Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος | Θέλει ψυχή να ενώσεις 269 “καραντίνιες” μοναξιές
- Πορτραίτα
- 0
- 7 minutes read
Φιλόλογος, συγγραφέας, επιμελητής κειμένων, δάσκαλος δημιουργικής γραφής… Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις ιδιότητες του Τάσου Αγγελίδη – Γκέντζου, ο οποίος ήρθε για να ταράξει τα βαλτωμένα νερά μιας “καραντίνιας” ησυχίας
και να μας κάνει να δούμε τον εγκλεισμό με άλλο μάτι και μέσα από σελίδες γραμμένες με φως και σκοτάδι από ανθρώπους απλούς που κατέγραψαν τις πληγές τους, τις γρατζουνιές τους, τα χάδια τους, τις φωνές αλλά και τις σιωπές τους… Με το βιβλίο “Μένουμε Σπίτι: Μέρες και Νύχτες μιας Καραντίνας” το οποίο επιμελήθηκε φιλολογικά και λογοτεχνικά ο ίδιος και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός, μας ανατρέπει κάθε δεδομένο για τη ζωή. Το συγκεκριμένο έργο, συλλογικό αποτέλεσμα ενός λογοτεχνικού διαγωνισμού που διεξήχθη τον Μάρτιο του 2020 με θέμα την καραντίνα, αποτυπώνει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο όλες τις πτυχές του εγκλεισμού αλλά και της ανθρώπινης υπόστασης υπό τη σκιά του. Ο Τάσος, μίλησε αποκλειστικά στο #echaritygr και μας εμπιστεύθηκε τα μικρά “παιδιά” αγάπης και γραφής των 269 συγγραφέων του κοινού συλλογικού πονήματος.
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γ. Τανασκίδης – Λαμπουσνάκης
Επιμέλεια: Θεόφιλος Αμοιράδης
#echaritygr: Κρατάμε ένα βιβλίο εποχή. Μια εποχή ένα βιβλίο. Κι όντως ήδη από τις πρώτες σελίδες, ακόμα και της εισαγωγής, του σημειώματός σου, Τάσο, έχουμε ένα πλαίσιο θέασης βάσει της εποπτείας 269 συγγραφέων που επελέγησαν ανάμεσα στις 3000 συμμετοχές που πήραν μέρος στον διαγωνισμό των Εκδόσεων Ωκεανός. Πώς προέκυψε αυτό το υπέροχο συλλογικό πόνημα;
Τάσος Α. Γκέντζος: Αυτό το συλλογικό έργο προέκυψε από τα σπλάχνα της εποχής μας και συγκεκριμένα από την εποχή της καραντίνας και του “Μένουμε σπίτι“. Πέρσι τέτοιο καιρό -σαν ψέματα μου φαίνεται πως πέρασε ένας χρόνος- όλοι οι άνθρωποι αναγκαστήκαμε να μείνουμε στα σπίτια μας και εμείς οι καθηγητές να αλλάξουμε τον τρόπο διδασκαλίας μας και να κάνουμε διαδικτυακά τα μαθήματα στους μαθητές και στις μαθήτριές μας. Η συγκεκριμένη διαδικασία υπήρξε πρωτόγνωρη για όλ@ μας και οφείλω να παραδεχτώ πως μας πήρε αρκετό χρόνο για να τη συνηθίσουμε. Μέσα σε αυτή τη νέα συνθήκη προσπαθούσαμε να βρούμε τα βήματά μας, δίχως να έχουμε στις τσέπες μας τις “σταθερές” του παρελθόντος.
Σε ό,τι αφορά τα Λύκεια, στην αρχή είχαμε υιοθετήσει έναν συνδυασμό σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαίδευσης. Έτσι, αναθέταμε στα παιδιά αρκετές εργασίες για το σπίτι. Στο μάθημα της Φιλοσοφίας όμως, το οποίο διδάσκω σε μαθητές και μαθήτριες της Β’ Λυκείου, θέλησα να τους/τις προβληματίσω γύρω από την πραγματικότητα που βιώνουν, καθώς και να προσπαθήσω να καταλάβω τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους αναφορικά με τη συγκεκριμένη κατάσταση. Και πραγματικά, μέσω των σκέψεών τους, τα παιδιά μου άνοιξαν ένα τεράστιο παράθυρο, μόνο και μόνο για να δω μέσα από αυτό το νοητό παράθυρο ελευθερίας και να διαπιστώσω πως όλ@ μας είχαμε διαφορετικά αλλά ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα μέσα στο κεφάλι μας. Ωστόσο, υπήρχαν και μερικά κοινά βιώματα, τα οποία στέκονταν απέναντι από τα υπόλοιπα πράγματα που το κάθε άτομο βίωνε με τον δικό του διαφορετικό τρόπο.
Κάπου εκεί και με αφορμή τα παραπάνω, έκανα πρόταση για τη διεξαγωγή ενός Πανελλαδικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού με θέμα το μέγα ζήτημα εκείνων των ημερών, την Καραντίνα, στην εκδότρια των εκδόσεων Ενάλιου και Ωκεανού και αγαπημένη φίλη, Ελένη Κεκροπούλου. Συμφώνησε αμέσως με την ιδέα, προτείνοντάς μου μάλιστα να το αναλάβω προσωπικά. Έτσι, οργανώθηκε ο Πανελλαδικός Λογοτεχνικός Διαγωνισμός με θέμα “Μένουμε σπίτι – Μέρες και νύχτες μιας καραντίνας”.
Από τη στιγμή της έναρξης του διαγωνισμού, άρχισαν να φτάνουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση των εκδόσεων Ωκεανός δεκάδες έργα των 280 λέξεων. Άλλοι έστελναν τις απόψεις τους και μου έγραφαν πως δεν τους ενδιέφερε αν θα προκριθούν, άλλοι μου έγραφαν ολόκληρες σελίδες αντί για 280 λέξεις, άλλοι μου έγραφαν ποιήματα… Για κάποιον ανεξήγητο λόγο μού περιέγραφαν αυτό που σκέφτονταν. Ήταν μία από τις καλύτερες και ταυτόχρονα από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου! Το γιατί φαντάζομαι πως είναι κατανοητό. Έβλεπα να συγκρούονται με περισσή μανία το καλό με το κακό και δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος θα είναι ο τελικός νικητής.
“Ήθελα να δω, να ακούσω, να μυρίσω και να αγγίξω το πώς βιώνουν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας όλο αυτό το περίεργο που ζούσαν, που ζούσαμε τότε.“
#echaritygr: Τάσο, μέσα στις σελίδες των κειμένων, ταξιδεύουμε από τα απόλυτα ρεαλιστικά κείμενα σε μια τεχνική δομημένη όπως αυτή, που θυμίζει κείμενα σε ημερολόγιο, Φιλοκτήτη, μέχρι κείμενα του φανταστικού ή και λίγο πιο ποιητικά διατυπωμένα. Γενικά οι αναγνώστ(ρι)ες βλέπουν ένα μωσαϊκό γραφής και σύλληψης που αποδεικνύει το διαφορετικό πρίσμα μέσα από το οποίο οι συγγραφείς γράφουν από τη δική τους εποπτεία χρόνου, χώρου, οπτικής…
Τάσος Α. Γκέντζος: Αυτό ήταν το ωραίο του συγκεκριμένου εγχειρήματος. Οι μόνοι περιορισμοί που είχαν τα συμμετέχοντα στον διαγωνισμό άτομα ήταν ο τόπος και ο χρόνος. Δεν μπορούσαν να γράψουν μια ιστορία σε παρελθοντικό χρόνο, ούτε να μην αναφέρονται σε κάποιον/κάποια/κάποιο που να μένει στο σπίτι του το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Τόπος το σπίτι τους και χρόνος το παρόν, δηλαδή ο Μάρτιος ή/και ο Απρίλιος του έτους 2020. Επίσης, από τη στιγμή που το κάθε άτομο βλέπει τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, αυτό θα έπρεπε να είναι σεβαστό και από τον διαγωνισμό. Έτσι, το πώς θα έπλαθε το κάθε άτομο αυτές τις 280 λέξεις, ήταν καθαρά δικό του θέμα. Υπήρξαν εξαιρετικά διηγήματα, τα οποία χαιρόμουν όταν τα διάβαζα. Σε κάποια βέβαια, θα ήθελα να υπάρχει πεζός λόγος και το κείμενο να παραπέμπει σε διήγημα.
Αυτή είναι και η αιτία που δεν συμπεριέλαβα μέσα σε αυτή την ανθολογία κάποιες προσπάθειες έμμετρου λόγου. Ήθελα να δω, να ακούσω, να μυρίσω και να αγγίξω το πώς βιώνουν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας όλο αυτό το περίεργο που ζούσαν, που ζούσαμε τότε. Το στοίχημα για μένα, φαντάζομαι και για εκείνους, ήταν να φτάσουν στο τέρμα, να εκθέσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους στους άλλους, να μπουν στη λογική του να σε κρίνει κάποιος για αυτά που του καταθέτεις. Είχαν να πουν μέσα σε λίγες λέξεις τόσα πολλά πράγματα, να ξεφορτώσουν το βάρος των ημερών και μετά, παίρνοντας δύναμη από αυτή την άκρως αιρετική εξομολόγηση, να γυρίσουν σελίδα.
#echaritygr: Εσωτερικές ανησυχίες, προσωπικές στιγμές χαραγμένες στο μυαλό, πονεμένες βαθιές καταδύσεις στην ψυχή, με στίγμα σε μια στιγμή αναφοράς αλλά και αφαιρετικά, άχρονα, άτοπα, πέρα από το παρόν και το συγκεκριμένο, σκέψεις που τοποθετούνται στο ιδεατό, το συλλογιστικό, το συναίσθημα και την “χώρα” της ψυχής και της καρδιάς. Ένας πλούτος που τελικά χρειάστηκε να “εγκλωβιστεί” για να αναδυθεί…
Τάσος Α. Γκέντζος: Σωστά το έθεσες. Πλούτος! Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι. Είμαι περήφανος που βοήθησα, που άνοιξα τον δρόμο έτσι ώστε αυτός ο πλούτος των συναισθημάτων να βρει τον προσανατολισμό του και να βγει προς τα έξω. Η ερώτησή σου από μόνη της είναι μία απάντηση/θέση σε όλους εκείνους που θεωρούν πως μόνο αυτοί και οι φίλοι τους έχουν το δικαίωμα να ασχολούνται με τη γραφή και τη λογοτεχνία και να κερδίζουν από αυτήν.
269 σφυριά έκαναν κομμάτια τέτοιες παρωχημένες απόψεις!
Δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω από εμάς και την άρρωστη εσωστρέφειά μας. Είναι καιρός να το καταλάβουν αυτό κάποιοι ανόητοι εγωπαθείς, οι οποίοι κρύβουν τη μιζέρια και την κακία τους πίσω από εκδοτικούς οίκους, καθώς και πίσω από πληρωμένες κριτικές και κυκλώματα στα οποία ευλογεί ο ένας τα γένια του άλλου.
Μην νομίζεις πως δεν άκουσα αρνητικά λόγια για αυτό που προσπάθησα να κάνω όσο καλύτερα μπορούσα. Δεν είναι όμως κάτι που με αφορά ή που θα έπρεπε να με αφορά, καθώς εγώ, ευτυχώς, έχω επάγγελμα και δεν περιμένω να ζήσω από το γράψιμο και τις επιμέλειες κάποιων βιβλίων. Ναι, είναι δύσκολα τα πράγματα στον χώρο του βιβλίου. Παρόλα αυτά, εγώ ασχολούμαι με κάτι που μου αρέσει και αφιερώνω πολλές ώρες σε αυτό, δίχως να περιμένω να μου δώσει πίσω κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Αυτός είναι και ο λόγος που παίρνω αυτή τη χαρά από μόνος μου. Το βιβλίο για το οποίο μιλάμε μου “έφαγε” όλο το καλοκαίρι. Έμεινα πολλές ώρες στο σπίτι.
Πολλοί άνθρωποι μου είπαν -μέσω κάποιων άλλων φυσικά- πως δεν πρέπει να αποκαλώ συγγραφείς κάποιους που έγραψαν 280 λέξεις. Και πώς να τους αποκαλώ δηλαδή; Όταν ένας άνθρωπος γράφει κάτι δεν είναι συγγραφέας αυτού που έγραψε; Αν τους αποκαλώ συγγραφείς των 280 λέξεων, δεν είναι σαν να τους προσβάλω; Είμαι σε θέση να γνωρίζω τι άλλο μπορεί να έχει γράψει ο καθένας από αυτούς, τι μπορεί να έχει φυλαγμένο μέσα στα “συρτάρια” του υπολογιστή του;
Αυτοί οι άνθρωποι μου έστειλαν και μου εμπιστεύθηκαν τις σκέψεις τους κι εγώ θα τους προδώσω; Φαντάζομαι πως δεν θα αναζητήσουμε τους μελλοντικούς νομπελίστες μέσα στη λίστα των 269 συγγραφέων αυτής της ανθολογίας, όπως δεν θα τους αναζητήσουμε μέσα από τις σελίδες του Facebook, μέσα από τις λίστες με τα ευπώλητα βιβλία, μέσα από τις “κριτικές” των ημετέρων… ούτε βέβαια μέσα στις διάφορες “βιβλιοφιλικές” ομάδες του διαδικτύου.
Το συμπέρασμά μου είναι πως αυτοί που κρίνουν με αρνητικό τρόπο είναι οι άεργοι τεμπέληδες. Αυτοί οι τύποι που καθημερινά αναλώνονται σε κρίσεις και επικρίσεις, χωρίς να παράγουν κανένα έργο και θεωρούν -γελοίο μου φαίνεται- πως η άποψή τους έχει κάποια αξία.
“Η βία που υπάρχει στην εποχή μας ξεπηδούσε μέσα από τις λέξεις και τα νοήματα πολλών συμμετεχόντων/συμμετεχουσών.“
#echaritygr: Το ασύνορο της ηλεκτρονικής συμμετοχής κειμένων, έδωσε την δυνατότητα στους/ις συγγραφείς να στείλουν τα κείμενά τους από όλη την Ελλάδα. Υπήρξαν όμως και συμμετοχές από το εξωτερικό; Υπαγορεύεται έμμεσα αυτός ο πόθος, αυτή η αναμονή, στο εισαγωγικό σημείωμα. Για να ενωθούν τα διαφορετικά κάτοπτρα της αντιμετώπισης και αντίληψης της ίδιας συνθήκης, αυτήν της καραντίνας, όπως συγκεκριμένα αναφέρει και ο μαθητής σου ο Γιώργος στην εισαγωγή…
Τάσος Α. Γκέντζος: Η αλήθεια είναι πως προσπαθήσαμε να κάνουμε γνωστό τον διαγωνισμό σε όλη την Ελλάδα. Το διαδίκτυο είναι φοβερό μέσο και το απέδειξε, καθώς πετύχαμε τον στόχο μας και με το παραπάνω. Από τα λεγόμενά μου καταλαβαίνεις πως δεν θέλω να λειτουργώ με αποκλεισμούς. Ήθελα όλους τους ανθρώπους σε αυτή την κατάθεση ψυχής και σκέψης. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέους, γέρους, κατοίκους πόλεων, νησιών, χωριών…
Από την άλλη βέβαια προσπαθώ να είμαι δίκαιος, καθώς δεν θα μπορούσα να βγάλω έναν τόμο 3000 σελίδων με όλα τα διηγήματα του διαγωνισμού. Καλείσαι να πάρεις θέση και να επιλέξεις! Για παράδειγμα, σε αυτή την πολυσυλλεκτική ανθολογία διηγημάτων υπάρχουν και διηγήματα μαθητών και μαθητριών μου από τη Δημιουργική Γραφή. Δεν θα μπορούσαμε να τους/τις αποκλείσουμε μόνο και μόνο για να μη πει κάποιος πως έβαλα διηγήματα μαθητών/μαθητριών μου! Αυτά τα κείμενα αξιολογήθηκαν θετικά και γι’ αυτό εντάχθηκαν στο σώμα του βιβλίου. Υπήρξαν όμως και πολλά άλλα κείμενα -γνωστών, μαθητών και φίλων- που δεν τα επιλέξαμε είτε γιατί είχαν περισσότερες λέξεις, είτε επειδή δεν μας άρεσαν ή απλώς επειδή κάποια άλλα μας άρεσαν περισσότερο από αυτά. Γνωρίζω πως ορισμένοι άνθρωποι στεναχωρήθηκαν καθώς και ότι, αν έκριναν κάποιοι άλλοι, σίγουρα θα έκριναν διαφορετικά. Δεν ξέρω εάν και κατά πόσο τα καταφέρνω, πάντως πρόθεσή μου είναι να μην είμαι άδικος.
Φυσικά και χαίρομαι που επιλέξαμε να στείλουμε δελτία τύπου σε πολλά μέρη της Ελλάδας και που αυτή μας η ενέργεια είχε αποτέλεσμα. Οι συμμετοχές στον διαγωνισμό ήταν πάνω από 3000 και αφορούσαν κόσμο από όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας μας, καθώς και από χώρες της Ευρώπης. Σε κάποια άτομα που έγραφαν τον τόπο κατοικίας τους στο τέλος του διηγήματος, το άφησα έτσι. Σε κάποια άλλα που μου έγραφαν ορισμένα πράγματα για τον εαυτό τους σε ένα σημείωμα, σεβάστηκα όσα μου έλεγαν και δεν θέλησα να κοινοποιήσω ούτε την ιδιότητά τους, ούτε τον τόπο διαμονής τους.
#echaritygr: Σαφώς ως ΜΜΕ Κοινωνικής δικτύωσης και αλληλεγγύης, εκ μέρους του portal μας θα ήθελα να ρωτήσω αν υπήρξαν κείμενα πιο σκοτεινά, πιο ενδοσκοπικά, σχεδόν ως γραπτές μαρτυρίες της δυσκολίας που έχουμε ακούσει σύμφωνα με τις έρευνες ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Παραλάβατε τέτοιες περιπτώσεις, τέτοιες γραπτές καταθέσεις που να περιγράφουν αυτές τις πιο άχρωμες στιγμές, τις βαθιές χαραγματιές στο δέρμα των ανθρώπων;
Τάσος Α. Γκέντζος: Ναι, λάβαμε πολλά τέτοια κείμενα. Αρκετά από αυτά δεν επιλέχθηκαν για να μη φέρουν σε δύσκολη θέση τους/τις δημιουργούς τους. Τα συγκεκριμένα κείμενα ήταν γραμμένα με τέτοιο τρόπο που καταλάβαινες εύκολα την αυτοαναφορικότητα, την οποία φιλοξενούσαν μέσα στις γραμμές τους. Για να είμαι ακριβής, το συναίσθημα και η αυτοαναφορικότητα κραύγαζαν! Η βία που υπάρχει στην εποχή μας ξεπηδούσε μέσα από τις λέξεις και τα νοήματα πολλών συμμετεχόντων/συμμετεχουσών. Δυστυχώς όμως έβγαινε στην επιφάνεια και η αγένεια, το θράσος, η αίσθηση του ανικανοποίητου, ο φθόνος και δεκάδες άλλα αρνητικά συναισθήματα εγκλεισμού.
Άραγε, η κακοποίηση γιγαντώθηκε στις μέρες μας λόγω των οικονομικών μας προβλημάτων; Θεωρώ πως, ακόμα αν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση και μπορούσε να πηγαίνει ο καθένας το πρωί στη δουλειά του, πάλι θα υπήρχε κακοποίηση, απλώς σε μικρότερο βαθμό. Σημασία όμως δεν έχει η συχνότητα με την οποία κακοποιείς ή κακοποιείσαι. Σημασία έχει ότι ανέχεσαι το να λαμβάνουν χώρα τέτοια απαράδεκτα πράγματα μπροστά στα μάτια αθώων παιδιών. Αναλογιστήκαμε πώς θα αντιδράσουν αύριο τα συγκεκριμένα παιδιά; Θα κακοποιούν μιμούμενα τα πρότυπά τους ή θα ανέχονται να κακοποιούνται;
Και αυτοί οι άνθρωποι που έστειλαν τις σκέψεις τους στον διαγωνισμό των Εκδόσεων Ωκεανός, δεν ήταν διάσημοι για να βγουν προς τα έξω, δηλαδή στα κανάλια και στις εφημερίδες και να καταγγείλουν την κακοποίησή τους τον καιρό της καραντίνας. Ας το σκεφτούμε λιγάκι αυτό. Δεν θα πουλούσε στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η δική τους περίπτωση. Η καραντίνα, η απουσία από τον εργασιακό τους χώρο και η παραμονή στο σπίτι -όπως άλλωστε έγινε και με τους διάσημους- έβγαλε προς τα έξω αυτή την κακοποιητική συμπεριφορά, την οποία ανέχονταν τόσο καιρό.
Ελπίζω όταν επιστρέψει η προηγούμενη κανονικότητα -αν επιστρέψει ποτέ με την προηγούμενη μορφή της- να μην ξεχάσουμε τις καταγγελίες και τα μεγάλα λόγια, μόνο και μόνο επειδή δεν θα προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με αυτά λόγω φόρτου εργασίας και εύχομαι να στρέψουμε τα φώτα της ψυχής μας όχι σε χρήματα και καριέρες αλλά στο να βοηθάμε αδύναμους ανθρώπους με πληγωμένες ψυχές, που δεν έχουν τρόπο να ξεφύγουν από τους αρσενικούς ή τους θηλυκούς δυνάστες τους.
#echaritygr: Και το επόμενο βήμα; Μετά την έκδοση αυτή; Θα δούμε φως; Θα ανάψουμε τα μάτια μας με πιο φωτεινές στιγμές, με πιο ελευθεριακές και απελευθερωτικές γραφές; Ετοιμάζεται κάποια άλλη συλλογική “αντισύμβαση”;
Τάσος Α. Γκέντζος: Εύχομαι να δούμε φως. Δεν είμαι σίγουρος για το αν και το πότε θα το δούμε. Είμαι όμως εκ φύσεως και ιδεολογίας αισιόδοξος. Χρειάζεται να δουλέψουμε όλ@ μαζί για να έρθει αυτό το μέγα φως. Να βάλουμε τον εαυτό μας σε δεύτερη μοίρα και να δούμε με καθαρά μάτια το σύνολο. Να ασχοληθούμε ουσιαστικά με τους άλλους και τις ανάγκες τους, να μάθουμε να ακούμε τι μας λένε οι διπλανοί μας και να μην ξεπροβάλλει κάθε λίγο από το στόμα μας ένα εγώ. Το εγώ, όσο σεμνά κι αν βγαίνει από μέσα μας, δεν παύει να είναι ένα εγώ!
Μοναχικά τα βήματα της συγγραφής και της επιμέλειας στην επόμενη έκδοση… μαζί με άλλους! Οξύμωρο αλλά αληθινό, καθώς θα γράψω ένα διήγημα και θα επιμεληθώ πάλι γύρω στα είκοσι διηγήματα φίλων. Το συγκεκριμένο βιβλίο θα κινείται θεματικά γύρω από τις μάσκες πάσης φύσεως και θα κυκλοφορήσει γύρω στο Πάσχα.
Μετά το βιβλίο “Δίπλα στις στέγες” με το οποίο προσπάθησα να φέρω πιο κοντά στις δικές μας στέγες τους αστέγους των πόλεων, μετά το βιβλίο “Μένουμε σπίτι – Μέρες και νύχτες μιας καραντίνας” μέσα από το οποίο θέλησα να κρατήσει ο αυριανός αναγνώστης την εποχή μας στα χέρια του, έρχεται το βιβλίο “Μάσκες” μέσω του οποίου θα ήθελα να βαδίσουμε στο δρόμο του “είναι” μακριά από το δράμα του “φαίνεσθαι”.
Εύχομαι να έχουμε όλ@ υγεία και σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη.
Μάθε περισσότερα για τον συγγραφέα, aggelidisgentzos.gr
Παραγγείλτε το βιβλίο από τις Εκδόσεις Ωκεανός ΕΔΩ
echaritygr
Latest posts by echaritygr (see all)
- Θέατρο Σοφούλη | «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει» - 18 Μαρτίου 2023
- BABY BOOM | 12ο event στο Hyatt Regency Thessaloniki στηρίζει Παιδικά Χωριά SOS - 18 Μαρτίου 2023
- Κινέζοι σκίουροι, ρίχνονται με τα μούτρα στη μάχη κατά των ναρκωτικών ουσιών - 12 Μαρτίου 2023
- Σεισμός 7,8 Ρίχτερ σε Τουρκία – Β. Συρία | Τουλάχιστον 1.500 νεκροί (ΕΙΚΟΝΕΣ) - 6 Φεβρουαρίου 2023
- Κλωνοποιημένες «σούπερ αγελάδες» στην Κίνα παράγουν υψηλή ποσότητα γάλακτος - 3 Φεβρουαρίου 2023
