Διαφορετικά. Αυτά είναι φέτος τελικά τα
#Χριστούγεννα. Υπερεκτιμημένα; Μπορεί… Μέχρι και τα πέρσι, δεν
“πήγαινα” καθόλου τα Χριστούγεννα. Ούτε για δείγμα δεν ήθελα να γνωριζόμαστε με τις γιορτές γενικά. Όλο αυτό το δήθεν χαρούμενο, όλα αυτά τα λαμπάκια και οι γιρλάντες, τα τραγούδια και οι χαρές,…μέχρι και πέρσι…
Φέτος, είναι αλλιώς. Κάθε φέτος βέβαια γενικά είναι “αλλιώς”… Εξάλλου. Γιατί φέτος, είναι ένα πρωτόγνωρο, ολοκαίνουργιο, αγνώριστο “φέτος”.
Μέχρι και πέρσι, μετρούσα και “κάτι” άλλο. Την απεριόριστη ανισότητα στις γιορτές. Κάποιοι να γλεντάνε και να χαίρονται (με τι άραγε, ποια καταναλωτική μανία τους υπαγορεύει αυτή τη χαρά) και στην απόξω άνθρωποι στα νοσοκομεία, παιδιά στις κλινικές, φτωχοί κι άστεγοι στους δρόμους. Δε τα μασάω αυτά. Και δεν τα μασάω βέβαια και φέτος. Ούτε καν δράμι… Ίχνος.
Το πασπάλισμα και η άχνη που μια ζωή ρε φίλε μας θέλουν να ρίχνουμε στα προβλήματα (δικά και των άλλων) για να φάμε το παραμύθι των εορτών. Δε με γεμίζουν οι γιορτές. Είναι χειρότερες κι από καθημερινές με 14ωρα στη δουλειά. Κούραση. Ψυχική. Να δείξεις ότι το “γλεντάς”. Τις γιορτάζεις. Και το “ζεις” που πάει;
Να ντυθείς, να στολιστείς, να φορέσεις τα καλά σου (ποια καλά σου, έλα στα συγκαλά σου)… Να κλείσεις τραπέζι, πίστα, γαρύφαλλα, ντάμπα ντούμπα, κάπνα, ζαλισμένο κεφάλι, μπόμπες ποτάρες… Τσίκνα και τσίπουρο στις γειτονιές, φασαρία. Κόρνες και πήγαινε έλα μαγαζιά ουρές στα ταμεία.Κοπέλες κι αγόρια μερόνυχτα για το μεροκάματο… Μέχρι και το απόγευμα της παραμονής Πρωτοχρονιάς ανοιχτά τα καταστήματα. Για το κέρδος… Κι ο Άη Βασίλης κορνίζα παντού. Κατανάλωση… Μέχρι και πέρσι. Φέτος, μοναξιά. Μονάδες. Απομόνωση. Κοινωνική στην είπαν. Απόσταση. Φέτος είναι αλλιώς. Πως “αλλιώς”, θα σου πλασάρουν ότι “κάτι” λείπει; Πως θα σου πασάρουν τα “σέα και τα μέα”…Πως θα σε πείσουν ότι σου λείπουν πράγματα για να γεμίσεις τις γιορτές; Τάχα;
Φίλοι λέει και συγγενείς, τραπεζώματα και δωσ’ του τα δώρα να αλλάζουν χέρια και χάχα και χουχου και τι ωραία ατμόσφαιρα που είμαστε και ποια κάμερα μας παίρνει… Αυτά μέχρι πέρσι. ΦΕΤΟΣ είναι αλλιώς. Κι ας κυνηγάς πάλι να δεις ανθρώπους σου, να αγκαλιάσεις τους δικούς σου. Κι ας σου λείπουν τελικά, όχι πράγματα, αλλά οι άνθρωποι ρε φίλε. Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Και παράλληλα να πέφτει η θανατερή γιρλάντα των νέων νεκρών στην οθόνη, ο λόγος να ρέει σαν κρασί, για τις διασωληνώσεις, τα νέα “κρούσματα”, τις νέες μολύνσεις κι ο φόβος να αναβοσβήνει σαν λαμπάκι – όχι πλέον του Χριστουγεννιάτικου δέντρου – αλλά ΑΛΕΡΤ. Τα “Πρόσεχε” να πάνε και να έρχονται στο “τραπέζι” των μέτρων… Και τα “ΜΗ” και τα “ΟΧΙ” να βαράνε τα καμπανάκια στο κεφάλι μέσα σαν παραζάλη μετά από hangover. Τα “click away”ένα κλικ πριν το θάνατο, του εμποράκου… Κι η μάσκα, άλλο πράμα… Αξεσουάρ από τα λίγα, ένα χρόνο αγκαζέ μας…
Φίλε μου, λοιπόν, αν εσύ γεμίζεις με τις γιορτές, με τις “φέτος” ή τις “πέρσι”… με γεια σου με χαρά σου. Εγώ μήτε να τις ξέρω θέλω, μήτε να ακούσω κάλαντα και τρίγωνα. Μέσα μου δεν έχω στολιστεί ακόμη. Πως περιμένεις να στολίσω και το έξω μου;
Καλές ΣΟΥ γιορτές και καλή χρονιά, μη στο χαλάσω.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
The following two tabs change content below.
Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ.
Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.
