Τουλάχιστον να έχουμε ζήσει…

editorial Αξίζει Λέξεις
echaritygr
9 Μαρτίου 2019
0
310
2 minutes read

mde

Τα βιβλία είναι εργαλεία… Όταν το πρωτοκρατησα, αναρωτήθηκα… Τι είναι αυτό που κρατάω; Κάποιοι μου είπαν ότι είναι “βιβλίο”… Είναι άραγε βιβλίο; Είναι κάποια ακόμη κατάθεση ψυχής που πέρασε από το δάκρυ του Μαλαρμέ στο χαρτί; Είναι σκέψεις, θέσεις, πρόσωπα, απόψεις, βλέψεις, όψεις… που σκέφτηκε και στοχάστηκε η Χαρά και τα κατέγραψε για να μην ξεχαστούν; Είναι… Τι είναι;

Ο συγγραφέας είναι ένας ανταποκριτής πολέμου. Είναι ένας θεατής και ανιχνευτής στο μέτωπο. Είναι το μάτι εκείνου που δεν θα δει τι συμβαίνει στην άλλη άκρη της γης, της ψυχής, στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Ο συγγραφέας είναι το φύλλο που θα πέσει από το δέντρο το Φθινόπωρο για να αποδείξει ότι η ζωή κινείται και αλλάζει. Ο συγγραφέας είναι εκείνο το αυτί το μεγάλο που θα αφουγκραστεί κύματα και φουρτούνες, τριγμούς της καρδιάς και χοροπηδήματα των ματιών όταν συμβεί το ευχάριστο. Ο συγγραφέας, πέρα και πάνω από γραφέας είναι και άνθρωπος. Η Χαρά είναι άνθρωπος. Πέρα και πάνω από τίτλους, εκπαιδεύσεις και παιδεύσεις, επαγγέλματα και ασχολίες, είναι άνθρωπος που ούτε προσπερνά ούτε κι όμως προσπερνάται. Ειδικά με ένα τέτοιο εγχειρίδιο ζωής, όπως αυτό που κρατάτε στα χέρια σας.

Κάποτε ο Μαρξ θα πει… Ο άνθρωπος είναι οι σχέσεις του. Με τους άλλους ή και τα πολλά πρόσωπα του εαυτού του. (θα συμπληρώσω)

Και θα συμφωνήσω πως είναι οι σχέσεις του με τους ανθρώπους. Με τους πόνους, τον οδυρμό, τον ολοφυρμό και την αγωνία των ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι το μάγμα όλων εκείνων που θα κρατήσει ο κρατήρας του φιλιού του όταν χαιρετίσει τον κόσμο αυτό. Και πάει σε έναν άλλο. Να έχουμε ζήσει μέχρι να πεθάνουμε, αυτό έχει σημασία, είχε πει ο Σνούπι. Μην το ξεχνάτε. Να έχουμε ζήσει. Κι αν πονέσουμε; Να έχουμε τουλάχιστον ζήσει. Κι αν κλάψουμε; Να έχουμε κατ’ ελάχιστον ζήσει. Κι αν μαλώσουμε; Θα έχουμε ζήσει… Κι αν ξεχαστούμε; Τουλάχιστον ζήσαμε…

Από το Μανιφέστο Επιβίωσης μέχρι το Μανιφέστο για έναν Ελεύθερο κόσμο, παρεμβάλλονται ζωές. Βήματα, βλέμματα, ανάσες, σιωπές, έρωτες, θυμοί, απογοητεύσεις, στοχασμοί, προβληματισμοί, αναπηρίες (ψυχικές, ηθικές, κοινωνικές, σωματικές), τρέλα, αλλοφροσύνη, λογική, λευκά σκοτάδια και μαύρες ελπίδες, όλα και τίποτε.

Η κόλαση είναι οι άλλοι. θα πει κάποτε ο Σάρτρ.

Η Χαρά μετουσιώνει αυτή την αλήθεια. Μέσα από την παρατήρηση των ζωών των άλλων. Της κόλασής τους, του Καιάδα τους, των απύθμενων γκρεμών τους. Χαρακτήρες με αναστοχασμό, με μωσαϊκά συμπεριφορών, με στιγμές που μαστιγώνουν το σώμα, δυσκολίες, ανατροπές, τρικλοποδιές, αυτο-τραυματισμούς, γδαρσίματα, σκάμματα, σκιές, χάος, σχεδόν επιλεγμένοι ένας προς έναν για να αναλυθεί η κόλαση που ζουν και ζούμε δίπλα τους, απέναντί τους, μαζί τους ή και χώρια τους.

Ότι ζούμε, είναι αυτό που ρέει και χάνεται. Και μένει μόνο η ανάμνησή του. Η αμνησία, είναι το καλύτερο δώρο για έναν άνθρωπο. Εκτός αν έχεις ξεχάσει που έχεις θάψει το τσεκούρι σου, πράγμα που δύσκολα συμβαίνει, κυρίως όταν το χρειάζεσαι… Εξάλλου, κανείς ποτέ δεν ξεχνά πού έχει θάψει το τσεκούρι, όπως είπε κάποτε ο Κίν Χάμπαρντ ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς κωμικούς.

Εξάλλου τι άλλο είμαστε παρά συλλέκτες εμπειριών; Από το να μάθεις πως να επιβιώνεις, μέχρι να μάθεις να καταργείς τους τοίχους, να συνηθίσεις να ζεις με την απώλεια, να τίθεσαι κατά της δηθενιάς στην τέχνη, να παλεύεις για τη φτώχεια, να σταματήσεις να αναμένεις, να μάχεσαι κατά του Πολέμου, να υποστηρίζεις την Τρίτη Ηλικία και να καταλήγεις να αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει να δίνεις μάχες για έναν Ελεύθερο Κόσμο, στο πριν, το μετά και το ενδιάμεσο, υπάρχει η ζωή. Κι η διαρκώς απλωμένη απόχη για να μαζεύεις ψάρια, ώστε να έρχεται η θάλασσα που έλεγε κι ο Οδυσσέας του Αιγαίου μας.

Το βιβλίο σε τρομάζει γιατί σου θυμίζει πόσο μοιάζουμε. Σε τρομάζει γιατί σου δείχνει και πόσο διαφέρουμε. Σε αφυπνίζει γιατί συνειδητοποιείς τι σου υποδεικνύει η Χαρά πως προσπερνάς στο διάβα σου. Σε θυμώνει γιατί αντιλαμβάνεσαι πόσο λίγος είσαι απέναντι στα τέρατα. Σου ψιθυρίζει άλλοτε κι άλλοτε πάλι σου φωνάζει τις πιο βαθιές σου αλήθειες. Της νεανικής ψυχής που όσο και να μεγαλώνει το σώμα και να γέρνει προς τη γη, εκείνη θα αισθάνεται όλα εκείνα τα συναισθήματα που θα την ωθούν να αλλάξει τον κόσμο. Μέσα από το τσίρκο της καθημερινότητας μας, μια σπίθα κάπου στον χαμό μας, η γραφή της Χαράς θα είναι εκεί να τα κάψει όλα. Θα είναι εκεί, μια χαραμάδα στα σκοτάδια μας να σκύψουμε και να δούμε για ένα δευτερόλεπτο πόσο αυτιστικά ζούμε. Πόσο πολύ μοιάζουμε του κυρίου που ποτίζει κάθε πρωί με την ίδια σειρά τα λουλούδια του…

Μέσα από τα 20 αυτά μικρά μανιφέστα, τις 20 αυτές απασφαλισμένες βόμβες, στο τέλος κατά την τακτική ενός καλού και αγαθού αυτή τη φορά Γκεμπελς, λεγε λεγε κάτι θα μείνει… Κάτι θα μείνει και θα παραμείνει στο βάθος της ψυχής. Κάτι θα σταλάξει και θα κατασταλάξει στο ίχνος της γραφής… Κάτι θα χαράξει και θα παραχαραξει τον ίσκιο της σιωπής. Και κάτι θα σπαράξει και θα κατασπαράξει το λάθος της ζωής.

Μπορεί κιόλας, όταν θα κλείσετε το βιβλίο, αν απνευστι όπως έκανα κι εγώ μέσα σε ένα βράδυ, να ακούσετε μια μπουκαπορτα να κλείνει με βάρος κάπου μέσα σας. Μην τρομάξετε τότε, μπορεί να μην αυτοκαταστράφηκε το βιβλίο σε 20 ή πόσα άλλα λεπτά σας πήρε να το διαβάσετε, αλλά μέσα σας, κάτι σίγουρα θα έχει ράγισε, θα έχει σπάσει και θα έχει ρημάξει για να δώσει χώρο σε κάτι άλλο νέο, αυτό που κουβαλά σαν μανιφέστο ζωής η Χαρά. Την φθορά μας που η παρατήρηση της, δεν την αφήνει να φθειρει. Παρά, μας γεννάει από την αρχή, σαν εικοσάχρονη οργή, για να αλλάξει ξανά και ξανά η ζωή.

Χαρά καλοτάξιδο και καλοπλωρο, με την πυξίδα που του έδωσες το δικαίωμα να ψάξει και να βρει κατά που πέφτει ο παγωμένος βορας της ψυχής μας, μήπως και ζεστάνει ο καιρός εκεί που καταψύχεται η καρδιά μας…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.