Γιάννης Κοκορέτσας: Κάθε ρόλος που κρατώ στα χέρια μου είναι σαν ένα μωρό!

 Γιάννης Κοκορέτσας: Κάθε ρόλος που κρατώ στα χέρια μου είναι σαν ένα μωρό!

Το Γιάννη, είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε και να υποστηρίξουμε ως Χορηγοί Επικοινωνίας και στην παραγωγή του 2015 & 2016, Κομμάτια Σπασμένου Καθρέφτη. Φέτος έχουμε την χαρά να τον απολαμβάνουμε στην σκηνή στο πλευρό της Λιάνας Τσαγγούρη, με την Ομάδα THREE και πάλι, στο έργο “Με μάτια κλειστά σε βλέπω”. Υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του επιτυχημένου Σπύρου-Ανδρέα Παπαδάτου, μέχρι και τις 7 Aπριλίου, στο Θέατρο Παραμυθίας, το Αθηναϊκό κοινό μπορεί να παρακολουθήσει μια πολύ καλά δομημένη πειραματική σκηνή, με το θεατρικό κείμενο να είναι εμπνευσμένο από την ταινία “Eyes Wide Shut” του Stanley Kubrick, ωστόσο όμως με κινηματογραφική απόδοση, πράγμα που την κάνει ξεχωριστή. Ο Γιάννης, έχοντας πορεία στο θέατρο, έχει άλλοτε ενσαρκώσει ρόλους κι άλλοτε πάλι συμβάλει στις θεατρικές παραγωγές, με αποτέλεσμα να ανδρωθεί μέσα από την τριρβή και να αποσπάσει θετικότατες και συγκινητικές κριτικές για την ερμηνεία του, με αποκορύφωμα την συμμετοχή του στα Κομμάτια Σπασμένου Καθρέφτη. Το όνομά του έχει κοσμίσει έργα όπως: Ηλιθιότητας Εγκώμιο (2010, 3o Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων Αττικής, με το Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Ταύρου «Εν Δράσει»),  «ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ» (2011, σύνθεση των θεατρικών έργων του Βασίλη Κατσικονούρη) στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου «Εν Δράσει», Αρσενικό και παλιά δαντέλα, του Joseph Kesselring (2008, Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Ταύρου «Εν Δράσει» σε νέα μετάφραση του Παύλου Μάτεσι, Του Κουτρούλη ο Γάμος (2012, Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου «Εν Δράσει» σε απόδοση-ελεύθερη διασκευή  Γιάννη Καλατζόπουλου.

Γνωρίστε κι εσείς έναν υπέροχο ξεχωριστό νέο που αγαπά το θέατρο και συγκινεί.

https://www.youtube.com/watch?v=Ik3urvg1DdM

#echaritygr: Τι είναι η ομάδα THREE και τι νέο φέρνει σαν τεχνική ή ρεπερτόριο στα θεατρικά πράγματα της χώρας;

Γιάννης Κοκορέτσας: H ομάδα THREE ξεκίνησε το 2015 με την συμμετοχή της στο Φεστιβάλ στο Θέατρο Παραμυθίας. Βασικός πυρήνας είναι ο Σπύρος-Ανδρέας Παπαδάτος. Είναι μια Θεατρική Ομάδα που σκοπός της είναι να παρουσιάζει Θεατρικά έργα, κυρίως σε πειραματικές σκηνές. Έργα περίεργα, έργα όχι τόσο γνωστά. Θα μπορούσα να πω έργα, που σκοπός τους είναι να κάνουν τον θεατή “μέτοχο” …Να “βιώσει” μαζί με τον ηθοποιό την δράση του έργου. Είναι κάτι σαν πείραμα, που όταν πετύχει, είναι μαγικό.

#echaritygr: Μετά από την επιτυχημένη περσινή σας παραγωγή “Κομμάτια Σπασμένου Καθρέπτη” επιστρέφετε με το “Με τα μάτια κλειστά σε βλέπω”. Τι πραγματεύεται η νέα σας θεατρική κατάθεση;

Γιάννης Κοκορέτσας: Είναι μια θεατρική διασκευή, της γνωστής ταινίας του Κιούμπρικ. Θεατρική, αλλά “στημένη” με κινηματογραφικό τρόπο.

#echaritygr: Όπως αναφέρεται και στο Δελτίο Τύπου, “Τέσσερα άτομα σε ένα ταξίδι στα πιο σκοτεινά μέρη που κρύβουν μέσα τους, κλείνουν τα μάτια για να δουν τα πάντα”…. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα άτομα, τι σχέση έχουν μεταξύ τους και ποια είναι τα σκοτεινά μέρη μέσα τους;

Γιάννης Κοκορέτσας: Τέσσερα διαφορετικά άτομα… 4 διαφορετικές ψυχές…4 διαφορετικές φοβίες… Όλοι μας έχουμε και την σκοτεινή πλευρά… Κάποιοι εθελοτυφλούν… Κάποιοι όχι… Τα υπόλοιπα επί σκηνής.

#echaritygr: Φοβηθήκατε μήπως υπάρξουν – άθελά σας – τυχόν συγκρίσεις με το έργο “Eyes Wide Shut” του Stanley Kubrick και κατά πόσο βασιστήκατε στο έργο για να συντάξετε το δικό σας θεατρικό κληροδότημα;

Γιάννης Κοκορέτσας: Αυτό μπορεί να το απαντήσει ο Σπύρος που έκανε και την θεατρική διασκευή/μεταφορά.
Προσωπικά το θεώρησα πρόκληση. Σαφώς μια ταινία δεν μπορεί να συγκριθεί με την μεταφορά της στο θέατρο. Είναι λάθος. Είναι λάθος σαν θεατής να βλέπεις μια παράσταση προκατειλημμένος και επηρεασμένος από την ταινία. Επίσης το θεατρικό δεν είναι πιστή αντιγραφή της ομώνυμης ταινίας και από ότι γνωρίζω ο Σπύρος βασίστηκε στο βιβλίο περισσότερο.

#echaritygr: Γιατί μας παροτρύνετε να κλείσουμε τα μάτια; Με κλειστά μάτια τελικά τι βλέπεις που με ανοιχτά μοιάζεις να εθελοτυφλείς ή ίσως να παρακάμπτεις στιγμές ή ανθρώπους ή τοπία, χρόνους, χώρους και συνθήκες;

Γιάννης Κοκορέτσας: Όπως γράφει και ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ στο “Μικρό Πρίγκιπα” , “…μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.”

#echaritygr: Η ηρωίδα φαίνεται στο έργο να παραλληλίζει ή να ταυτίζει τα όνειρά της με την πραγματικότητα. Πόσο επικίνδυνο είναι κάτι τέτοιο – παρόλο που είναι αρκετά γοητευτικό – σε μια πραγματικότητα με φόρμες, νόμους, μέτρα δυνατοτήτων και την πλήρη απουσία ευελιξίας των ονείρων;

Γιάννης Κοκορέτσας: Όσο γοητευτικό φαντάζει, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι. Τα όνειρα μας πρέπει να τα χωρίζουμε σε στόχους και επιθυμίες. Οι στόχοι μας πρέπει να είναι ρεαλιστικοί και βατοί .Οι επιθυμίες μπορούν να είναι ότι όνειρο φαντάζει ο νους μας. Θεωρώ πως ειδικά τη εποχή που ζούμε, πρέπει να ξέρουμε πότε περπατάμε και πότε είμαστε καβάλα στο ροζ συννεφάκι…

 

#echaritygr: Σήμερα ο κόσμος του θεάτρου, τι μπορεί να ονειρεύεται και πειραματίζεται τόσο συχνά στη σκηνή; Ποια πραγματικότητα προσπαθεί να ξορκίσει;

Γιάννης Κοκορέτσας: Νομίζω προσπαθεί να ξορκίσει την «ευκολία»… Η τέχνη δεν έχει όρια αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είναι απλή.

#echaritygr: Το έργο σας, χαρακτηρίστηκε από κριτικούς πως μεταφέρει τον θεατή σε ένα ζωντανό σινεμά. Λέξεις που συγκρούονται μεταξύ τους, το “ζωντανό” και το “σινεμά”. Τι πιστεύεις πως κάνει την συγκεκριμένη παράσταση “ζωντανό σινεμά” και σε τι διαφέρει από άλλες σκηνές που καταπιάνονται επίσης με την ιχνηλάτηση των ανθρωπίνων σχέσεων;

Γιάννης Κοκορέτσας: Πιστεύω πως είναι ο τρόπος που σκηνοθετήθηκε. Ο Σπύρος ήθελε να δώσει κινηματογραφικά καρέ αλλά ταυτόχρονα να φέρει όσο πιο κοντά μπορούσε τον θεατή στον ηθοποιό. Και σε αυτό βοήθησε και ο χώρος του θεάτρου Παραμυθίας.

#echaritygr: Σε μια κοινωνία που μας έχει φορτωθεί όλο το ανθρωπιστικό φορτίο σε πλάτες και πάμε… πόσο εύκολο είναι να αντέξουμε την τόσο δύσκολη ανάλυση των ανθρώπινων σχέσεων, προσδοκιών και προοπτικών και στο θέατρο; Μήπως αντί να βαθαίνουμε, βαραίνουμε και τελικά θέατρο και ζωή φτάνουν να αλληλομπλέκονται;

Γιάννης Κοκορέτσας: Δύσκολη ερώτηση… Πιστεύω πως μια καλή κωμωδία μπορεί να δώσει μια ανάσα στις μέρες μας… Όμως το θέατρο δεν είναι μόνο γέλιο. Χρειαζόμαστε και έργα που να μας κάνουν να απαντάμε σε ερωτήματα. Η τέχνη και ειδικά το θέατρο, ρωτάει και περιμένει απαντήσεις από εμάς.

#echaritygr: Τι σε δυσκόλεψε στην σκηνή προσωπικά και ποιον άλλο ρόλο εκτός από αυτόν που κατέχεις θα ήθελες να δοκιμάσεις;

Γιάννης Κοκορέτσας: Κάθε ρόλος που κρατώ στα χέρια μου είναι σαν ένα μωρό… Θέλει προσοχή, φροντίδα και αγάπη. Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.

#echaritygr: Τέλος, τι νέο ετοιμάζετε και πότε θα ανέβει μετά το πέρας των παραστάσεων στο Θέατρο Παραμυθίας;

Γιάννης Κοκορέτσας: Δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια. Θέλω να απολαμβάνω το ταξίδι και εστιάζω εκεί. Όταν φτάσω στον προορισμό μου, ατενίζω την θέα και κάπου εκεί βρίσκω τον επόμενο προορισμό μου.

Μάθε για την παράσταση

 

The following two tabs change content below.

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.

Related post