Όταν βγούμε από το “μέσα”, να έχουμε τουλάχιστον τα φτερά μας.

Αλληλεγγύη Λέξεις Προσφυγικό
echaritygr
18 Μαρτίου 2020
0
382
2 minutes read

Το νεότερο θύμα των τελευταίων ημερών ήταν ένα παιδί 6 χρονών. Ήταν απόλυτα υγιές. Δεν είχε καμία υφιστάμενη νόσο. Εκτός από τη διάλεκτο, το χρώμα του δέρματός του και τον Θεό που απαντά στις προσευχές του.

Και δεν το σκότωσε η αναπνευστική ανεπάρκεια που προκαλεί ο ιός αλλά τα μάτια που κρατάμε κλειστά εδώ και χρόνια.

Κάηκε ζωντανό μέσα στη σκηνή του.

Στη Μόρια.

Όσο εμείς κλεινόμαστε μέσα, οι φωνές γύρω μας χαμηλώνουν.

Το παρακάτω είναι από ένα διήγημα που έγραψα κάποτε, δεν κυκλοφόρησε και πολύ αμφιβάλλω πως υπάρχει εκδότης αρκετά γενναίος ώστε να το κυκλοφορήσει.

“Είναι δύσκολο το βράδυ, όλοι είναι ξύπνιοι μαζεμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο εκτός από τον Μπακίρ που ασθμαίνει αργά πάνω στο ράντζο και τη Σέλμα που είναι κλειδωμένη στην κρεβατοκάμαρα. Βγήκε μέσα στο σκοτάδι, πήγε στο κουζινάκι, την ακούσαμε να ψάχνει βιαστικά στα ντουλάπια, την ακούσαμε να ανοιγοκλείνει συρτάρια και μετά να επιστρέφει στην κρεβατοκάμαρα. Την θέρισε η πείνα. Ή η δίψα ίσως. Όλους μας. Την ακούσαμε να κλαίει και να καταριέται καθώς έφευγε. Η φωνή της δυνάμωσε πίσω από την κλειστή πόρτα για λίγο, «ποτέ ξανά, λυπήσου με» φώναζε. Δεν αντιδράσαμε. Δεν υπάρχει αρκετός χώρος για τον πόνο του άλλου μέσα μας. Δεν φτάνει για να μας αγγίξει μια φωνή παραπάνω, δεν την ακούμε πια, κάτω από την ένταση της δικιάς μας. Γιγαντώνει ο προσωπικός πόνος τον εγωισμό του ανθρώπου. Αυτός μετράει πρώτος. Ησύχασε με τα πολλά, έχει ώρες μέσα στην σιωπή που δεν την ακούμε πια. Καλύτερα έτσι.”

#Covid19 | Μέτρα προστασίας σε Κέντρα Υποδοχής & Ταυτοποίησης, δομές φιλοξενίας & Υπηρεσία Ασύλου

Μένουμε μέσα, ναι. Το μυαλό μας το αφήνουμε έξω.

Κάνουμε cocooning. Αρκεί όταν θα βγούμε τελικά από αυτό, να μην είμαστε ακόμα το σκουλήκι που τρύπωσε εκεί μέσα. Να έχουμε τα φτερά μας.

#Μόρια | Νεκρό 6χρονο παιδί από μεγάλη φωτιά – Εκκενώθηκε το ΚΥΤ 5.500 ανθρώπων

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.