμόζεται αφού επεκτάθηκε και σε άλλες πολιτείες της Αμερικής και σε άλλες χώρες του κόσμου.{Κοκκινογέννης Ιωάννης – Η θεωρία των σπασμένων παραθύρων (Broken Windows theory) και η συμβολή της στην εγκληματολογία}.

Έτσι και η Ελλάδα είναι ένα κτίριο με σπασμένα παράθυρα, ξεχαρβαλωμένες πόρτες, πολλά graffiti και λίγα ίχνη αριστοκρατίας αφήνοντας την εντύπωση στον θεατή πως στην εποχή του θα ήταν ένα αρχοντικό. Ακόμα και σήμερα φιλοξενεί κόσμο αυτό το κτίσμα, χωρίς τις ανέσεις που είχε κάποτε, καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι του οικήματος καταστρέφουν, επί το πλείστον, τη φήμη της ελληνικής φιλοξενίας και θυμούνται την ένδοξη αρχαία καταγωγή τους μόνο ενόψει του ολυμπιακού πνεύματος.

Άραγε η φιλοξενία προς τους ανθρώπους που θα έρθουν στην ελληνική γη θα είναι αντάξια της αρχαιοελληνικής; Μήπως η ιστορία επαναληφθεί όπως ακριβώς και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004; Εγκαταστάσεις διεθνών διαστάσεων που 12 χρόνια μετά ρημάζουν λόγω της κρατικής λήθης και θυμίζουν μόνο στους περαστικούς εκείνη τη χρονιά. Τότε, φιλοξενήθηκαν άνθρωποι από όλη την υφήλιο. Δυστυχώς, δεν είχαν την αντίστοιχη αντιμετώπιση οι φιλοξενούμενοι του 2016. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, ασφαλώς, έχει η χώρα φιλοξενίας και ίσως ένα πολύ μικρό μερίδιο να έχουν και οι ίδιοι οι φιλοξενούμενοι.

Η μονή φωτεινή ελπίδα στην όλη υπόθεση φαίνεται να είναι η υπάρχουσα, προς το παρόν, έννοια του Έθνους και της αλληλεγγύης που διακατέχει ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού. Ευτυχώς, αυτές οι αξίες δεν εμφανίζονται μόνο κάθε τέσσερα χρόνια.

Bio
Latest Posts

Μίρκα Αρβανίτη

Ένα ανήσυχο πνεύμα γαλουχημένο με αξίες, ιδανικά και πολλή αγάπη. Από μικρή είχε αναπτύξει το αίσθημα της αναζήτησης και της περιέργειας. Προσπαθεί να βλέπει πάντα πίσω από τα πράγματα.