Ελένη Βουγιατζή: Μόνο αν ανατρέξεις στον πόνο σου θα βγάλεις φωνή!

Πορτραίτα
echaritygr
28 Απριλίου 2016
0
721
6 minutes read

“Την ξέρεις κι εσύ την Ελένη;” ήταν η ερώτηση από την άλλη πλευρά του υπολογιστή από έναν φίλο μου που μόλις του είχα ζητήσει να μου παραχωρήσει φωτογραφικό υλικό για την συνέντευξή μου με την Ελένη Βουγιατζή. Την διαλέξαμε για τα ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ μας γιατί έχει ψυχή, τσαγανό, ειλικρίνεια και φως σε ψυχή και φωνή… Και πως θα μπορούσα να έχω επιτρέψει στον εαυτό μου, να μου…απαγορεύσω να γνωρίζω αυτό το υπέροχο πλάσμα; Αυτή την ΑΝΘΡΩΠΟ που στάθηκε στο πλευρό της Οικογένειας του e-Charity.gr όταν έπεσε η ιδέα για να φτιάξουμε εκείνες τις αξέχαστες 400 μερίδες φαγητό για τους πρόσφυγες της Ειδομένης; Πως να μην ξέρω αυτό το πολυτάλαντο κορίτσι της Θεσσαλονίκης, την τραγωδό, ηθοποιό, καλλιτέχνη, ζωντανό κύτταρο πολιτισμού με τα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά σε πρόσωπο και ψυχή; Το κορίτσι που παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει παθιαστεί με το “Κάποιο Ρεφραίν” της Ρένας Βλαχοπούλου… Και για να μην σας αποκαλύψω την όλη μου αγάπη για την Ελένη μόνος μου και ολίγον τι φλύαρα, θα την αφήσω να μας συστηθεί από την αρχή και για εσάς που τυχαίνει να μην είχατε την ευλογία ακόμα να την γνωρίσετε… Κυρίες και κύριοι, η Ελένη Βουγιατζή.

(φωτογραφίες: Λεωνίδας Παπαδόπουλος)

Αλέξανδρος Τανασκίδης: Ελένη, ποια είσαι; Ασχολείσαι με το θέατρο, με το παιδικό θέατρο και με το τραγούδι… Τελικά, τι από αυτά σε διαμορφώνει και σε χαρακτηρίζει ως καλλιτέχνη;

Ελένη Βουγιατζή: Γεια σου αγαπημένε μου, είμαι ή Ελένη και είμαι καλά, (γελάει)! Είμαι 23 χρονών, κατάγομαι από την όμορφη μας Θεσσαλονίκη, είμαι απόφοιτη του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης και της Ανώτερης Δραματικής Σχολής “Ανδρέας Βουτσινάς”. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέχνη που δεν σε διαμορφώνει… αλλά αν πρέπει να επιλέξω, αυτή είναι το θέατρο, μεγάλος έρωτας και πάθος! Και φυσικά συμπεριλαμβάνεται και το παιδικό θέατρο!

Α.Τ.: Έχεις συμμετάσχει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις, αλλά αυτή που σε στιγμάτισε νομίζω είναι η συμμετοχή σου στις Τρωάδες. Ή μήπως όχι;

Ε.Β.: Έχω συμμετάσχει στα πλαίσια της σχολής κυρίως αλλά και ερασιτεχνικά παλαιότερα. Έχεις όντως απόλυτο δίκιο! Ήμουν τρίτο έτος στην σχολή, ήταν μια από τις διπλωματικές μου, δύσκολο έργο, δύσκολος ρόλος η Ανδρομάχη, ο πόνος, η απώλεια, ο πόλεμος, όλα τόσο μακρινά μα και τόσο κοντά. Πολλή δουλειά, πολλή επεξεργασία, πολλές πρόβες, συναισθήματα να καίγονται μέσα και συνέχεια να προσπαθείς να συγκρατήσεις το “μέσα” σου. Βλέπεις, είμαι ευσυγκίνητη και έπρεπε να σκληραγωγηθώ… κυρίως μέσα μου… και ακόμα προσπαθώ γι αυτό!

Α.Τ.: Έχει κοινούς δρόμους η προετοιμασία για το θέατρο και για τη μουσική σκηνή;

Ε.Β.: Δεν θα το έλεγα ότι έχει κοινό δρόμο, συνδέονται αλλά όχι, δεν είναι για μένα το ίδιο. Το καθετί θέλει διαφορετική προετοιμασία προς όλα… τεχνικά θέματα θες; Ψυχολογικά; Όλα είναι διαφορετικά!

Α.Τ.: Έχεις σταθεί επάξια όμως και σε μουσική σκηνή και μάλιστα σε απολαύσαμε σε πάλκο της Θεσσαλονίκης. Με τι είδος μουσικής;

Ε.Β.: Φέτος όντως περάσαμε μια υπεροχή χρονιά, ξεκινώντας από τον Οκτώβρη έως και την προπερασμένη Τετάρτη, στο SHERLOCK speakeasy bar στην Παραλία, με ένα πρόγραμμα άκρως κινηματογραφικό και νοσταλγικό! Το μαγαζί ονόμασε τις βραδιές μας “Cinema Sounds”, βραδιές με ξένο και ελληνικό κινηματογράφο, διασκευασμένα ακούσματα σε swing και jazz και ποπ ρυθμούς. Παλιά και καινούρια κομμάτια, γνωστά και άγνωστα. Πρόγραμμα που ταίριαξε “γάντι” με το υπέροχο αυτό μαγαζί. Ήμασταν μαζί με την Άσπα Μαυρίδου (κολλητή μου στην ζωή… το μπρογεράκι μου στο τραγούδι) και τον υπέροχο πιανίστα μας Χρήστο Δίγκα (μοναδική μορφή)!

Α.Τ.: Αγαπημένοι σου καλλιτέχνες; Ποια καλλιτέχνης θα ήθελες να γίνεις;

Ε.Β.: Ποια θα ήθελα να γίνω θα στο απαντήσω πιο κάτω! Αγαπημένη μου είναι ή Χαρούλα (νομίζω δεν χρειάζεται επίθετο), φωνή μου, αγάπη μεγάλη, κάθε φορά που την ακούω συγκινούμαι… Στις συναυλίες της πηγαίνω και 2,5 ώρες νωρίτερα… και φεύγω τελευταία, με την ευχή να την δω από κοντά. Αλλά ποτέ μέχρι στιγμής… Στεναχωριέμαι που έχω το είδωλό μου τόσο δίπλα και δεν μπορώ να της μιλήσω… Όταν ήμουν μικρή, είδα την Ρένα Βλαχοπούλου, είπα θέλω να γίνω σαν εκείνη και από τότε ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο. Και έπειτα ήρθε στην ζωή μου και ή Meryl Streep! Άλλη φάση…. Τι γυναίκα Θεέ μου…

Α.Τ.: Τι μουσική γενικά ακούς; Και από θέατρο; Αγαπημένοι θεατράνθρωποι;

Ε.Β.: Είμαι κυρίως του ελληνικού ακούσματος, βέβαια έχω μεγαλώσει με ξένο, λόγω μαμάς, αλλά κάπου στην συνέχεια το έχασα (δέκα χρονών τραγουδούσα το “Κάποιο ρεφραίν” της Βλαχοπούλου και το “λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου”, αγαπημένο του παππού Δημήτρη) / Αν το πάρουμε αυτό καθαυτό σαν λέξη, αγαπημένος θεατράνθρωπος Τερζόπουλος, Κακάλας Σίμος, Δήμητρα Λαρεντζάκη!

Α.Τ.: Είσαι παιδί της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Ελλάδος… Θέλει γερές ρίζες για να γίνεις παιδί αυτού του εξαίρετου θερμοκηπίου καλλιτεχνών….

Ε.Β.: Ναι είμαι, αν και πλέον δεν συμμετέχω, η αγάπη μου και η θετική μου σκέψη είναι μαζί τους! Θέλει μεγάλη αγάπη για την μουσική, όρεξη για μάθηση και πνεύμα ομαδικό και ανοιχτό!

https://www.youtube.com/watch?v=KRu2ODtAZYw

Α.Τ.: Θα συμμετείχες ποτέ σε talent show για να ανοίξουν πιο εύκολα κάποιες πόρτες ή προτιμάς τις κλασσικές μεθόδους;

Ε.Β.: Είχα πάει μια φορά, αλλά δεν μπόρεσα να συνεχίσω! Δεν ξέρω αν θα το ξανάκανα. Η δουλειά μου είναι το θέατρο και σε αυτό πρέπει να επενδύω πιο πολύ “ψυχή τε και σώμα”. Πιστεύω πως θα χάσω τον δρόμο μου αν το ξανά κάνω! Άλλωστε… στην δική σου ψυχή… πάντα με ειλικρίνεια… τα “ίσως βύσματα” για μένα περισσεύουν!

Α.Τ.: Η μουσική λένε είναι ύψιστη μορφή ασύνορης επικοινωνίας λαών και… πόνων… Εσύ τι πόνους σωματοποιείς και τους χαρίζεις και φωνή;

Ε.Β.: Νομίζω αυτό ισχύει στις περισσότερες τέχνες…. Να ενώνει ή κάθε μια με την δική της γλώσσα. Αυτό είναι και το δύσκολο κομμάτι ενός ηθοποιού. Καλείσαι κάποιες φορές να ανατρέξεις σε δικό σου πόνο ψυχής για να βγάλεις συναίσθημα. Προσπαθώ να μην το κάνω ειλικρινά… Κάποιες φορές το καταφέρνω… τις υπόλοιπες… προσπαθώ και ψάχνω! Συνήθως σκέφτομαι αντιδράσεις σε σημαντικά γεγονότα στην ζωή μου. Τον τελευταίο χρόνο ιδίως βίωσα μια σημαντική απώλεια, αυτήν της γιαγιάς Ελένης… Οι τελευταίες εικόνες της, τα ολοστρόγγυλα μάτια της να με κοιτούν και η τελευταία της κουβέντα σε μένα, ήταν αρκετά για να… βγει μια “φωνή “με πόνο… Στις ερμηνείες βγαίνουν αυτά…

Α.Τ.: Με ποιον ή ποια μεγάλο ή μεγάλη καλλιτέχνη θα ήθελες να συνυπάρξεις;

Ε.Β.: Να σου πω την αλήθεια δεν το έχω πει ποτέ στην ζωή μου αυτό… Κυρίως να γνωρίσω θέλω… αυτή η επιθυμία μου έχει βγει!

Α.Τ.:Μια ευχή για τους νέους…

Ε.Β.: Υπομονή, όνειρα, πάθος και έρωτα για ότι κάνουμε! Και κάτι για τις τέχνες και για ότι αγαπάμε στην ζωή… Είχε πει η Μαρίκα Κοτοπούλη “το θέατρο είναι θρησκεία, αν το πιστεύεις… μπορεί να σε σώσει”.

Α.Τ.: Ποιο τραγούδι λιώνεις στα ακουστικά σου, στο Mp3 ή το κινητό σου, και γιατί;

Ε.Β.: “Κάποιο ρεφραίν” της Ρένας Βλαχοπούλου, με ηρεμεί… Θες η φωνή της, θες η μελωδία του Σπάρτακου… Δεν ξέρω!

Α.Τ.: Αν η εποχή μας ήταν τραγούδι ποιο θα ήταν;

Ε.Β.: “Μάνα μου Ελλάς”, στίχοι Νίκος Γκάτσος και μουσική Σταυρός Ξαρχάκος

“και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς”!

Πόσο επίκαιρο…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.