Σμαρώ Πλατιώτη – Κανελόριζα: το θέατρο προέρχεται από τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΑΡΧΕΙΟ
Μίρκα Αρβανίτη
7 Μαρτίου 2021
0
971
4 minutes read

Aπό το kontakt ensemble σε συνεργασία με τους SourLiBooM, απολαύσαμε στο Αλατζά Ιμαρέτ την “Κανελόριζα”. Ένα σκηνικό πρότζεκτ που συνδύασε το σωματικό θέατρο, σύγχρονα ποιητικά κείμενα και το παραδοσιακό τραγούδι.

Ταξίδεψε σε εικόνες και καταστάσεις του παρελθόντος, πραγματεύτηκε τη Μνήμη, τον Έρωτα και τον Αποχωρισμό μέσα από το πρίσμα του σύγχρονου – σε απόλυτη συνδιαλλαγή, ωστόσο, με τον παραδοσιακό “καμβά”. Ο έρωτας δύο νέων, ο ξενιτεμός των πολλών, η μοίρα – το ριζικό του ανθρώπου, η κοινωνία και οι ”ταγές” της, η θάλασσα στη ψυχή του ναυτικού, ο αποχωρισμός ως αποχαιρετισμός – παροδικός ή και μόνιμος, ο θρήνος… εικόνες μιας άλλης εποχής που συμβολοποιούνται κι αποκωδικοποιούνται κατά το δοκούν από τον καθένα σας – ξεχωριστά και μοναδικά. Τι ήχο έχει το ταξίδι μακριά; Τι άρωμα έχει η θάλασσα; Τι χρώμα έχει η μη επιστροφή; Πόσα βήματα μετράς ως την αγάπη;

“Τ’ακροδάκτυλα μου / καμία ακτή / καλή μου / καμιά ακτή / καλή μου / δεν ορίζουν /

παρεκτός / του κορμιού σου το περίγραμμα.” (Αναστασία Γκίτση)

Μετά από μια συναισθηματική φόρτιση που μας ταξίδεψε μέχρι τα πέρατα της καρδιάς, συναντήσαμε την Σμαρώ Πλατιώτη και… μυρίσαμε την Κανελόριζα.

Δημήτρης Στεφανίδης: ‘’Κανελόριζα’’. Τι είναι τελικά η κανελόριζα; Ποιο είναι το νόημά της;

Σμαρώ Πλατιώτη: Το προτζεκτ περιτριγυρίζεται γύρω από την εικόνα που συνδυάζεται με την παράδοση με ένα σύγχρονο τρόπο. Αυτό είναι η κανελόριζα. Αρώματα από γενιά σε γενιά. Αφορά την προσωπική εμπειρία του καθενός.

Δ.Σ.: Πάντα στην λογοτεχνία, τα θέματα πλαισιώνουν τον έρωτα και τον θάνατο. Πώς συνδέεται αυτό με την παράσταση;

Σ.Π.: Στην ουσία ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δυο πιο ενδιαφέροντα θέματα. Έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον δηλαδή επειδή είναι τα πιο ακραία. Μπορούν και τα δύο να φέρουν τον άνθρωπο εκτός ορίων.

Δ.Σ.: Πώς συνδυάζεται το παραδοσιακό τραγούδι και η αναδρομή στο παρελθόν με το σύγχρονο στοιχείο στο έργο;

Σ.Π.: Κυρίως είναι η φόρμα. Η παράδοση δεν είναι κάτι παροχυμένο. Η κληρονομιά μας είναι κάτι σαν ένα γεννεολογικό φορτίο, επιμένω πολύ σε αυτό. Πάντα επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο είτε πρόκειται για έρωτα είτε για πατρίδα. Το μόνο όμως που αλλάζει, ναι είναι η φόρμα.

Δ.Σ.: Δεν συνηθίζεται η παραδοσιακή μουσική σε σύγχρονες παραστάσεις. Ωστόσο εδώ παντρεύονται ωραία με τις σκηνές που φέρουν κάτι από την παράσταση. Αλήθεια, εσύ θεωρείς τον εαυτό σου μια σύγχρονη δημιουργό ή σου αρέσει η παραδοσιακή μουσική και το παραδοσιακό στοιχείο;

Σ.Π.: Θα επιμείνω σε αυτό που είπα και πριν δηλαδή στην παράδοση. Όλα τα προηγούμενά μου πρότζεκτ είχαν παραδοσιακά κομμάτια που φυσικά συνεχώς ενισχύονται. Όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε και αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τις ρίζες μας. Χρειαζόμαστε σαν άνθρωποι πάντα να έχουμε ένα σημείο αναφοράς.

Δ.Σ.: Ένα χαρακτηριστικό της τέχνης είναι η πολυσημεία, που υπάρχει και στο συγκεκριμένο έργο. Ποια νοήματα αντιλαμβάνεται συνήθως ο θεατής;

Σ.Π.: Θα δώσω μία συμβουλή. Στην ουσία ο θεατής να μην καταλάβει με τον νου αλλά να αφεθεί και να αντιληφθεί το έργο και τις έννοιες που αλλάζουν, σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες. Στο πρότζεκτ αυτό δεν υπάρχουν ρόλοι. Δεν υπάρχει ο άντρας και η γυναίκα. Υπάρχει ο έρωτας. Υπάρχει ο αποχωρισμός σαν αποχωρισμός. Υπάρχουν συμβολισμοί. Είναι κάτι ευρύτερο.

Δ.Σ.: Ποιο είναι το πραγματικό νόημα που θέλει να στείλει στον θεατή η παράσταση αυτή;

Σ.Π.: Θα γυρίσω σε αυτό που απάντησα στην πρώτη ερώτηση. Είναι η ανάγκη να παντρευτούν οι εικόνες με τους ήχους. Τα σχόλια που υπερισχύουν συνήθως είναι η συγκίνηση των θεατών. Μάλλον βρήκαμε ένα κοινό σημείο.

Δ.Σ.: Το θέατρο αποτελεί ένα εργαλείο αλληλεγγύης, με την έννοια ότι δίνει την ευκαιρία στον θεατή να αντιληφθεί κάποια πράγματα γύρω του με ένα τρόπο καλλιτεχνικό και πολιτισμικά ορθό. Πιστεύεις εσύ στην έννοια της αλληλεγγύης;

Σ.Π.: Πιστεύω στο θέατρο όχι ως αλληλεγγύη αλλά ως ανθρωποκεντρικό. Αυτό σημαίνει ότι το θέατρο προέρχεται από τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο. Είναι η προσωπική ανάγκη του ανθρώπου να έρθει σε επαφή με αυτό.

Μίρκα Αρβανίτη

Ένα ανήσυχο πνεύμα γαλουχημένο με αξίες, ιδανικά και πολλή αγάπη. Από μικρή είχε αναπτύξει το αίσθημα της αναζήτησης και της περιέργειας. Προσπαθεί να βλέπει πάντα πίσω από τα πράγματα.