#Story2Tell | Copan: Κατοικώντας στο μεγαλύτερο συγκρότημα διαμερισμάτων της Βραζιλίας εν μέσω κορωνοϊού

#pixur #Story2Tell Cosmos Αξίζει Επικαιρότητα
echaritygr
10 Μαΐου 2020
0
873
8 minutes read

Ιστορία | Αποστολές

Κατοικώντας στο μεγαλύτερο συγκρότημα διαμερισμάτων της Βραζιλίας εν μέσω πανδημίας.

Και ενώ ο πρόεδρος της Βραζιλίας αρνείται τον αριθμό των νεκρών από τον COVID-19, το κτίριο Κοπάν έχει λάβει τα δικά του μέτρα για να σταματήσει την κρίση.

Το Κοπάν (Copan), στο Σάο Πάολο (Sao Paulo), είναι η μεγαλύτερη πολυκατοικία στη Λατινική Αμερική, με περίπου 5.000 κατοίκους. Χτισμένο τη δεκαετία του 1950, δίνει τη δυνατότητα για μια πιο κοντινή ματιά της απομόνωσης και του περιορισμού στον απόηχο της πανδημίας του Κορωνοϊού.

Ιστόρημα και φωτογραφίες από τον Joano Pina

Όπως διηγήθηκε στη Nina Strochlic

Δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, 2020

Το κτίριο Copan στο São Paulo της Βραζιλίας, μοιάζει με κύμα. Μου θυμίζει την περισπωμένη που κάθεται στο “a” στο “Σάο Πάολο”. Με 1.160 διαμερίσματα, το ογκώδες αυτό κατασκεύασμα από σκυρόδεμα είναι το μεγαλύτερο κτίριο κατοικιών στη Λατινική Αμερική. Έχει ακόμη και το δικό του Ταχυδρομικό Κώδικα. Σχεδιασμένο ως ένα κοινωνικό πείραμα κατά τη δεκαετία του 1950, το κτίριο μεγέθους πόλης δίνει τη δυνατότητα για μια πιο κοντινή ματιά στον τρόπο με τον οποίο μια μητρόπολη των 21 εκατομμυρίων διαχειρίζεται την απομόνωση κατά τη διάρκεια της πανδημίας από τον κορονοϊό.

Βλέποντας από πίσω, το Copan φαντάζει με κυματοειδές κύμα στο κέντρο της μεγαλύτερης πόλης της Βραζιλίας. Το σχήμα μιμείται την περισπωμένη στο “Σάο Πάολο” (São Paulo).

Το Sao Paulo είναι το επίκεντρο της επιδημίας στη Βραζιλία. Από τις 15 Απριλίου, 28.320 Βραζιλιάνοι έχουν μολυνθεί από τον COVID-19 και 1.736 έχουν πεθάνει. Από αυτούς που χάθηκαν, σχεδόν οι 800 προέρχονταν από την πολιτεία του Sao Paulo. Όπως και σε άλλες χώρες, η απουσία των ελέγχων εδώ σημαίνει ότι ο αριθμός των περιπτώσεων είναι πιθανόν πολύ υψηλότερος. Μια νέα μελέτη εκτιμά ότι υπάρχουν πιθανώς επτά φορές περισσότερα κρούσματα στη Βραζιλία από ό, τι έχουν αναφερθεί επίσημα. Ο υπουργός Υγείας της χώρας, Luiz Henrique Mandetta, προειδοποίησε ότι το δημόσιο σύστημα υγείας ενδέχεται να καταρρεύσει μέχρι τα τέλη Απριλίου.

Οι κάτοικοι του Copan χτυπούν κάθε βράδυ από τα παράθυρά τους κατσαρόλες και τηγάνια ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το χειρισμό της πανδημίας απο τον πρόεδρο Jair Bolsonaro. Η κυβέρνηση έχει αρνηθεί ότι ο κορονωϊός είναι επικίνδυνος και έχει θέσει υπό αμφισβήτηση τον απολογισμό των θυμάτων της χώρας.

Πέρασα τις τελευταίες δύο δεκαετίες ταξιδεύοντας στη Λατινική Αμερική ως φωτογράφος. Ήρθα στο Sao Paulo στα τέλη του περασμένου έτους και τώρα βρίσκομαι σε κατάσταση υποχρεωτικής καραντίνας μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης. Όταν άκουσα για το Copan και την ιστορία του, ήξερα ότι ήταν ένας κόσμος που ήθελα να γνωρίσω. Έτσι νοίκιασα ένα από τα διαμερίσματα και έμεινα για οκτώ ημέρες, φωτογραφίζοντας και γνωρίζοντας τους ανθρώπους που το αποκαλούν σπίτι. Πριν μετακομίσω, απομονώθηκα στο διαμέρισμά μου για 20 ημέρες, ακολουθώντας παράλληλα, αυστηρά πρωτόκολλα ασφαλείας.

Μακριά φωτογραφική λήψη από την ταράτσα του Copan εμφανίζει σε τόνους ακουαρέλας τον ορίζοντα του Sao Paulo. Το κτίριο, που βρίσκεται στο πολυσύχναστο κέντρο της πόλης, προοριζόταν να στεγάσει ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα του βραζιλιάνικου βίου.

Το Copan ήταν το όνειρο του αρχιτέκτονα Oscar Niemeyer, ο οποίος ήθελε να χτίσει ένα μέρος για ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα της Βραζιλίας. Τα κατάφερε. Καλλιτέχνες, μεγιστάνες και οικιακοί βοηθοί, βρίσκονται μεταξύ των 5.000 κατοίκων που ζουν σε διαμερίσματα που κυμαίνονται σχεδόν από 28 τετραγωνικά μέτρα έως και κάτι περισσότερο από 418 τετραγωνικά μέτρα. Το κτίριο έχει περίπου 102 υπαλλήλους.

Όπως ο άνθρωπος που το έχτισε, οι κάτοικοι του Copan κλίνουν προς το αριστερό πολιτικό φάσμα. Οι κάτοικοι, κάθε βράδυ από τα παράθυρά τους, χτυπούν κατσαρόλες και τηγάνια ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το χειρισμό της πανδημίας από τον σημερινό τους πρόεδρο.

Ο επί μακρόν κάτοικος Walerio Araujo, σχεδιαστής μόδας, έχει δει τη μεταμόρφωση του Κοπάν από ένα άθλιο και επικίνδυνο μέρος σε μια ζωντανή, μοντέρνα συνοικία. Οι κάτοικοι αποδίδουν την αλλαγή στην τωρινό διοίκηση, η οποία ανέλαβε χρέη τη δεκαετία του 1990.

Η Gessica Marinho, 30 ετών, είναι παραγωγός μόδας και μοντέλο από το Rio de Janeiro. Εκείνη και ο φίλος της, διαχειριστής διοικητικής μέριμνας για μια εταιρεία μεταφορών, ζούσαν μαζί στο Copan για μόλις ένα μήνα όταν τέθηκε σε εφαρμογή η καραντίνα.

Ο Pablo Resende, αρχιτέκτονας και η Livia Tatsumi, παραγωγός ταινιών, είναι τυχεροί που μπορούν να εργάζονται εξ’ αποστάσεως εν μέσω καραντίνας. Άλλοι κάτοικοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί. Μερικοί έχουν απολυθεί (προσωρινά). Άλλοι έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Σχεδόν όλοι φοβούνται την αβεβαιότητα που ακολουθεί.

Όταν άρχισε η πανδημία, ο Andres Sandoval (αριστερά), εικονογράφος, μετέφερε το στούντιο του στο διαμέρισμα που έχει απο κοινού με τον σύντροφό του, Thyago Nogueira, απ’ όπου και μπορεί να εργάζεται. Ο Nogueira, είναι εκδότης και επιμελητής, το επάγγελμα του οποίου δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση.

Ο Πρόεδρος Jair Bolsonaro είπε ότι δεν πιστεύει πως ο COVID-19 θεωρείται κατάσταση έκτατης ανάγκης όσον αφορά την υγεία. Αναφέρθηκε σ’αυτόν ως «απλή γρίπη» και αμφισβήτησε δημοσίως τον αριθμό των θανόντων που ανακοινώθηκαν. Έχει πραγματοποιήσει πολιτικές συγκεντρώσεις ενθαρρύνοντας τον κόσμο να επιστρέψει στη εργασία του. Και οι υποστηρικτές του μεταφέρουν το επικίνδυνο μήνυμά του στους δρόμους: Αυτή την εβδομάδα, ενόσω φωνάζουν ότι ο κοροναϊός είναι ψέμα, εμπόδισαν τα ασθενοφόρα να οδηγούν μέσω του Σάο Πάολο.

Ο Ile Sartuzi μετατρέπει το διαμέρισμά του σε αυτοσχέδιο κινηματογράφο. Έχοντας στόχο να μείνουν μέσα, οι κάτοικοι βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους να ψυχαγωγούνται.

«Εδώ και εβδομάδες, ο Bolsonaro σαμποτάρει τις προσπάθειες των κρατών και του υπουργείου Υγείας στο να περιορίσει την εξάπλωση του COVID-19 θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία των Βραζιλιάνων», έγραψε σε πρόσφατη έκθεσή του ο Jose Miguel Vivanco, διευθυντής του αμερικανικού Hyman Rights Watch (Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων-διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση, που διεξάγει έρευνα και υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων).

Ο Bolsonaro θα μπορούσε να μάθει ένα ή δύο πράγματα από τον Affonso Celso Oliveira του Copan. Από το 1993, ο 80χρονος διαχειριστής, o «δήμαρχος», όπως οι κάτοικοι τον αποκαλούν, ασχολείται με υποθέσεις του κτιρίου όπου έζησε για δεκαετίες. Όταν άκουσε για πρώτη φορά σχετικά με τον ιό τον Ιανουάριο, έβαλε αμέσως λουκέτο σ την οροφή του κτηρίου, που συνήθως γέμιζε καθημερινά από εκατοντάδες επισκέπτες και ενέτεινε τις προσπάθειες καθαρισμού όλου του κρηρίου. “Έχω δώσει εντολή στον θυρωρό να παρακολουθεί από το CCTV ( κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης), όταν γίνεται χρήση των ανελκυστήρων”, όπως μου είπε ο Oliveira. “Αν αγγίζουν τις επιφάνειες ή τους καθρέφτες, το προσωπικό καθαρισμού καλείται να καθαρίσει αμέσως ολόκληρο τον ανελκυστήρα”.

Ο Daniel Sabino, 14 ετών, κοιτάζει μέσα από το ευρύχωρο διαμέρισμα της οικογένειάς του, στον 31ο όροφο του Copan. Το κτίριο, που αποτελεί σταυροδρόμι των κοινωνικών τάξεων της Βραζιλίας, φιλοξενεί καλλιτέχνες και ελεύθερους επαγγελματίες αλλά και τους αρκετά ευκατάστατους.

Το προσωπικό διαθέτει (προς εξαργύρωση) κουπόνια καυσίμων, αντί κουπονιών δημόσιας συγκοινωνίας, ώστε να αποφεύγουν τα συνωστισμένα λεωφορεία διά μέσου της πυκνοκατοικημένης πόλης. Σε επαγρύπνηση είναι επίσης και οι θυρωροί, για κατοίκους που παρουσιάζουν συμπτώματα. Μία γυναίκα που γνώρισα επέστρεψε πρόσφατα από την Ευρώπη έχοντας τη γρίπη και είπε ότι το προσωπικό την παρακολουθούσε καθημερινά.

Πολλοί πίστευαν ότι ο Oliveira υπερέβαλε, αλλά τώρα τον αποκαλούν ιδιοφυΐα. Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τον Τύπο, δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένες περιπτώσεις κορονοϊού στο Copan.

Σε μια πόλη τόσο πυκνοκατοικημένη όσο το κέντρο του Sao Paulo, μπορεί πολύ εύκολα να εξαπλωθεί ένας τόσο μεταδοτικός ιός. Ο Affonso Celso Oliveira, για να προφυλάξει τους 102 εργαζομένους του, τους παραχώρησε κουπόνια καυσίμου αντί ναύλου λεωφορείου, έτσι ώστε να μπορούν να αποφεύγουν τις δημόσιες συγκοινωνίες από και προς την εργασία τους.

Ακόμη και τώρα, η ζωή στο Copan, όπως και στο υπόλοιπο Sao Paulo, δεν είναι άτρωτη προς τις συνέπειες αυτής της πανδημίας. Παρότι ορισμένοι κάτοικοι είναι οικονομικά καλά, άλλοι έχουν τεθεί σε υποχρεωτικές “διακοπές”. Κάποι άλλοι, ακόμα, έχασαν τις δουλειές τους, μη έχοντας προοπτικές. Όλοι αισθάνονται ανήσυχα.

Πολλοί βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με την Carine Wallauer. Πριν από την πανδημία, ήταν μια επιτυχημένη διευθύντρια φωτογραφίας. Στις αρχές Μαρτίου, καθώς ο ιός αυξανόταν απότομα σε όλο τον κόσμο, παρεβρισκόταν στο Berlinale, ένα φημισμένο φεστιβάλ κινηματογράφου στο Βερολίνο. Έκτοτε, έχει χάσει δύο από τις τρεις δουλειές της. Τώρα ανησυχεί για το πώς θα είναι η ζωή της τον επόμενο μήνα. Όταν την επισκέφτηκα πρόσφατα, αισθάνθηκε ανακουφισμένη που μπορούσε να μιλήσει σε κάποιον. Καθίσαμε στο πάτωμα – με έξι μέτρα απόσταση – και συζητούσαμε επί τρεις ώρες. Όπως η Carine, έτσι και άλλοι κάτοικοι προθυμοποιήθηκαν να μιλήσουν, αφού δεν είχαν δει κανέναν, για εβδομάδες. Σε κάθε μία από τις επισκέψεις, έπλενα σχολαστικά τα χέρια μου και τηρούσα τις κοινωνικές αποστάσεις. Ακόμη και με τις επιπλέον προφυλάξεις, δεν μπορείς να πεις με σιγουριά το πότε θα έρθεις αντιμέτωπος με μια αόρατη ασθένεια.

Ο Pina για μέρες περιφερόταν πάνω και κάτω στους διαδρόμους του Copan, παρατηρώντας τις ποικίλες διαθέσεις που προκαλούνταν από αυτά τα χαλάκια καλωσορίσματος.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου, φωτογράφισα σχεδόν 20 κατοίκους του Copan και μερικούς εργαζόμενους που δεν κατοικούσαν εκεί. Μεταξύ αυτών, τον εν υπηρεσία πυροσβέστη, που πηγαινοέρχεται στο Copen κάθε μέρα, κάνοντας τρεις ώρες. Έναν μπογιατζή – που στράφηκε στην τέχνη, ο οποίος εξασκείται με το βιολί του κατά το μεσημεριανό του διάλειμμα.Και τον ταχυδρόμο, ο οποίος διανέμει την αλληλογραφία και στα 1.160 διαμερίσματα καθημερινώς. Καθώς γνώρισα τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά όλων των κοινωνικών στρωμάτων που ζούσαν στο Copan, είδα μια ισχυρή αίσθηση κοινότητας και αλληλεγγύης.

Μετά από τρεις εβδομάδες καραντίνας παρατηρώ κίνηση στην πόλη. Με ανάμεικτα μηνύματα από πολιτειακές και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις, οι μη απαραίτητες επιχειρήσεις λειτουργούν για λίγες ώρες και οι άνθρωποι επιστρέφουν στη εργασία. Σε μια χώρα με τις πιο δραματικές ανισότητες εισοδήματος στον κόσμο, ο φόβος μιας ακόμη οικονομικής συντριβής, όπως αυτή του 2015 – που ήταν η χειρότερη καταγεγραμμένη ύφεση- υπερέχει κινδύνων.

Η Angelica Cunha, 55 ετών, είναι φροντίστρια μιας ηλικιωμένης γυναίκας και στηρίζεται στο εισόδημά της. Όταν αισθάνθηκε να αρρωσταίνει, η Cunha έμεινε σε καραντίνα για δύο εβδομάδες και τώρα επέστρεψε στη δουλειά. Μόλις πέντε χρόνια μετά από μια ιστορική ύφεση, οι Βραζιλιάνοι φοβούνται ότι η πανδημία κορανοϊού θα οδηγήσει σε μια ακόμη οικονομική κρίση.

Κάθε μέρα, ο Fabio Rodrigues οδηγεί τρεις ώρες από το σπίτι του από την ανατολική πλευρά του Sao Paulo στο Copan, όπου παραδίδει την αλληλογραφία στους 5.000 κατοίκους, που διαμένουν στα 1.160 διαμερίσματα του κτηρίου. Το κτίριο είναι τόσο μεγάλο, που έχει δικό του ταχυδρομικό κώδικα.

Η Virginia Albertini κοιτάζει έξω από το παράθυρο του διαμερίσματός της. Η συντηρητής φωτογραφιών και τριών – επί σειράς – ετών κάτοικος, δεν βγήκε από το σπίτι για 11 ημέρες.

Βλέπω τα σημάδια μιας εύθραυστης οικονομίας στα πρόσωπα των αστέγων. Αν και το Copan βοήθησε στην αναζωογόνηση του κέντρου του Sao Paulo τις τελευταίες δεκαετίες, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί άστεγοι. Μερικοί διαμένουν στο δρόμο λίγο έξω από το Copan. Χωρίς σύστημα κοινωνικής υποστήριξης, οι κάτοικοι βρήκαν κάποια ενίσχυση, συντονιζόμενη μέσω της σελίδας του Facebook, του κτηρίου. Δύο κάτοικοι, συλλογικά έχουν χρηματοδοτήσει και προσφάτως οργανώσει ένα σύστημα διανομής γευμάτων. Μια γυναίκα διένειμε μπουκάλια με νερό – ήταν το μόνο που μπορούσε να προσφέρει.

Το κτίριο του Copan ακτινοβολεί στο κέντρο του Sao Paulo, την ώρα που η πόλη γύρω του δίνει μάχη με την πανδημία του κοροναϊού.

Για όλους τους Βραζιλιάνους, η πανδημία έχει δημιουργήσει ένα ακόμη πιο αβέβαιο μέλλον. Η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει σε μικρούς επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες και άτυπους (ανεπίσημους) εργαζόμενους μια επιταγή ενίσχυσης 115 δολαρίων ($) κάθε μήνα για τους επόμενους τρεις μήνες. Αλλά αυτό είναι λίγο παραπάνω από το μισό του κατώτατου (μηνιαίου) μισθού – και δεν είναι αρκετό για το cesta basica, ή αλλίως, το “καλάθι των βασικών”, την ποσότητα, δηλαδή, των τροφίμων και των βασικών αναγκών που η Βραζιλία εκτιμά ότι οι πολίτες έχουν ανάγκη ώστε να επιβιώσουν. Είναι μια μικρή βοήθεια σε μια πόλη, όπου υπήρχε πάντα πείνα στους δρόμους – και τώρα υπάρχει φόβος για το αόρατο και το άγνωστο.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ Μετάφραση #NationalGeographic

για το #echaritygr #respectzone | Αστέριος Γραμμένος

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.