Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος: Ο χρόνος μας ντύνει με ρούχα δανεικά!

Πορτραίτα
echaritygr
9 Απριλίου 2016
0
606
4 minutes read

Έξι μήνες ζωής. Και μετά σιωπή. Λέξεις ξυράφια καλά ακονισμένα που κόβουν τη σάρκα του μυαλού. Έξι μήνες ζωής. Ποιας ζωής; Αυτής όπως ήταν πριν ή εκείνης που έπεται, με όλο το σύμπαν ερωτήσεων, απορίας και ερωτηματικών μαρτυρικών να πιέζουν το φλοιό του μυαλού; “Τι μπορεί να έφταιξε;”… Γιατί; Πόσα γιατί καρφωμένα σαν πρόκες στο κορμί. Και μυρωδιές, εικόνες, ήχοι, στιγμές, αιώνες. Όσα πρόλαβε να ζήσει ένα κορμί στα 19. Λίγο πριν την ολοκλήρωση δύο δεκαετιών. Ανολοκλήρωτα όλα. Πάθη, λάθη, γιορτές, βλέμματα, χάδια, χέρια, φιλιά, κορμιά. Κι ύστερα σιωπή. Και πάλι πόνος, θλίψη, αισθήματα και αρκετή αλήθεια για να μην ξεχνά το μυαλό. Να μην γυρίσει στα ίδια. Να μην ακολουθήσει την ήδη πεπραγμένη και πεπατημένη. “Οι καθρέφτες καλά θα έκαναν να σκέφτονταν πριν στείλουν την εικόνα”. Αν κάτι με τράβηξε να πιάσω το νήμα του έργου που θα αναλύσουμε παρακάτω, είναι αυτή η φράση. Σπαρακτική. Λες και προσπαθείς να ρίξεις το φταίξιμο, την αιτία, τον λόγο σε άλλον. Πέρα από σένα. Να απεκδυθείς των ευθυνών σου. Να δεις την αλήθεια σου γυμνή. Ο Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του έργου “T.he N.aked T.ruth” αφού απέσπασε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού πέρσι, επέστρεψε για δύο μόνο παραστάσεις στο Θέατρο ΦΑΡΓΚΑΝΗ για να δώσει την δυνατότητα στο κοινό της Θεσσαλονίκης να προβληματιστεί και να ταξιδέψει παράλληλα μέσα από το θεατρικό του που σκοπό έχει να χτυπήσει τον Στιγματισμό του HIV με ένα αισιόδοξο βλέμμα αν και η πρώτη ανάγνωση δίνει τροφή για βαθύ συλλογισμό… Τον συναντήσαμε και του θέσαμε κάποια ερωτήματα, καλλιτεχνικά, ζωής και σκέψεων. Με την ευχή να τον ξαναπολαύσουμε σε επόμενη performance του, σας παραδίδουμε στον υπέροχο ποιητικό του λόγο. Κυρίες και κύριοι, ο Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος, αποκλειστικά στο e-Charity.gr portal.

Αλέξανδρος Γ.Τανασκίδης: Πόσο γυμνή είναι μια αλήθεια που να μπορεί να μην ντρέπεται και να τα πει όλα;

Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος: Ολόγυμνη! Ο άνθρωπος στο πέρασμα του χρόνου ντύνεται με ρούχα που του φοράνε άλλοι.

Α.Γ.Τ.: Ζωή, Έρωτας, Θάνατος. Είναι πάντα έτσι το τρίπτυχο της πορείας του ανθρώπου;

Κ.Γ.: Έτσι είναι φτιαγμένο το σύμπαν. Η φύση που φτάνει στο οπτικό μας νεύρο αλλά κι όλα αυτά που ούτε καν υποψιαζόμαστε. Όλα γεννιούνται. Στη συνέχεια η συνύπαρξη με ότι τους περιβάλλει (έρωτας) και τέλος μπορεί και μια νέου είδους αρχή, ο θάνατος!

Α.Γ.Τ.: Κίνηση και λόγος. Σε τι θα “σκαλώσει” το μάτι μας; Συνήθως η κίνηση κλέβει την παράσταση. Αλλά εδώ μιλάμε για ποίηση ζωής, σωστά; Υπάρχουν σκέψεις βελτίωσης του θεατρικού σε επόμενα “ανεβάσματα” ίσως;

Κ.Γ.: Στην συγκεκριμένη παράσταση ο λόγος! Αυτά που πρέπει να ειπωθούν… Αυτά που ίσως ακουστούν! Το επόμενο ανέβασμα το ονειρεύομαι με ένα μόνο φως κι οι άνθρωποι σε κύκλο γύρω μου… Να είμαστε ένα. Χωρίς σκηνοθετικά τρικ. Χωρίς καμία ωραιοποίηση.

A.Γ.Τ.: Τι χρώμα έχει η σκιά;

Κ.Γ.: Η σκιά δεν έχει χρώμα… Είναι σαν τον χαμαιλέοντα. Παίρνει τα χρώματα του περιβάλλοντός σου. Και πολλές φορές δεν βλέπεις πως είναι κάπου εκεί και καραδοκεί…

Α.Γ.Τ.: Ένα σώμα που κουλουριάζεται, διπλώνεται, ξεδιπλώνεται, αλληγορεί, μιλά, κοιτάζει κατάματα ζωή και στοχεύει ψυχή…

Κ.Γ.: Ένα σώμα που αψηφά τον θάνατο κι απολαμβάνει την κάθε αίσθηση ζωής!

Α.Γ.Τ.: Το έργο καταπιάνεται σαν κείμενο και θεματική ένα ζήτημα που ταλανίζει, σχεδόν “σέρνει” μια κοινωνία ολόκληρη σε ένα στίγμα χωρίς τέλος. Ξεπερνά ο θεατής το στίγμα μέσα από τον ύμνο στη ζωή;

Κ.Γ.: Ο θεατής δεν μένει ούτε στον βιασμό, ούτε στην ασθένεια, ούτε καν στη μοναξιά. Μένει στη δίψα ενός ανθρώπου να ξεπεράσει έναν Θεό που κάτι δεν έκανε καλά σε σχέση με το “αγαπάτε αλλήλους”…

Α.Γ.Τ.: Γιατί naked truth; Δε ντύθηκαν ακόμη οι φόβοι μας;

Κ.Γ.: Το θέμα είναι ότι όσο πάει, οι φόβοι μας ντύνονται ακόμα πιο πολύ. Μόνο που τώρα φοράνε κι αποκριάτικες μάσκες με τη φάτσα “είμαι άνετος προς όλα”.

Photos: Ευγενική παραχώρηση Σάκη Γαϊτάνη

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.