Φώτης Θεοχάρης: μόνο και μόνο για τις ανατολές, αξίζει να ανέβεις τα βουνά όλου του κόσμου!
- Αξίζει Πορτραίτα
- 0
- 12 minutes read
Όταν αποφασίσαμε στην Οικογένεια του #echaritygr να υπηρετούμε τον άνθρωπο, πριν από 7 χρόνια, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως θα έφτανε κι η στιγμή που ένας άνθρωπος, υπηρετώντας την αλληλεγγύη, θα…έπαιρνε τα βουνά, με την πιο ανθρωπιστική έννοια της φράσης και θα άπλωνε στα πέρατα της οικουμένης άλλοτε την ελληνική μας σημαία, κι άλλοτε τη σημαία ενός Οργανισμού της Κοινωνίας των Πολιτών για να κάνει γνωστό τον αγώνα της χώρας και των Οργανισμών για τον…άνθρωπο! Και έτσι με κυκλότητα, όπως όλα τα ωραία “έρχονται” τόσα χρόνια και μας βρίσκουν και μας καλούν σε εγρήγορση για κοινοποίηση και γνωστοποίησή τους προς το αναγνωστικό μας κοινό, ήρθε κι η πρόταση από μια φίλη μας που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της, να μας ενημερώσει για τον Φώτη Θεοχάρη, που με χάρη Θεού και ευλογία ανθρωπισμού, σκαρφαλώνει σε κάθε βουνό του παγκόσμιου χωριού μας και μας κάνει υπερήφανους με το σημαντικό του αυτό έργο. Ο Φώτης, είναι μόλις 26 χρονών. Έχει καταφέρει μέχρι τώρα να σηκώσει την Ελληνική Σημαία από τα Ιμαλάια, μέχρι τις Άλπεις και τις Άνδεις στηρίζοντας το φιλανθρωπικό έργο αρκετών ιδρυμάτων της χώρας. Λίγο πριν φορέσει τα trekking παπούτσια του, εξοπλιστεί με τους γάντζους του και τα σκοινιά του, και ανεβάσει τη σημαία του Χαμόγελου του Παιδιού στην κορυφή της Ευρώπης και στις δύο κορυφές των Άλπεων, έκανε μια στάση στις παρυφές του #echaritygr και μας μίλησε για τη ζωή του, την Ομάδα του “Απόδραση στη Φύση”, το πως γεννήθηκε όλο αυτό το παγκόσμιο όραμα που υπηρετεί τόσο πιστά και μοιράστηκε γνώση και στιγμές ευλογίας μαζί μας. Ο Φώτης Θεοχάρης είχε πει πριν δύο μήνες περίπου, στην πρώτη μας αρθρογραφία για το έργο του, πως «τα παιδιά έχουν μια μεγάλη αγένεια: θέλουν να ζήσουν». Και έχει απόλυτο δίκιο. Κυρίες και κύριοι, ένας υπέροχος νέος με μεγάλη Ευγένια, ο Φώτης Θεοχάρης.
Οι δυο πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου είναι η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που ανακαλύπτεις γιατί
Χριστίνα Αζοπούλου: Πες μας λίγα λόγια για σένα, με τι ασχολείσαι πέρα από την ορειβασία και την αναρρίχηση…
Φώτης Θεοχάρης: Θα ξεκινήσω όπως κάνω και στις πεζοπορίες μας, συστήνοντας τον εαυτό μου με το μικρό μου όνομα.. Είμαι ο Φώτης… και το τονίζω αυτό το σκέτο(!) γιατί στο βουνό ο σεβασμός αποδεικνύεται διαφορετικά… δεν χρειάζεται να παρασυρόμαστε σε φανφάρες και τυπολατρίες για να αποδείξουμε ότι τιμούμε τον σχοινοσύντροφο μας ή τους δασκάλους μας… Αυτό φαίνεται με τον τρόπο που δεχόμαστε τις ευθύνες μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις εκάστοτε καταστάσεις. Ο πιο «μεγάλος» σεβασμός όταν είσαι στην φύση, απαιτείται προς την ίδια τη φύση, στο βουνό στο οποίο έχουμε να ανέβουμε ή να σκαρφαλώσουμε και μπροστά σε αυτά είμαστε όλοι το ίδιο «μικροί»! Είμαι 26 χρονών δημόσιος υπάλληλος και όσον αφορά στην ορειβατική μου δραστηριότητα μόλις ολοκλήρωσα την Σχολή Ορειβασίας Μέσου Επιπέδου, με επόμενο στόχο, όσον αφορά στα εκπαιδευτικά μου πλάνα και εφόσον εκπληρώσω την δράση που επιθυμώ σε ορειβατικό και αναρριχητικό επίπεδο, να καταφέρω να ολοκληρώσω και την Σχολή Βοηθών Εκπαιδευτών.
Χριστίνα Αζοπούλου: Πως γεννήθηκε η ιδέα να συνδυάσεις την ορειβασία με την Υποστήριξη ΜΚΟ; Στην Ελλάδα δεν είναι σύνηθες το συγκεκριμένο μοντέλο/πρωτοβουλία αλληλεγγύης. Θα ήθελες να μας πεις πως ακριβώς λειτουργεί το εν λόγω σχήμα αρωγής; Με ποιους άλλους οργανισμούς /ΜΚΟ έχεις συνεργαστεί;
Φώτης Θεοχάρης: Μεγάλωσα στην Βίνιανη Ευρυτανίας και στις μικρές κοινωνίες αυτό είναι σύνηθες, ο ένας βοηθάει τον άλλον, είτε από το υστέρημα του είτε μέσω της ανταλλαγής σε είδος. Αυτό λοιπόν μου έχει γίνει βίωμα και συνήθεια, δεν μπορώ να κάνω λοιπόν πως δεν υπάρχει πρόβλημα και να κλείνω τα μάτια μου μπροστά στις ανάγκες που έχουν όλες αυτές οι ΜΚΟ. Το θέμα είναι πώς μπορώ να συμβάλω κι εγώ στον δικό τους αγώνα.. και έτσι σκέφτηκα, επηρεασμένος και από αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο εξωτερικό ότι η δημιουργία πλατφόρμας (μέσω της οποίας τα χρήματα πάνε απευθείας στον δικαιούχο *την εκάστοτε ΜΚΟ) είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος.
Ο τρόπος αυτός έχει τρέξει μέχρι τώρα για τα ιδρύματα
-
“Η Καρδιά του Παιδιού”
-
“Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων”
-
“Action Aid”
Και για τις καλοκαιρινές αποστολές στο Έλμπρους, στο Μόντε Ρόσα και στο Μάττερχορν για το “Χαμόγελο του Παιδιού” μέσα από την πλατφόρμα giveandfund.com
Χριστίνα Αζοπούλου: Τι είναι η Ομάδα “Απόδραση στη Φύση”; Τι δράσεις έχετε ολοκληρώσει;
Φώτης Θεοχάρης: Η Ομάδα «Απόδραση στην Φύση» οργανώνεται και προωθείται μέσα από το Facebook, δραστηριοποιείται μέσω του facebook και συντονίζει ανθρώπους διάφορων ηλικιών έχουν πραγματοποιηθεί εκδηλώσεις με εθελοντικό προσανατολισμό. Συγκεκριμένα, θα σας αναφέρω τις δράσεις που έχουν ολοκληρωθεί:
-
Πεζοπορία με στόχο την Συγκέντρωση Πλαστικών Καπακιών για τον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών Ελλάδος και την «ΑΡΩΓΗ» Σύλλογος Αμεα Γονέων και Κηδεμόνων Τρικάλων.
-
Πεζοπορία με στόχο την Συγκέντρωση Αγαθών για το Αναρρωτήριο Πεντέλης (πρώην ΠΙΚΠΑ)
-
Πεζοπορία με στόχο την Συγκέντρωση Αγαθών για το «Το Χαμόγελο του Παιδιού»
-
Πεζοπορία με στόχο την Συγκέντρωση Αγαθών για την «ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
-
Πεζοπορία με στόχο την Συγκέντρωση Αγαθών για το Παιδικό Χωριό SOS Βάρης.
Όποιος επιθυμεί μπορεί να ενημερωθεί για τη δράση της ομάδας από το ξεκίνημα της και μέσα από την σελίδα της στο facebook κάνοντας αναζήτηση στην «Απόδραση στη Φύση».
Χριστίνα Αζοπούλου: Πως θα μπορούσε κάποια/ος να γίνει μέλος μίας τέτοιας ομάδας; Υπάρχουν κάποια “αυστηρά” κριτήρια; Πόσα μέλη αριθμεί μέχρι στιγμής η Ομάδα;
Φώτης Θεοχάρης: Ο προσανατολισμός της Ομάδας είναι καθαρά παρεϊστικος και έτσι ξεκίνησε, να συγκεντρωνόμαστε διάφοροι άνθρωποι που δεν βρίσκαμε παρέα για να περπατήσουμε μαζί σε βουνά της Αττικής. Απλώς με την συνέχεια αυτό πήρε λίγο μεγαλύτερη διάσταση από ότι αρχικά είχα υπολογίσει και πλέον η παρέα έχει μεγαλώσει… συγκεκριμένα η ομάδα Απόδραση στη ΦΥΣΗ αριθμεί πάνω από 33.400 μέλη και η σελίδα Απόδραση στη Φύση πάνω από 11.800 άτομα.
Αυτό είναι κάτι το οποίο και μου δίνει εξίσου χαρά, κυρίως γιατί τους περισσότερους από όλους αυτούς τους ανθρώπους τους έχω γνωρίσει και έχω περπατήσει μαζί τους, αλλά και ένα αίσθημα έντονης ευθύνης, απέναντι στην εμπιστοσύνη που μου έχουν δείξει όλοι αυτοί άνθρωποι και δεν θέλω προς Θεού να διαψεύσω. Η ομάδα μας έχει διευρύνει τις δραστηριότητες της πλέον και εκτός Αττικής (γιατί η όρεξη μας να μάθουμε τον τόπο μας είναι ακόρεστη!) ακόμη και σε εκδηλώσεις πολιτιστικού χαρακτήρα, όπως οι προβολές ορειβατικών ντοκιμαντέρ, αλλά ακόμη και «εκπαιδευτικού» ενδιαφέροντος όπως τα σεμινάρια μετεωρολογίας, διατροφής και ορειβατικού εξοπλισμού. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να μας ακολουθήσει κάνοντας απλώς ένα like στην σελίδα μας ή με το να γίνει μέλος στην ομάδα μας. Επίσης υπάρχει η ιστοσελίδα της ομάδας www.apodrasistifisi.gr, ο λογαριασμός στο twitter, Instagram, καθώς και υπηρεσία ενημέρωσης μέσω sms.
ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΣΤΟ GIVE&FUND.COM
Χριστίνα Αζοπούλου: Τι κοινό έχουν όλα αυτά τα βουνά στα οποία κατάφερες να αναρριχηθείς και να…κατακτήσεις;
Φώτης Θεοχάρης: Αν θέλουμε να γίνουμε κυνικοί, μπορούμε να πούμε ότι όλα τα βουνά του κόσμου είναι ίδια, γιατί αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία, όλα έχουν χώμα, πέτρες, δέντρα, νερά… δεν είναι έτσι όμως, το κάθε βουνό έχει τον δικό του χαρακτήρα!…
Για παράδειγμα, το Stok Kangri στην Ινδία είναι ένα βουνό 6153 μέτρα το οποίο μορφολογικά μοιάζει με το Aconcagua 6962 μέτρων των Άνδεων, είναι όμως διαφορετικά τα συναισθήματα που σου γεννούν. Το Stok Kangri για εμένα ήταν το πρώτο βουνό στο εξωτερικό και μάλιστα υψηλού υψομέτρου, άρα ήταν λογικό να έχω ένα έντονο άγχος απέναντι στο «άγνωστο», ενώ στο Aconcagua το συναίσθημα ήταν διαφορετικό.. χρειάστηκε να ξεπεράσω τον εαυτό μου αρκετές φορές, καθώς ξεκίνησα από την Ελλάδα πίνοντας αντιβίωση οπότε εκτός των δυσκολιών της φύσης της αποστολής είχα να ξεπεράσω και τις σωματικές μου δυσκολίες.
#HelpPeople #mountainCharity #
BeDifferent #volunteer
Η ανάβαση στο Mont Blanc από την άλλη σηματοδότησε για εμένα την έναρξη των αποστολών σε «στενό φιλικό περιβάλλον»… δεν απευθυνθήκαμε σε κάποιο εξειδικευμένο γραφείο και δεν έγινε μέσω κάποιου συλλόγου, αλλά φτιάξαμε όλο το πλάνο μόνοι μας, τρεις φίλοι, υπό την επιμέλεια βέβαια του δασκάλου μας Γιώργου Βουτυρόπουλου, ο οποίος έδωσε το ok για την αναχώρηση μας. Και τα τρία βουνά εξωτερικού που έχω ανέβει μέχρι τώρα έχουν κοινό «φυσικό» χαρακτηριστικό το υψόμετρο, το οποίο από μόνο του σου δημιουργεί δυσκολία στην προσπάθεια, καθώς «κόβει» τις σωματικές επιδόσεις. Σε όλα χρειάστηκε κάθε φορά να ξεπεράσω τα όρια μου, να βγω έξω από την «ζώνη βολής μου», να κάνω υπομονή, να επιδείξω επιμονή και πείσμα για να καταφέρω να τα ολοκληρώσω.. και σε όλα φυσικά τα βουνά, είτε είναι εκτός Ελλάδας, είτε είναι εντός είναι ίδιο το συναίσθημα της κορυφής, είναι η ολοκλήρωση και η ευχαρίστηση, η πλήρωση ότι κατάφερες να φτάσεις μέχρι εκεί, αλλά και το άγχος, να επιστρέψεις σώος στο σπίτι σου!
Χριστίνα Αζοπούλου: Μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Προσπαθώντας να το αντιστρέψουμε αυτό, θα μπορούσες να μας χαρίσεις κάποιες εικόνες μέσα από τις περιγραφές σου;
Φώτης Θεοχάρης: Το πρώτο ξημέρωμα στο Stok Kangri θα μου μείνει πολύ έντονα στην μνήμη μου όσα χρόνια και αν περάσουν… η Ινδία και η ευρύτερη περιοχή των Ιμαλαίων είναι το μέρος του πλανήτη που έχουν «συγκεντρωθεί» όλα τα ψηλά βουνά, βρίσκεσαι λοιπόν μεταξύ «γιγάντων»… η ανατολή και το πρώτο φως του ήλιου έκαναν λοιπόν όλους αυτούς τους «γίγαντες» να δείχνουν ακόμη πιο άσπροι και επιβλητικοί, και εσένα τον ίδιο τόσο μικρό και αδύναμο. Η λέξη «δέος» παίρνει μορφή και γίνεται πιο έντονη η αίσθηση της ύπαρξης του Θεού, με ότι μπορεί να συμβολίζει για τον καθέναν μας ο Θεός. Επίσης, αξέχαστη θα μου μείνει η ανάβαση στο Mont Blanc, η κορυφή του οποίου δείχνει τόσο εύκολη όταν την κοιτάς από μακριά, αλλά καθώς ανεβαίνεις μοιάζει σαν συνεχώς να απομακρύνεται πίσω από την επόμενη ανηφορική πλαγιά… μια ατελείωτη ανάβαση.. και φτάνοντας στην κορυφή είναι λες βρίσκεσαι πάνω σε έναν στρογγυλεμένο λευκό λόφο!… Από το Aconcagua είναι πολύ έντονη η στιγμή που συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε ντουζ στo base camp! Εισπράττεις μια μικρή αίσθηση πολυτέλειας στο βουνό όταν μετά από μέρες ανάβασης μέσα στην σκόνη και κάτω από τον καυτό ήλιο των Άνδεων αισθάνεσαι το σώμα σου να ξεπλένεται με καθαρό νερό και σαπούνι…
Κάθε βουνό έχει την δική του «ενέργεια» και κανείς που έχει ανέβει το ίδιο βουνό με εσένα δεν θα σου περιγράψει την ίδια ιστορία, για εμένα όμως νομίζω ότι η ώρα που βγαίνει το πρώτο φως του ήλιου το χάραμα, όλα τα βουνά γίνονται ακόμη πιο υπέροχα (και ας μου επιτραπεί ο πλεονασμός!).. μόνο και μόνο για τις ανατολές, αξίζει να ανέβεις τα βουνά όλου του κόσμου!
Πως μπορείτε να βοηθήσετε;
Η σύνδεση με την ιστοσελίδα για περισσότερες πληροφορίες είναι: http://www.hamogelo.gr
Κοινοποιώντας παντού το Project
Για να μαθαίνετε σχετικά με το Project και νέα για το ταξίδι μου, βρείτε τον αναρριχητή των βουνών:
Ονοματεπώνυμο: Φώτιος Θεοχάρης
Στόχος: 3 Κορυφές σε 20 μέρες: Elbrus- Monte Rosa- Matterhorn
Φιλανθρωπική Οργάνωση: To Χαμόγελο του Παιδιού
echaritygr
Latest posts by echaritygr (see all)
- Θέατρο Σοφούλη | «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει» - 18 Μαρτίου 2023
- BABY BOOM | 12ο event στο Hyatt Regency Thessaloniki στηρίζει Παιδικά Χωριά SOS - 18 Μαρτίου 2023
- Κινέζοι σκίουροι, ρίχνονται με τα μούτρα στη μάχη κατά των ναρκωτικών ουσιών - 12 Μαρτίου 2023
- Σεισμός 7,8 Ρίχτερ σε Τουρκία – Β. Συρία | Τουλάχιστον 1.500 νεκροί (ΕΙΚΟΝΕΣ) - 6 Φεβρουαρίου 2023
- Κλωνοποιημένες «σούπερ αγελάδες» στην Κίνα παράγουν υψηλή ποσότητα γάλακτος - 3 Φεβρουαρίου 2023
