Η καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία παρουσιάζει για πέντε παραστάσεις στο θέατρο Αμαλία το αριστούργημα του Έντουαρντ Άλμπι «Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» («The Goat or Who is Sylvia?»), ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας σε μετάφραση-σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Η συντάκτρια της Οικογένειας του #echaritygr, Μαρία Τότσκα, είχε την χαρά να συνομιλήσει με τον σκηνοθέτη λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης…
Μαρία Τότσκα: Κύριε Χανιωτάκη, σας καλωσορίζουμε στην Οικογένεια του #echaritygr και στην Θεσσαλονίκη μας. Έρχεστε μ’ ένα ιδιαίτερο έργο στο ανανεωμένο θέατρο Αμαλία, μιας και πρόκειται για την ιστορία ενός παντρεμένου άνδρα, ο οποίος ερωτεύεται ξαφνικά μια… γίδα! Ποια η πρόθεσή σας ανεβάζοντας την εν λόγω παράσταση και σε ποιο κοινό απευθύνεστε;
Νικορέστης Χανιωτάκης: Σας ευχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία και είναι ιδιαίτερη η χαρά μας κάθε φορά που ερχόμαστε στην Θεσσαλονίκη με τις παραστάσεις μας. Πριν λίγο καιρό ήμασταν ξανά εδώ με τον «Καλό Άνθρωπο του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και το κοινό της πόλης μάς συγκίνησε με την τεράστια ανταπόκρισή του, γεμίζοντας ασφυκτικά το θέατρο. Το ίδιο ευελπιστούμε ότι θα κάνει και τώρα με την «Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;» του Έντουαρντ Άλμπι στο θέατρο Αμαλία. Πράγματι πρόκειται για ένα ιδιαίτερο έργο λόγω θέματος, με ακραίες αντιδράσεις τόσο από τους ηθοποιούς, όσο και από τους χιλιάδες θεατές που το έχουν παρακολουθήσει μέχρι τώρα. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να σας πω ότι το κείμενο έχει και πολύ έντονο χιούμορ και μιλάει για τα πάντα εκτός από την κτηνοβασία. Πρόθεσή μας, ανεβάζοντας την εν λόγω παράσταση, δεν είναι να προκαλέσουμε, ούτε να στείλουμε κάποιο «μήνυμα». Αντιθέτως, βλέπουμε το θέατρο με την τρυφερότητα των παιδικών μας χρόνων. Δηλαδή, στόχος μας πάντα είναι να πούμε μια ιστορία με όσο καλύτερο τρόπο μπορούμε, όπως κάνει ένας παππούς με τα εγγονάκια του. Από την στιγμή που εμπλεκόμαστε συναισθηματικά ή εγκεφαλικά με ένα κείμενο, τρέφουμε την ελπίδα ότι κι αυτοί που θα παρακολουθήσουν την παράσταση θα αισθανθούν μια συγκίνηση. Δεν αποκλείουμε κανέναν θεατή από το θέατρο στο οποίο βρισκόμαστε. Απευθυνόμαστε σε όλο το κοινό, όλων των ηλικιών κι όλων των βαθμίδων.
Μ.Τ.: Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το έργο αυτό “μαύρη κωμωδία”;
Ν.Χ.: Τα σπουδαία κείμενα δεν κατατάσσονται σε κατηγορίες. Τα μεγάλα έργα του Έντουαρντ Άλμπι δεν ανήκουν σε ένα είδος. Η παράσταση έχει αρκετό μαύρο χιούμορ, έχει αστείες ατάκες, έχει στιγμές που γελάς με την καρδιά σου, αλλά όσο είναι «μαύρη κωμωδία», άλλο τόσο είναι και τραγωδία, άλλο τόσο είναι και ερωτικό δράμα.
Μ.Τ.: Ο κόσμος που θα έρθει να δει τη δουλειά σας, πιστεύετε πως θα φύγει προβληματισμένος από την παράσταση;
Ν.Χ.: Όπως σας είπα και προηγουμένως, μου αρέσει ο θεατής να αισθανθεί ένας είδος συγκίνησης. Είναι πολύ όμορφο η παράσταση να αγγίξει μια ευαίσθητη χορδή του, είτε αυτή είναι συναισθηματική, είτε εγκεφαλική. Το θέατρο δεν υπάρχει για να δίνει λύσεις, αλλά να προβληματίζει και να μας κάνει πιο ανήσυχους, να ταρακουνάει τις σταθερές μας. Στην περίπτωση της «Γίδας» είμαι πολύ χαρούμενος που το πρώτο σχόλιο που μας κάνουν όλοι οι θεατές είναι: «Χρειαζόμαστε τουλάχιστον μια ώρα για να ξεπεράσουμε την όμορφη ένταση που μας δημιούργησε η παράσταση!»
Μ.Τ.: Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας το πιο θετικό και το πιο αρνητικό σχόλιο απ’ όσα ήδη δεχθήκατε, από το κοινό που παρακολούθησε την παράσταση στην Αθήνα;
Ν.Χ.: Το πιο θετικό σχόλιο που άκουσα από θεατή που παρακολούθησε την παράσταση στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ήταν: «Στιγματίσατε το έργο για πάντα! Δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο ανέβασμα. Δεν υπάρχει λόγος να το ανεβάσει ποτέ ξανά κανείς…» Συγκινήθηκα τόσο πολύ… Φανταστείτε εγώ το έχω πει αυτό μόνο για δύο παραστάσεις στην ζωή μου: για τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και για τον «Άμλετ» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Τόμας Οστερμάγιερ.
#
Το πιο αρνητικό ήταν: «Μα, τι με ενδιαφέρει εμένα να βλέπω έναν τύπο που πάει με γίδες;!» Με πληγώνει που κάποιοι άνθρωποι –ευτυχώς ελάχιστοι για να είμαι ειλικρινής- μένουν στα προφανή και δεν επεκτείνουν τους ορίζοντες της σκέψης τους. Το θέμα δεν είναι η Γίδα, αλλά όπως λέει κι ο πλήρης τίτλος «Ποια είναι η Σύλβια;» Δηλαδή ποια είναι η Σύλβια η Γίδα για τον καθέναν από εμάς; Ιδού η απορία…
Μ.Τ.: Υπάρχει κάποιο καινούργιο εγχείρημα που είναι στα σκαριά σήμερα;
Ν.Χ.: Την επόμενη θεατρική σαιζόν θα παρουσιάσουμε ξανά σε επανάληψη τον «Καλό Άνθρωπο του Σετσουάν» κι έπειτα θα κάνει πρεμιέρα η καινούργια μας παράσταση, η «Μήδεια» του Μποστ με έναν εξαιρετικό θίασο στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ!
«Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;» (σημειώσεις για τον ορισμό της τραγωδίας), του Έντουαρντ Άλμπι.
«Οι άνθρωποι λένε ψέματα στον εαυτό τους για το ποιοι είναι και πώς βλέπουν τον εαυτό τους. Το έργο μου αφορά την ανικανότητά μας να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας».
Έντουαρντ Άλμπι
Υπόθεση:
Ο Μάρτιν (Νίκος Κουρής), ένας επαγγελματικά άκρως επιτυχημένος οικογενειάρχης, χωρίς να πάψει να αγαπάει την γυναίκα του (Λουκία Μιχαλοπούλου), ερωτεύεται την Σύλβια, η οποία «τυχαίνει» –όπως λέει ο ίδιος- να είναι… γίδα! Ο δημοσιογράφος και καλύτερός του φίλος Ρος (Γιάννης Δρακόπουλος) το «καρφώνει» στην σύζυγο και στον γιο του (Μιχαήλ Ταμπακάκης), με αποτέλεσμα η μία ακραία αντίδραση να φέρει την άλλη, μέχρι το συναρπαστικό φινάλε!
Κείμενο με έντονο χιούμορ, εκρηκτικούς χαρακτήρες, πανέξυπνους διαλόγους, σκληρότητα, αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, υποδεικνύει όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας, αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ.
Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.
Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ.
Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.