Μελαγχολία του Πάσχα. Γιατί βαραίνουν όλα γύρω μου;

Λέξεις Υγεία
Μίρκα Αρβανίτη
1 Μαΐου 2019
0
128
5 minutes read

Χριστούγεννα, Πάσχα και Δεκαπενταύγουστος. Τρεις μεγάλες θρησκευτικές εορτές που συνδέονται και με διακοπές. Γιορτές που συνήθως τις περνάς με την οικογένεια, την παρέα ή τον / την σύντροφο. Αρκετοί, ακόμα, από εμάς κανονίζουν να ταξιδέψουν κυρίως στο εξωτερικό, άλλοι επισκέπτονται τους συγγενείς τους που -κατά κύριο λόγο- βρίσκονται σε επαρχιακή πόλη και όσοι απομείναμε, παραμένουμε στο σπίτι μας και ευελπιστούμε σε λίγες στιγμές χαλάρωσης και κατάνυξης.

Σε αυτές τις περιόδους όλα μας φαίνονται πιο σημαντικά, μας επηρεάζουν περισσότερο. Αυτό συμβαίνει, ίσως, από την εθιμική νοοτροπία που έχουμε ως λαός για αυτές τις ημέρες. Συμβολίζουν πράγματα και καταστάσεις που αναβιώνουμε κάθε χρόνο και οτιδήποτε σπουδαίο συμβεί κατά αυτά τα χρονικά διαστήματα θεωρείται «σημαδιακό». Στο άκουσμα και μόνο της λέξης «γιορτή» ο αυθόρμητος συνειρμός παραπέμπει σε κάτι χαρούμενο, όπως τραγούδι, χορός, δώρα, γέλια, πειράγματα και αγαπημένα πρόσωπα. Δυστυχώς, υπάρχει και η άλλη πλευρά της πραγματικότητας.

Ενισχύεται το πνεύμα της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας. Ο άστεγος τον οποίο βλέπουμε κάθε πρωί, μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αυτές τις ημέρες. Τα παγκόσμια τραγικά γεγονότα, γίνονται τραγικότερα.

Τέτοιες μέρες προσφέρονται για απολογισμό ζωής και αλλαγή σχεδίων. Τα Χριστούγεννα, παραμονές του νέου έτους, συλλογιζόμαστε τους στόχους και τις ανησυχίες της χρονιάς που πέρασε και επαναπροσδιορίζουμε τα σχέδια μας για την επόμενη.

Το Πάσχα, όμως, αναμοχλεύουμε γεγονότα του παρελθόντος προσπαθώντας να μετανοήσουμε, να αλλάξουμε μυαλά και τρόπο ζωής. Φυσικά, αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο από το να επαναπροσδιορίσεις ένα στόχο. Άλλωστε, η Μεγάλη Εβδομάδα, η Εβδομάδα των Παθών, προετοιμάζει για ένα πιο θλιβερό και κατανυκτικό κλίμα. Καλό θα ήταν να μπούμε λίγο στο κλίμα των ημερών και να ευαισθητοποιηθούμε για τον πλησίον μας. Μας βαραίνουν πράξεις και συναισθήματα που μπορεί να είχαμε ξεχάσει από καιρό και, μάλλον, θα έπρεπε να τα επαναφέρουμε και να βρούμε την αιτία των καταστάσεων που τόσο μας πόνεσαν. Όταν βιώνουμε μία κατάσταση, ευχάριστη ή δυσάρεστη, την βιώνουμε στο έπακρο με αποτέλεσμα να γίνεται οδυνηρή για εμάς. Σίγουρα η ανάμνηση μιας τέτοιας εμπειρίας δεν έχει την ίδια ένταση και έχει ξεθωριάσει αρκετά, αλλά παραμένει εκεί για να τη θυμόμαστε και να μαθαίνουμε μέσα από αυτή.

Κάθε χρόνο το Πάσχα η πόλη αδειάζει και το χωριό γεμίζει. Όλοι μιλούν για προορισμούς και τραπέζια, όλοι σπεύδουν αυτές τις άγιες μέρες να ρίψουν τον οβολόν τους στο παγκάρι αλλά κάποιοι απλά σιωπούν.

Κοιτούν γύρω τους τον κόσμο και σιωπούν… Διακριτικές παρουσίες, άνθρωποι σχεδόν αόρατοι οι οποίοι στέκουν και καρτερούν. Καρτερούν μία λέξη, μία ευχή για την χαρμόσυνη μέρα και, γιατί όχι, ένα χαμόγελο. Το Πάσχα στα εβραϊκά λέγεται πεσάχ, δηλαδή πέρασμα. Μπορεί να είναι το

πέρασμα μιας ολόκληρης ζωής η οποία περνάει μπροστά από τα μάτια μας σε δευτερόλεπτα ή μπορεί να είναι το πέρασμα από την παλιά μας ζωή σε μία νέα ζωή με νέο νόημα που αλλάζει όλα τα δεδομένα.

Χαμογέλα, λοιπόν, στον διπλανό σου στο λεωφορείο που είναι σκυθρωπός. Βοήθησε τον άστεγο που βλέπεις κάθε πρωί δίνοντας του κάτι που χρειάζεται. Δώσε τις καλύτερες σου ευχές στην γειτόνισσα που σε κρυφοκοιτάει από το παράθυρό της κάθε φορά που μπαινοβγαίνεις στο σπίτι σου. Και… όλους τους παραπάνω ζήτησε τους να σου πουν την ιστορία τους. Όταν μαθαίνουμε την ιστορία του άλλου μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα, μπορούμε να τον συμπονέσουμε περισσότερο συνειδητοποιώντας πόσο τους βαραίνουν και εκείνους όλα γύρω τους…

Μίρκα Αρβανίτη

Ένα ανήσυχο πνεύμα γαλουχημένο με αξίες, ιδανικά και πολλή αγάπη. Από μικρή είχε αναπτύξει το αίσθημα της αναζήτησης και της περιέργειας. Προσπαθεί να βλέπει πάντα πίσω από τα πράγματα.