Παναγιώτης Κουντουράς: Είμαστε κοινωνοί μιας ιστορικής περιόδου (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ)

Πορτραίτα
echaritygr
7 Φεβρουαρίου 2017
0
588
5 minutes read

Τον Παναγιώτη τον γνώρισα σε μια ραδιοφωνική εκπομπή σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, στην ομάδα του αείμνηστου δημοσιογράφου Ηλία Πανά. Το μπρίο του, η νεανική του τρέλα και η ευστροφία του, το σπινθηροβόλο βλέμμα του αλλά κι ένας σχετικός αυτοσαρκασμός, είναι τα δυνατά του όπλα. Πιο πριν όμως, εκεί στα 16 του, έκανε ένα πέρασμα από το “Μουσικό Γαλαξία”, στο πλευρό του Ζαφείρη Χαλκιά, με μια νεανική ενότητα με μια παρέα φίλων του με τον τίτλο “Με τα μάτια των εφήβων”, ενώ αργότερα μαζί με τον Στάθη Κόλια – τον συνεμπνευστή και συμπαρουσιαστή του “Σινεμά χωρίς κασκόλ”, στήθηκαν πίσω από τα μικρόφωνα του Antenna. Έκτοτε, το…ραδιοφωνικό “Σινεμά χωρίς κασκόλ”, απέκτησε χώρο στην δημοτική τηλεόραση TV100, το οποίο εγχείρημά του μάλιστα, τόλμησε το 2014 να το μεταφέρει με μεγάλη επιτυχία και στο Εθελοντικό Δημοτικό Ραδιόφωνο FM100,6… Στα μάτια μου, φαντάζει “Ελβετικός σουγιάς” από τους ακριβούς και γυαλιστερούς σαφώς. Είναι κοινώς “πολυεργαλείο”. Μηχανεύεται και γυρίζει ταινίες, ασχολείται με το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ταλέντο λοιπόν που τρέχει από τα δημιουργικά του μπατζάκια, η πρωτότυπη ιδέα και η πολλή δουλειά είναι τα καλύτερα εφόδια για την επιτυχία. Φέτος, για το 2017, παρουσιάζει μια εξαίρετη κινηματογραφική – ντοκιμαντέρ δουλειά, που θα μας καθηλώσει στις μικρές μας οθόνες. Το νέο του πρότζεκτ, με τον τίτλο “Το όνομά μου δεν είναι Πρόσφυγας”, με την συνυποστήριξη των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας και Βελγίου, προβάλλεται στην TV100. Εμείς τον συναντήσαμε στο facebook – ένεκα πίεσης χρόνου – και μιλήσαμε μαζί του για όλα του τα νέα σχέδια.

Αλέξανδρος – Γεώργιος Τανασκίδης-Λαμπουσνάκης: Πως συνέλαβες αυτή τη σκέψη να πραγματευτείς τις ιστορίες των προσφύγων; Το storytelling είναι πλέον συνηθισμένο μοτίβο αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο των ηρώων των ντοκιμαντέρ όμως στο δικό σας, έχουν όνομα, ταυτότητα, χώρα προέλευσης και πορεία. Αιματηρή και τραγική στο σύγχρονο παρόν μας.

Παναγιώτης Κουντουράς: Δεν είμαι σίγουρος αν μέσα μας έχουμε συνειδητοποιήσει πως είμαστε κοινωνοί μιας ιστορικής περιόδου. Το προσφυγικό δεν είναι απλά ένα ζήτημα πολιτικών και ανθρωπιστικών προεκτάσεων. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κομμάτι της Ελλάδας του “σήμερα” και έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με το ακατανόητο και συχνά παράλογο καθεστώς που τους έχει κυριολεκτικά εγκλωβίσει. Ασφαλώς και έχουν όνομα, ταυτότητα και κυρίως φωνή που συχνά βρίσκει εμπόδια σε κάθε απόπειρα να βγει προς τα έξω. Η πορεία τους μέχρι εδώ ήταν πράγματι σκληρή, ένα “ταξίδι του θανάτου” όπως και οι ίδιοι συγκλονιστικά το περιγράφουν στις μαρτυρίες τους. Το αποτέλεσμα το οποίο παρακολουθείτε στους τηλεοπτικούς δέκτες δεν ανήκει ως σκέψη σε εμένα. H παραγωγή αυτή βασίστηκε σε μια ιδέα του κυρίου Φίλιου Στάγκου, Γενικού Διευθυντή της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης. Αποδέχθηκα με χαρά την πολύ τιμητική του πρόταση και η δημιουργική μας ομάδα ξεκίνησε άμεσα την προ-παραγωγή. Το storytelling έχει όντως μια ξεχωριστή πτυχή που κάνει την αφήγηση μας άμεση και ίσως ιδιαίτερα σκληρή. Πέρα από το κομμάτι στο οποίο οι πρωταγωνιστές μας ξεδιπλώνουν τις αναμνήσεις τους, “μπλέχτηκαν” ριζικά στο γύρισμα. Τους δώσαμε την κάμερα και ουσιαστικά οι ίδιοι μας επέτρεψαν να αντικρίσουμε την συνθήκες διαμονής τους όπως πραγματικά είναι. Βλέπουμε τον κόσμο τους μέσα από τα δικά τους μάτια.

Α.Γ.Τ.Λ.: Ονόματα, εικόνες, ιστορίες. Εξάλλου όλοι μας είμαστε οι “ιστορίες” μας. Οι άνθρωποι αυτοί, οι ήρωες του ντοκιμαντέρ σου, ήρθαν και φαίνεται πως πλέον εδώ θα μείνουν χωρίς τελικά μέλλον, ασύνδετοι από το όνειρό τους… Πιστεύεις πως θα γίνεις η γέφυρα στην συνέχεια του ταξιδιού τους;

Π.Κ. : Κατά την περίοδο των γυρισμάτων, μέσα σε εικόνες απόλυτης εξαθλίωσης δε σας κρύβω ότι πήρα ένα σπουδαίο μάθημα ζωής. Εκεί που φαινομενικά η ελπίδα δε μπορεί να επιβιώσει, είδαμε πάθος και φλόγα για ζωή. Προσμονή για όλα εκεί που μπορεί να αλλάξουν όμως κανένας δε γνωρίζει. Η άγνοια ίσως ο μεγαλύτερος τους εχθρός. Το ελληνικό κράτος φέρει ως μόνιμη απάντηση στις ερωτήσεις τους ατελείωτα ΟΧΙ. Και όμως βλέπουν μέλλον. Πιστεύουν σε αυτό το μέλλον και δε βλέπουν την ώρα να αλλάξουν τη ζωή τόσο των ίδιων αλλά κυρίως των παιδιών τους. Δε νομίζω πως η δική μας παρουσία στη ζωή τους μπορεί τη δεδομένη στιγμή να λειτουργήσει ουσιαστικά ως μια γέφυρα. Σε μια άλλη χώρα μπορεί όμως και να συνέβαινε αυτό. Από την πλευρά μας καταγράψαμε τις ιστορίες τους, αφήσαμε τη φωνή τους να ακουστεί και δίνουμε τη δυνατότητα να τους γνωρίσετε. Θέλουν να τους γνωρίσετε. Είμαι σίγουρος πως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για τις γέφυρες, τα τούνελ ή τα μονοπάτια, θα έκλειναν χωρίς δισταγμό την όποια μετάδοση της σειράς.

Παναγιώτης Κουντουράς, Διονυσία Αρβανίτου και Σάκης Γιούμπασης, σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου, φέρνουν τα πορτρέτα των προσφύγων και των μεταναστών σε πρώτο πρόσωπο μέσα από τα 20λεπτα ντοκιμαντέρ “Το όνομά μου δεν είναι Πρόσφυγας”

Α.Γ.Τ.Λ.: Όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έγιναν trend in topic της χώρας μας και σχεδόν εξαντλήσαμε την “ανθρωπιά” και την “αλληλεγγύη” μας με τη βοήθεια και την υποστήριξή τους υλικά, συναισθηματικά. Ενάμιση χρόνο μετά, η κόπωση είναι εμφανής. Τόσο στην χαμηλή ταχύτητα υποστήριξής μας όσο και στις ίδιες τις δομές όπως φαίνεται και στο ντοκιμαντέρ σου. Τι εικόνες αποκόμισες από κοντά; Πιστεύεις πως κουραστήκαμε να…βοηθάμε; Στερέψαμε από αλληλεγγύη;

Π.Κ.: Θα παρατηρήσατε και στα πρώτα επεισόδια της σειράς πως όλοι οι πρωταγωνιστές δε σταματούν να ευχαριστούν τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ για όλα όσα προσφέρει και προσέφερε. Χάρη στη στάση των Ελλήνων πολιτών οι άνθρωποι αυτοί καταφέρνουν και επιβιώνουν μέχρι σήμερα στα απάνθρωπα κέντρα φιλοξενίας που μόνο φιλόξενα δεν είναι. Κανένα κράτος, κανένας θεσμός, δεν νιώθουν ασφαλείς γιατί πολύ απλά δεν είναι ασφαλείς. Κατά τη γνώμη μου δε στερέψαμε από αλληλεγγύη. Οι άνθρωποι που επιμένουν βοηθώντας στα κέντρα φιλοξενίας πάνε κόντρα στις δομές και τους απελπιστικά χαμηλούς χρόνους υποστήριξης. Η κόπωση είναι λογική και στις δυο πλευρές. Τα trend είναι εφήμερα γιατί πολύ απλά είναι εφήμεροι και όλοι όσοι θέλησαν να τα εκμεταλλευτούν. Οι άνθρωποι που είναι trend και δεν έχουν καμία ανάγκη να το δείξουν, είναι ακόμα εκεί και δίνουν την ψυχή τους.

Α.Γ.Τ.Λ.: Γιατί επέλεξες να συνεργαστείς και να ακολουθήσεις τους Γιατρούς του Κόσμου στην τακτική τους επίσκεψη στη δομή φιλοξενίας στα Λαγκαδίκια; Ήθελες να έχεις μια οργάνωση ώστε να υποστηριχθεί έμμεσα σε μια περίοδο που πλέον έχουν προκύψει ερωτήματα αναφορικά με την εκροή χρημάτων από την Ε.Ε. προς τις ΜΚΟ και την αποτελεσματικότητα της αρωγής τους στις δομές φιλοξενίας;

Π.Κ.: Οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας και Βελγίου μπήκαν από τις πρώτες μέρες της παραγωγής ως βασικοί υποστηρικτές σε αυτό το εγχείρημα. Μας έδωσαν σημαντική βοήθεια προσβασιμότητας στα κέντρα φιλοξενίας αλλά κυρίως χάρη σε εκείνους και τους πολύτιμους συνεργάτες τους καταφέραμε να έρθουμε κοντά στους ανθρώπους και τις ιστορίες. Δεν υπάρχει κάτι που θέλει κανείς να κρύψει, υπάρχουν πολλά προβλήματα και δυσκολίες. Αλλά όταν όλοι και εννοώ MKO και κράτος θέλουν να δώσουν λύσεις και κανείς δεν θέλει να αποφύγει την αλήθεια, τι καλύτερο από την εικόνα για να φωτίσει και να καταδείξει αυτήν την αλήθεια. Εργαζόμενοι και εθελοντές των Γιατρών του Κόσμου παράγουν πραγματικό έργο με άμεσα αποτελέσματα. Είναι κοντά στους πρόσφυγες τη στιγμή που υπάρχει ανάγκη. Οι πολιτικές αρχές δημιουργούν μόνο καθυστερήσεις στη λύση των δεκάδων προβλημάτων. Μου είναι παράλογο το να χρειάζεται κάποιος να περιμένει 10 μήνες για συνέντευξη στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης.

Α.Γ.Τ.Λ.: Η αισθητική της νέας αυτής σημαντικής ανθρωπιστικής σου δουλειάς Παναγιώτη, αποδεικνύει πως και με λίγα μέσα μπορεί να γίνει μια ισάξια εξωτερικού δουλειά και να αντιμετωπιστεί όπως ακριβώς κι άλλα ντοκιμαντέρ της Ευρώπης που συμμετέχουν σε μεγάλα Φεστιβάλ. Έχεις βλέψεις για το ντοκιμαντέρ για να φτάσει και σε Διεθνή Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ;

Π.Κ.: Ευχαριστώ από καρδιάς για τα λόγια και τη στάση σας απέναντι σε αυτή τη δουλειά. Αρχικά, η παραγωγή αυτή θα συμμετέχει στο Διεθνές Συνέδριο Δημόσιας Τηλεόρασης INPUT 2017 το οποίο φέτος θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη με διοργανωτή την TV100. Όλοι οι συντελεστές είμαστε ευτυχείς που θα μας δοθεί η δυνατότητα να παρουσιάσουμε αυτή τη δουλειά σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση. Η τηλεοπτική συνέχεια δε γνωρίζω ακόμα ποια θα είναι. Υπάρχει ενδιαφέρον από τηλεοπτικά δίκτυα του εξωτερικού, δεν γνωρίζω όμως ακόμα κάτι συγκεκριμένο. Το σίγουρο είναι πως μόλις κλείσει η τηλεοπτική παραγωγή των επεισοδίων, επιθυμώ να επιστρέψω στο μοντάζ και να γνωρίσω ξανά το υλικό μου. Να συνθέσω την ιστορία ως μια ολοκληρωμένη ταινία τεκμηρίωσης μεγάλου μήκους. Αν καταφέρουμε και φτάσουμε ως εκεί, θα ήταν ιδανικό και όμορφο να υπάρχει φεστιβαλική ζωή αυτής της εκδοχής.

Α.Γ.Τ.Λ.: Τα επεισόδια 1 και 2, λοιπόν βρίσκεται στις οθόνες μας μέσα από την συχνότητα της Δημοτικής Τηλεόρασης TV100. Τι να περιμένουμε στα επόμενα; Θα είναι σπονδυλωτές ιστορίες; Πως θα κινηθείτε;

Π.Κ.: Ακριβώς, οι ιστορίες είναι αυτοτελείς με ένα κοινό όμως παρανομαστή. Κάθε επεισόδιο είναι και ένα πορτρέτο διάρκειας 20 λεπτών. Θα γνωρίσετε το Μοχάμεντ, τη Μανέλ, τον Αμπτουλάχ και τις ιστορίες που έχουν να μοιραστούν μαζί σας. Είναι συνολικά τέσσερα επεισόδια στον αριθμό, τα οποία μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε και διαδικτυακά μέσα από τη σελίδα της Δημοτικής Τηλεόρασης ή το προσωπικό μου κανάλι στο Vimeo.

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.