Λέλα Ράμογλου: Είναι τόσο όμορφο που η αλληλεγγύη μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Τόσο, που φοβόμαστε ακόμα και να το σκεφτούμε.

Σαράντα-δύο δωμάτια, εφτά όροφοι, εικοσι-επτά παράλληλοι performers, ένα ξενοδοχείο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Fake Time και μετά από απαίτηση του κοινού, η διαδραστική αυτή περφόρμανς παρατείνεται έως τις 6 Απριλίου στο ξενοδοχείο Άριστον.

Πρόκειται για μία πρωτότυπη και πληθωρική παραγωγή ισορροπώντας μεταξύ φαντασιακού και ρεαλιστικού. Μοναδικός της στόχος είναι να ταρακουνήσει την πόλη και να αφυπνίσει το παιδί που κάθε πολίτης κρύβει μέσα του. Οι θεατές-ένοικοι του ξενοδοχείου ξεκινούν την «διαμονή» τους συμπληρώνοντας κατά το check in ένα ερωτηματολόγιο – ψυχογράφημα. Βάσει της «διάγνωσης», καλούνται να τρυπώσουν στο μαγικό χωροχρόνο του Fake Time και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους δημιουργώντας την δική τους πλοκή, με σκόπο να απαντήσουν στο κεντρικό ερώτημα: «κάνεις την ζωή που θέλεις, ή την ζωή που σε θέλει;». Κάθε όροφος κι ένα κομμάτι της ζωής μας. Κάθε δωμάτιο και μια ανάμνηση. Εντυπωσιακά σκηνικά, κοστούμια, διάλογοι και πλήθος χαρακτήρων υπό την επιμέλεια της Λέλας Ράμογλου, που συναντήσαμε στον χώρο του ξενοδοχείου και… λύσαμε αρκετά μυστήρια σε μια αποκλειστική συνέντευξη. Απολαύστε την.

Δημήτρης Στεφανίδης: K. Ράμογλου, χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που σας φιλοξενούμε στο περιοδικό μας. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την απορία μου από την αρχή που ήρθα κι εγώ σαν θεατής, πώς σκεφτήκατε αυτή την ιδέα; Υπήρχε κάποια επιρροή;

Λέλα Ράμογλου: Καλησπέρα σας κι από μένα. Κι εγώ χαίρομαι που σας φιλοξενώ στον χώρο μας. Υπήρχε σαφώς επιρροή. Η επιρροή είναι από την καθημερινότητά μας, από την παρατήρηση των ανθρώπινων σχέσεων, των κοινωνικών, των σχέσεων με την κρατική εξουσία και των σχέσεων με τον εαυτό μας.

Λ.Ρ.: Η επιλογή του ξενοδοχείου… Δεν ήταν ακριβώς επιλογή,θα σας εξηγήσω. Απλά ταίριαξε τέλεια γιατί το ξενοδοχείο φιλοξενεί διάφορα είδη ανθρώπων, διαφορετικής ηλικίας, κουλτούρας και χώρων. Είναι μια ενεργή κοινωνία από μόνο του. Το πώς ξεκίνησε στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο είναι η εξής η ιστορία: Το ξενοδοχείο λειτουργούσε μέχρι το 2008. Το 2011 άνοιξε για την Biennale νέων καλλιτεχνών Μεσογείου και εμείς με την τότε ομάδα μας είχαμε τον τέταρτο όροφο και κάναμε την size specific performance μας που λεγόταν The Hunt Mind Game. Το Fake Time σήμερα είναι η εξέλιξη και έχει ολοκληρωθεί πιστεύουμε, όμως ταυτόχρονα είναι σε μόνιμη εξέλιξη.

Λ.Ρ.: Σε κάθε παράσταση βλέπουμε κάτι διαφορετικό γιατί είναι διαδραστική και αυτό σημαίνει ότι το κοινό φτιάχνει την παράσταση εφόσον συμμετέχει ή όχι. Οπότε κάθε φορά αναγκαστικά θα δούμε κάτι διαφορετικό διότι είναι άπειροι οι συνδυασμοί που μπορεί να δει κανείς. Αλλαγές υπάρχουν ως προς το να κάνουμε το σενάριο πιο προσιτό προς τον επισκέπτη, την ιστορία της κοπέλας να την κάνουμε πιο κατανοητή ώστε ο θεατής στο τέλος να είναι ελεύθερος να φτιάξει την δική του ιστορία.

Λ.Ρ.: Όλο αυτό ξεκίνησε με ένα βασικό πλάνο το οποίο φυσικά και εξελισσόταν διαρκώς και φυσικά όταν μπήκε το ανθρώπινο δυναμικό εξελίχθηκε πάρα πολύ και σε κάθε νέα ακρόαση και σε κάθε νέα σύσταση ομάδας άλλαζαν και οι χαρακτήρες διότι ο κάθε χαρακτήρας προσαρμόζεται στην προσωπικότητα και τα προσόντα του καθενός. Δεν είναι απαραίτητο να είναι όλοι ηθοποιοί ή performers, μπορεί να έρχονται από οποιοδήποτε χώρο, αρκεί να καταλάβουν τι κάνουν και να μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτό το ιδιότροπο εγχείρημα.

 

Λ.Ρ.: Εδώ συγκεκριμένα ο θεατής είναι ο πρωταγωνιστής. Αν το πιστεύω το διαδραστικό θέατρο, δεν το ξέρω. Πιστεύω ότι είναι καλό με την έννοια να μπορέσει να αφυπνιστεί ο καθένας και να κάνει το ψυχογράφημα του εαυτού του, μία ενδοσκόπηση.

Λ.Ρ.: Πάντα πάντα, είναι ευχάριστες δυσκολίες όμως. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και ειδικά με τόσο πολλά άτομα. Είναι δύσκολο να συγχρονιστούν τόσες πολλές ανθρώπινες ψυχές όχι μόνο στην εργασία αλλά και στο τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του και ότι πρέπει να είναι ο ευατός του όταν έρχεται και όχι κάποια μάσκα. Αυτό προσπαθούμε να πούμε, ότι ναι, παίζουμε ένα θέατρο στην καθημερινότητά μας αναγκαστικά επειδή έτσι μας θέλει η κοινωνία οπότε ας ρίξουμε τις μάσκες όσο γίνεται. Κι ας ρίξουμε και τις δικές σας.

Λ.Ρ.: Ναι βεβαίως υπήρχαν και τέτοιες δυσκολίες. Υπήρχαν θεατές που ήταν πολύ διαδραστικοί με κάθε κατεύθυνση οι οποίοι είναι πολύ ευπρόσδεκτοι, είναι το αγαπημένο μας κοινό. Φυσικα κάποιος μπορεί να είναι απλός θεατής και να μην διαδραστεί καθόλου. Είχαμε κάποια σκηνικά όπου έναν θεατή τον συνεπήρε τόσο πολύ η παράσταση που μπήκε μέσα στο σκηνικό και χαστούκισε τον performer! Υπήρχε ένα άλλο περιστατικό που η performer άρχισε να διαλύει τα σκηνικά από το δωμάτιο της αρχιδιοικητού και μπήκε ένας θεατής και άρχισε να χορεύει τσιφτετέλι, οπότε σταμάτησε αυτομάτως! Κι άλλες υπέροχες τέτοιες στιγμές… Ο θεατής βέβαια μπορεί να φύγει όποτε θέλει. Αυτό βέβαια σημαίνει, όχι να το παίξουμε έξυνοι, ότι βαριέται να αντιμετωπίσει τον εαυτό του απλά.

Λ.Ρ.: Αυτό δεν μου το έχουν ξαναρωτήσει, δεν το είχα σκεφτεί έτσι ποτέ! Ναι. Είναι τόσο ουτοπικό αυτό που λέμε. Ναι πιστεύω στην αλληλεγγύη. Μακάρι. Είναι τόσο όμορφο που φοβόμαστε να το σκεφτούμε.

Λ.Ρ.: Ναι έχω πάρα πολλά στο μυαλό όμως δεν ξέρω πότε θα βγουν προς τα έξω.

Λ.Ρ.: Δεν έχω την γνώση για κάτι τέτοιο. Η επόμενη σκηνή που έχω βάλει στο μάτι είναι η θάλασσα. (γελια)

Λ.Ρ.: Ε αυτό είναι σίγουρα κάτι υποκειμενικό. Τα όρια του καθενός, δηλαδή είναι διαφορετικά.

Λ.Ρ.: Κι εγώ ευχαριστώ πολύ, να έρθεις φυσικά. Με μία φορά είσαι άπειρος ακόμα.

Συντελεστές Σύλληψη ιδέας | Σκηνοθεσία | Σκηνογραφία | Art Direction: Λέλα Ράμογλου Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίζα Μάρη Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες – Σχεδιαστές: Στρατής Ταυλαρίδης, Γιάννης Σωτηρίου, Κατερίνα Ζούρα, Χρύσα Σερδάρη, Μαρία Καλαθάκη, Μαρία Καραθάνου, Στεφανία Κώστογλου, Βασίλης Λαζαρίδης, Ειρήνη Λαμπίρη, Διονύσης Πρωτόγερος Οργάνωση – Εκτέλεση Παραγωγής: Βασίλης Τσάκωνας Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αθανασιάδου Ενδυματολογία: Duygu Ozturk Hair & Make-up Artist: Μαρία Αλεξιάδου Μουσικός Σχεδιασμός: Κάκια Γκουδίνα – Martin Schnabl Φωτισμός: Γιώργος Κάκαλης, Γιώργος Παπαδόπουλος, Νίκος Μπον Τεχνικός Σχεδιασμός Ήχου: Τέλης Κούρτης Ψυχολογική Έρευνα & Ανάλυση: Νατάσα Δαμάσκου Τρέιλερ: Μορίς Ράφαελ Bίντεο Ολονυχτίας: Socos Πρόμο Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς Performers: Μαρία Αθανασιάδου, Άκρη, Στέλλα Δόγλου, Νίκος Ζώκας, Μαρία Ιβανίδου, Έλενα Καλαιτζή, Δήμητρα Καστέλλου, Κωνσταντίνα Καστέλλου, Μαρκέλλα Κυριαζή, Ελίζα Μάρη, Mιρέλλα Μαντάκου, Χρόνης Μοσχάκης, Γρηγόρης Μοσχόπουλος, Κατερίνα Παπάτσα, Πασταφλώρα, Βασιλική Σωτήρκου, Ταρζάν, Αλεξία Φάλλα Guest Performers: Αλέξανδρος Ανταμιάν, Σταμάτης Γαργαλιάνος, Χρήστος Μήττας, Αλέξανδρος Νίκολας, Σήφης, Σούκι

Εισιτήρια Γενική είσοδος: 16€ Μειωμένο: 12€ (φοιτητικό και ανέργων) Πληροφορίες εκδήλωσης   Ξενοδοχείο Άριστον Καραολή & Δημητρίου 5 (πρώην Διοικητηρίου), δίπλα στην πλατεία Βαρδαρίου, Θεσσαλονίκη ,   Κάθε Δευτέρα, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 Ώρα προσέλευσης στις 20:30 Τηλέφωνο κρατήσεων και πληροφοριών: 6942844242, 6933068888