5000 πυροσβέστες στη δίνη των τροπολογιών (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ)

Αξίζει
echaritygr
16 Φεβρουαρίου 2017
0
352
2 minutes read

Με αφορμή τις τελευταίες καταιγιστικές εξελίξεις στην χώρα, για τη μονιμοποίηση που εκκρεμεί για τους πέντε χιλιάδες πυροσβέστες, πενταετούς υποχρέωσης οι οποίοι πραγματοποίησαν συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου, παρά την τροπολογία που κατατέθηκε προς ψήφιση, η οποία ορίζει ότι παρατείνεται μέχρι τρία έτη κατ΄ανώτατο όριο η θητεία των προσληφθέντων πυροσβεστών, μιλήσαμε με την δημοσιογράφο και μέλος της ΕΥΔΠΗ (Εθελοντική Υπηρεσία Δασοπροστασίας Πυρόσβεσης Δήμου Ηλιούπολης), Ελεάνα Ζαμπάρα. Όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, η νέα διάταξη προβλέπει τριετίες πυροσβεστών, δημιουργώντας στο Πυροσβεστικό Σώμα υπαλλήλους τεσσάρων ταχυτήτων. Η τροπολογία ορίζει ακόμα πως με τη λήξη της τριετούς παράτασης, οι πυροσβέστες πενταετούς υποχρέωσης θα εντάσσονται στη συνέχεια αυτοδίκαια στο μόνιμο πυροσβεστικό προσωπικό και θα καταλαμβάνουν νέες οργανικές θέσεις που συνιστώνται με ΠΔ, με ταυτόχρονη κατάργηση ισάριθμων οργανικών θέσεων της ειδικής κατηγορίας από όπου προέρχονται.

#echaritygr: Πέντε χιλιάδες λοιπόν πυροσβέστες και από τον Οκτώβριο του 2016 η Ηγεσίες των υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικού, είχαν ξεκαθαρίσει πως θα υπήρχαν επικυρώσεις των συμβάσεων στις αρχές του Γενάρη του τρέχοντος έτους. Τι συνέβη τελικά και έχουμε αυτή την εξέλιξη ακύρωσης των συμβάσεων;

Ελεάνα Ζαμπάρα: Σχεδόν 5.000 πυροσβέστες βρίσκονται στον αέρα. Για ακόμα μια φορά φαίνεται πως βλέπουμε από μεριάς της κυβέρνησης αερολογίες. Τίποτα σταθερό. Λόγια απλά για να τα πούμε. Σημασία δεν έχει να πούμε κάτι απλά για να το πούμε. Αυτοί οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους προκειμένου να πάρουν μια ξεκάθαρη απάντηση για το μέλλον τους στο σώμα. Για το αν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να προσφέρουν στις οικογένειες τους ένα πιάτο φαγητό. Κάθε μέρα παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα, ποιος όμως νοιάστηκε πραγματικά για αυτούς; Πάντως όχι η κυβέρνηση, γιατί αν είχε ενδιαφερθεί τότε δεν θα έφτανε Φεβρουάριο μήνα με τις συμβάσεις τους να λήγουν και να μην έχουν μια ξεκάθαρη απάντηση.
#echaritygr: Είναι ισχυρό αυτό το δυναμικό πυροσβεστών να αντιμετωπίσει τις δύσκολες καιρικές συνθήκες του επικείμενου καλοκαιριού με τον κίνδυνο πυρκαγιών στη χώρα μας;
Ελεάνα Ζαμπάρα: Για εμένα, τίποτα ποτέ δεν είναι αρκετό. Θεωρώ ότι όσο περισσότερα άτομα υπάρχουν σε μια βάρδια ή σε επιφυλακή τόσο πιο σίγουροι μπορούμε να είμαστε ότι όλα θα πάνε καλά σε ένα έκτακτο συμβάν είτε αυτό είναι πυρκαγιά ή έκτακτα καιρικά φαινόμενα. Είναι μεγάλη η μάχη που δίνεται με τις φλόγες κάθε φορά. Όποιος θεωρεί ότι είναι εύκολο αυτό που γίνεται κάνει λάθος. Μπορεί να είσαι πολλές ώρες αντιμέτωπος με μια πυρκαγιά. Άρα δεδομένου αυτού, πρέπει να υπάρχουν χέρια για να σε βοηθήσουν και να σε ξεκουράσουν κάποια στιγμή. Θεωρώ λοιπόν, πάλι προσωπική μου άποψη, ότι το σώμα έχει ανάγκη από άτομα, άρα η συμβασιούχοι, οι εποχικοί ακόμα και οι εθελοντές του σώματος (σ.σ. υπάρχουν πολλοί που προσφέρουν εθελοντικά στο σώμα, κατόπιν εκπαιδεύσεων, χωρίς να περιμένουν κάτι αλλά αντιθέτως δίνοντας πάρα πολλά). Κάθε χρόνο ένα πράγμα εύχομαι. Να έχουμε ένα ήρεμο καλοκαίρι, χωρίς φωτιές. Γιατί εκεί δεν σκέφτεσαι μόνο τους πυροσβέστες αλλά και το πράσινο που χάνεται, την ιδιοκτησία του κάθε συμπολίτη μας που «τρώγεται» από τις φλόγες που εισέβαλαν μέσα.

#echaritygr: Οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι σου πυροσβέστες ήταν εποχιακοί υπάλληλοι ή πενταετείς και συνέπεσαν στις κρίσεις προσωπικού;

Ελεάνα Ζαμπάρα: Ας το δούμε αυτό, ως δημοσιογράφοι και ας μιλήσουμε με όλα τα στοιχεία που συλλέγονται από το ρεπορτάζ μου. Αυτή τη στιγμή μιλάμε καθαρά για 5ετείς πυροσβέστες οι οποίοι δουλεύουν 365 μέρες το χρόνο. Οι συμβάσεις τους πλέον έληξαν. Από όλο αυτό τον αγώνα που έκαναν, βγαίνοντας στους δρόμους κατάφεραν να κερδίσουν πάλι μια ανανέωση σύμβασης – 3ετούς και όχι τη μονιμοποίηση τους! Οι εποχιακοί είναι μια άλλη κατηγορία. Βρίσκονται στο σώμα μόνο το διάστημα που τους ορίζεται και μην ανησυχείτε, θα βγουν και αυτοί για μια… μικρή βόλτα στην βουλή διεκδικώντας αυτά που θέλουν.

#echaritygr: Να πάμε και σε λίγο πιο προσωπικό πλαίσιο του κάθε πυροσβέστη; Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει κάθε υπάλληλος και οικονομικά και με βάση τον απαρχαιωμένο εξοπλισμό; Είναι γνωστό και δεν αμφισβητεί κανείς μας πως δίνουν μάχη με την ψυχή τους κι όχι με σύγχρονα μέσα…

Ελεάνα Ζαμπάρα: Θα σου πω πως το βλέπω εγώ. Έχουμε ανθρώπους που έχουν τον κάθε πυροσβεστικό τους σταθμό ως δεύτερο σπίτι. Είναι οι άνθρωποι που δίνουν πολλά αλλά στην τσέπη τους μπαίνουν λίγα. Κάθε φορά δίνουν μια μάχη με το κάθε συμβάν που θα τους τύχει. Από το να σώσουν ένα ζώο μέχρι να σβήσουν ένα δάσος. Πολλοί σταθμοί δεν έχουν καν το απαραίτητο εξοπλισμό. Πίστεψε με, κάποιοι δεν έχουν ούτε καν τα ρούχα που πρέπει να φοράνε οι πυροσβέστες. Άρα πολλοί καλούνται να αγοράσουν μόνοι τους τον εξοπλισμό τους. Θεωρώ ότι το σώμα είναι ξεχασμένο από την κυβέρνηση. Και όχι μόνο από την τωρινή αλλά από όλες. Είναι σαν κανένας να μην τους αναγνωρίζει αυτά που προσφέρουν. Αλλά όταν βλέπεις ένα συνάνθρωπο σου του οποίου έχεις σώσει την περιουσία να σε ευχαριστεί και να κλαίει έχοντας σε αγκαλιά καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι μια ανταμοιβή. Γιατί αυτό είναι ανθρωπιά.

#echaritygr: Τι πιστεύεις πως θα γίνει από εδώ και πέρα με γνώμονα τη μη επικύρωση των συμβάσεων μονιμότητας αφού όπως φαίνεται η Κυβέρνηση με δεμένα τα χέρια λόγω μνημονικών υποχρεώσεων δε θα προβεί σε προσλήψεις δημόσιου για τα επόμενα τρία χρόνια;
Ελεάνα Ζαμπάρα: Αυτό ουσιαστικά έχει απαντηθεί, με δεδομένο ότι μετά τις κινητοποιήσεις το «κέρδος» τους είναι η ανανέωση της 3ετούς μέχρι στιγμής σύμβασης. Για εμένα είναι καλό να αποδεχτούμε όλοι πως μονιμοποίηση δεν θα υπάρξει ποτέ. Σε κανένα επάγγελμα. Όσο και να θέλει η κάθε κυβέρνηση να το κάνει, τόσο αυτό δεν θα γίνει γιατί ξέρουμε ότι άλλοι μας «χτυπάνε το ντέφι». Έχουμε μπει στο… χορό και οφείλουμε να χορέψουμε. Το μόνο που μπορούμε είναι να ελπίζουμε ότι ίσως κάποια στιγμή, το θαύμα γίνει και αλλάξει η κατάσταση σε αυτή εδώ τη μικρή χώρα.

#echaritygr: Τι θα πρότεινες τον κόσμο να κάνει για να υπάρχει ενδυναμωμένη η απαίτηση για την στελέχωση προσωπικού για την ασφάλεια των πρασίνων και των δασών μας; Τι πρέπει να κάνουμε για να μη θρηνήσουμε κι άλλες καμένες εκτάσεις;
Ελεάνα Ζαμπάρα: Είναι καλό να καταλάβουμε όλοι μας ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάθε φορά θυσιάζονται. Υπάρχουν πάλι και κάποιοι άνθρωποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά. Και αυτοί είναι ακόμα πιο σημαντικοί για εμένα. Και να πω την αλήθεια χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι μια από αυτούς. Πρέπει ωστόσο να γνωρίζουμε όλοι ότι ακόμα και οι εθελοντές είτε είναι στο σώμα είτε σε κάποια εθελοντική ομάδα περνάνε από κανονικές εκπαιδεύσεις στο σώμα δίνουν κανονικά εξετάσεις και παίρνουν στα χέρια τους πιστοποίηση. Δεν είναι «άσχετοι» στο πώς να αντιμετωπίσουν ένα συμβάν. Το σώμα μας αντιμετωπίζει σαν πυροσβέστες. Μετέχουμε κανονικά σε συμβάν ότι και να είναι αυτό. Όταν μας δοθεί εντολή να επέμβουμε, επεμβαίνουμε. Κάθε χρόνο καίγονται χιλιάδες εκτάσεις. Δεν είναι όλες από «φυσικά αίτια». Οι περισσότερες πυρκαγιές είναι από αμέλεια ή από εμπρησμό. Πάντα είχα την απορία γιατί καταστρέφουμε το πράσινο. Έχουμε καταλάβει ότι αυτό το πράσινο δεν είναι μόνο ομορφιά αλλά το οξυγόνο μας; Γιατί δεν το σεβόμαστε και δε το προσέχουμε.

Έχω την τύχη αν και κάτοικος της Αθήνας να ζω σε μια περιοχή τίγκα στο πράσινο. Το σπίτι μου ακριβώς κάτω από το βουνό. Κάθε μέρα ξυπνούσα και έβλεπα μόνο πράσινο. Μετά από την τελευταία φωτιά, βλέπω ένα μαύρο θέαμα. Ο λόγος που έγινα εθελόντρια δασοπυροσβέστης ήταν αυτός! Το πράσινο που έβλεπα από μικρή και πρόσεχα και φρόντιζα, ήθελα και θέλω να το έχω πάντα και να το προστατεύω. Κάθε καλοκαίρι (ειδικά τότε) η πολιτική προστασία αλλά και άλλες ομάδες δείχνουν τι πρέπει να προσέχουμε. Για μια φορά ας είμαστε άνθρωποι και να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Μαγκιά δεν είναι να καις ένα δάσος, μαγκιά είναι να το προσέχεις να το φροντίζεις και να εμποδίζεις κάποιον που θέλει να το μαυρίσει. Το πράσινο είναι το οξυγόνο μας. Αν το καταλάβουμε αυτό τότε όλα θα μπουν σε μια σειρά.

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.