#Alexability | «Παιδιά δίχως υπόσταση»
- zwme Αλληλεγγύη
echaritygr
- 0
- 44 minutes read
Καταθέσεις ψυχής ανθρώπων που μοιράζονται μαζί μας τις ιστορίες τους… Γράφει η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου
Παιδιά με αναπηρία που χρειάζονται παράλληλη στήριξη; Στη πραγματικότητα παιδικές ψυχές που έχουν ανάγκη από αναγνώριση και αγάπη και αντί για αυτά εισπράττουν αδιαφορία και συναισθηματική απάθεια. Γονείς που συνειδητοποιούν τη τραγικότητα αυτής της πραγματικότητας και βιώνουν τη κοινωνική και γονεϊκή μοναξιά. Γονείς που καλούνται να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους όπως μας αφηγούνται οι ίδιοι.
Ο Α., όπως αναφέρει η μητέρα του, σε 2 μήνες κλείνει τα 10 κι όμως είναι ακόμη μαθητής Β’ Δημοτικού σε σχολείο τυπικής ανάπτυξης και βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.
Όπως αναφέρει η μητέρα του Α. στο νηπιαγωγείο έκανε 2 χρονιές για να τον προετοιμάσουν για το σχολείο, σχεδόν επαναλαμβάνοντας την κάθε τάξη, 2 χρονιές. Τα προβλήματα αρχίσαν στο Δημοτικό. Πρώτη χρονιά με απόφαση του ΚΕΣΥ (Κέντρο Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) για όλες τις τάξεις τυπικού δημοτικού με προϋπόθεση παράλληλης στήριξης πλήρους ωραρίου. “Στην πρώτη τάξη δυστυχώς δεν υπήρχε παράλληλη στήριξη μέχρι και τα τέλη Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα να με παρακαλέσει ο διευθυντής να μη φέρνω το παιδί καθόλου μέχρι να εμφανιστεί (σ.σ. η παράλληλη στήριξη) γιατί η δασκάλα, με ήδη φορτωμένη τάξη με 23 παιδιά δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει. Για τη δική του ασφάλεια δηλαδή, όπως μου τόνισε.”, αναφέρει χαρακτηριστικά η μητέρα.
Η μητέρα με παράπονο συνεχίζει λέγοντας πως αναγκάστηκε να αφήσει τη δουλειά της, καθώς ως μονογονέας έπρεπε να βρίσκεται δίπλα στο γιο της για να τον παρακολουθεί και να τον προσέχει στην τάξη. “Πατέρας δεν υπάρχει και δεν είχα κάποιον να φροντίσει το παιδί.”, συμπληρώνει με πόνο, αναδεικνύοντας ένα ακόμη κενό της νομοθεσίας για περιπτώσεις γονέων όπως η ίδια.
“Όταν πήγα στο ΚΕΣΥ να απαιτήσω να έρθει παράλληλη στήριξη γιατί το παιδί χάνει μαθήματα και χρόνια, με έκαναν ρεζίλι στην κυριολεξία. Με απείλησαν ότι αν δεν στέλνω το παιδί στο σχολείο μπορεί να φυλακιστώ και ότι πρέπει να απαιτήσω από το σχολείο να τον δέχονται ακόμη και χωρίς την παρουσία παράλληλης στήριξης.” διηγείται η μητέρα και βουρκώνει.
“Είναι υποχρέωσή τους ακόμη κι αν δεν εμφανιστεί παράλληλη στήριξη ποτέ” της είπαν από το ΚΕΣΥ χαρακτηριστικά, πετώντας στην ουσία τη μπάλα της ευθύνης επάνω της. Ο Α. συνέχισε να πηγαίνει σχολείο χωρίς να έχει εξασφαλιστεί η παρουσία παράλληλης στήριξης, όντας όμως ένα παιδί με αυτισμό και μη λεκτικό, συνεχίζοντας να διογκώνονται τόσο οι αισθητηριακές όσο και οι κοινωνικές ελλείψεις του.
Λίγο πριν την πρώτη μεγάλη καραντίνα του 2020, η παράλληλη στήριξη εμφανίστηκε, καθυστερημένα στο σχολείο του, που βρίσκεται και στον κεντρικό Δήμο Αθηναίων, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό να τον βοηθήσει να αναπληρώσει εκπαιδευτικά κενά καθώς δεν μπορούσε διαδικτυακά να συνεχίσει τα μαθήματά του. Κι αυτό γιατί όπως αναφέρει και εξηγεί η ίδια η μητέρα “θα έπρεπε να μιλάει ο γιος μου με την δασκάλα παράλληλης στήριξης κατά τη διάρκεια που το μάθημα το παρέδιδε η δασκάλα του και να του εξηγεί διαδικτυακά κι από απόσταση πάντα. Έτσι ο γιος μου δεν θα μπορούσε να ακολουθεί τη ροή του μαθήματος όπως οι άλλοι συμμαθητές του.” Στο τέλος, ως μια έσχατη λύση, της πρότειναν από το σχολείο το παιδί να επαναλάβει την πρώτη δημοτικού…
Για ακόμα μια φορά η παράλληλη εμφανίστηκε Νοέμβριο η οποία ήταν τις μισές μέρες για 3 ώρες μαζί του και τις υπόλοιπες 3 βοηθούσε ένα άλλο παιδί σε ένα άλλο τμήμα. Στην ουσία πάλι το παιδί γνωστικά βρισκόταν αρκετά πίσω σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά της τάξης του, με αποτέλεσμα να επιστρέφει σπίτι χωρίς εργασίες, χωρίς να γνωρίζει η μητέρα τι ακριβώς έχει ως καθήκοντα κι έπρεπε πλέον να ψάχνει τρόπους να συνεχίζει την παράδοση μαθήματος στο σπίτι όσο της το επέτρεπαν ο χρόνος και οι αντοχές της.
Φέτος, το 2022, “ο μικρός βρίσκεται στη Δευτερά δημοτικού, η παράλληλη στήριξη παραμένει άφαντη μέχρι τώρα που μιλάμε μέσα Νοεμβρίου, παρόλη την προσπάθεια των γονιών και του διευθυντή, με πολλές επιστολές και επισκέψεις στην Πρωτοβάθμια Διεύθυνση και όχληση για άμεση βοήθεια”, μας αναφέρει πλέον αγανακτισμένη και ενοχλημένη για την διαρκή απουσία ενδιαφέροντος από πλευράς Υπουργείου.
Οι κρίσεις πανικού, τα…αυτοδαγκώματα και το bullying.
Σαν να μην έφτανε το κενό παράλληλης στήριξης που εντείνει την δυσκολία του παιδιού να μπορεί να παρακολουθήσει σωστά την τάξη του, η μητέρα τονίζει πως “ο γιος μου επιστρέφει αρκετές φορές με άδεια τσάντα γιατί δεν υπάρχει επίβλεψη. Ήδη και βάσει ενημερώσεων από το δάσκαλο το παιδί βρίσκεται πίσω εκπαιδευτικά. Όμως ο γιος μου πλέον μένει διαρκώς χωρίς επίβλεψη, παρά μόνο με την παρουσία της υποδιευθύντριας η οποία όπως με ενημέρωσε χρειάζεται να τον απομονώνει από την τάξη του γιατί παθαίνει κρίσεις πανικού και κάνει θόρυβο στην τάξη.”
Η υποδιευθύντρια λοιπόν βρίσκει έναν… πρωτότυπο τρόπο να ηρεμεί το παιδί, απομονώντάς το σε έναν καναπέ έξω και μακριά από την τάξη του, κάθεται λίγα λεπτά μαζί του μέχρι να ηρεμήσει και έπειτα αν το κρίνει απαραίτητο τον επιστρέφει στην τάξη. Όμως όπως αναφέρει και η μητέρα με αγωνία, πολλές φορές η υποδιευθύντρια δεν μπορεί να κάθεται συνέχεια μαζί του, με αποτέλεσμα να τον αφήνει χωρίς επίβλεψη μόνο του.
O A. έχοντας επαναλάβει τις τάξεις όλες μέχρι και την τρέχουσα της Δευτέρας δημοτικού, βρίσκεται πλέον σε ηλικία 10 ετών, με εμφανή διαφορετικό σωματότυπο από τα παιδιά της τάξης του. Με αποτέλεσμα να προσπαθεί να ενταχθεί σε παρέες αντίστοιχα μεγαλόσωμων παιδιών, που όμως βρίσκονται σε διαφορετικές τάξεις εν αντιθέσει με τον ίδιο. Ο Α. δέχεται διαρκώς bullying, καθώς εκπαιδευτικά και γνωσιακά δεν συμβιβάζεται με τα παιδιά αυτών των τάξεων και καταλήγει πολλές φορές να αυτοδαγκώνεται για να μην ξεσπάσει με κάποια επίθεση εναντίον των παιδιών που του ασκούν bullying.
Ο φαύλος αυτός κύκλος δεν έχει τέλος για την ψυχολογία του Α. και όπως μοιράζεται με αγωνία η μητέρα μαζί μας, “επειδή βρίσκεται 3 χρονιές πίσω από τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, η δυσαρέσκεια που νιώθει με την απόρριψη που του ασκούν, εκφράζεται μέσα από τα… αυτοδαγκώματά του. Είναι μεγαλόσωμο παιδί και δεν εντάσσεται στις παρέες μικρότερου σωματότυπου παιδιών, που είναι οι κανονικοί συμμαθητές του της Δευτέρας δημοτικού. Σε ψυχολόγους που ανέτρεξα, μου είπαν πως οι δαγκωματιές σε συγκεκριμένα σημεία που εντόπισα στο χέρι του, είναι ένδειξη του θυμού και της θλίψης του που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από ομάδες παιδιών.”
Υπάρχουν μέρες που ο μικρός επιστρέφει από το σχολείο φανερά προβληματισμένος και όχι μόνο στενοχωρημένος, έχοντας πλέον ματώσει το σημείο που η μητέρα βάσει των υποδείξεων των ψυχολόγων έχει εντοπίσει. Το παιδί ξεσπάει μέσα από αυτό τον αυτοτραυματισμό του για να απορροφήσει το θυμό του και να μην επιτεθεί σε άλλα παιδιά. “Αυτό το σημάδι που πλέον πολλές φορές είναι ματωμένο, με ανησυχεί γιατί καταλαβαίνω πως ο γιος μου δεν θέλει πλέον, δεν νιώθει καλά στο σχολείο. Δεν είναι κάτι που του αρέσει και μου το εκφράζει με αυτές τις εκδορές”, μας λέει χαρακτηριστικά και αναρωτιόμαστε αν έχει μετρήσει ή έστω εξετάσει τέτοιες περιπτώσεις το Υπουργείο, σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα όπως η απουσία παράλληλης στήριξης. Οι πληγές στο σώμα του Α. κάποια στιγμή θα επουλωθούν. Οι πληγές της ψυχής του όμως και η ποθητή ισοτιμία του σε μια κοινωνία που τελικά δεν τον “μετράει” ως ένα κύτταρο που έχει να προσφέρει, πότε θα κλείσουν;
Η μητέρα πλέον ξεσπάει και θυμωμένη μας αναφέρει “στο τμήμα του γιου μου είναι 3 παιδιά με αντίστοιχες δυσκολίες. Ο δάσκαλος πρώτη χρονιά στην τάξη, βρίσκεται παντελώς αβοήθητος χωρίς εμπειρία, χωρίς βοηθό ή παράλληλη στήριξη. Πολλές φορές δεν προλαβαίνει σε τέτοιες συνθήκες να παραδώσει μάθημα με αποτέλεσμα να βρίσκεται πολύ πίσω στην ύλη. Τα τετράδια του σχολείου του γιου μου, είναι σχεδόν άγραφα, δυσκολεύεται να διαβάσει. Πολλές φορές η τσάντα του είναι μισοάδεια γιατί αφήνει τα βιβλία στο σχολείο. Την ώρα του μαθήματος, σύμφωνα με μαρτυρίες των γονιών όπως μεταφέρονται από τα ίδια τα παιδιά τους, ο γιος μου πολλές φορές απουσιάζει από την τάξη γιατί τσαντίζεται και ενοχλείται από κάτι με αποτέλεσμα να φεύγει. Ο δάσκαλος για να μπορεί να συνεχίσει το μάθημα τον αφήνει να περιφέρεται έξω στην αυλή ή να κοιμάται στον καναπέ στο χολ. Είναι απαράδεκτο, το σχολείο για αυτά τα παιδιά να είναι απλά χώρος φύλαξης και όχι μάθησης.”
#Alexability | Στο διάστημα με… ρόδες και με το βλέμμα στους γαλαξίες!
Τα παιδιά με αναπηρίες για το κράτος είναι φύρα…
Η μητέρα αναφέρει πως δεν θυμώνει με τον δάσκαλο γιατί του αναγνωρίζει πως κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να βοηθήσει την κατάσταση του γιου της καθώς κι άλλων παιδιών επειδή δεν υπάρχει ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό όπως θα όφειλε να παρέχει με διορισμό και τοποθέτηση το Υπουργείο. “Η πρωτοβάθμια που βγάζει αποφάσεις για κάποια παιδιά να πηγαίνουν σε τυπικά σχολεία με παράλληλη στήριξη, ενώ τελικά δεν την παρέχουν και αδυνατούν να την εξασφαλίσουν, παραβιάζει τις ιδίες αποφάσεις της.” καταλήγει φανερά αγανακτισμένη και αναδεικνύει για ακόμη μια φορά τις πολιτικές πυροτεχνήματα του Υπουργείου…
“Αφού ξέρουν, ότι δεν θα εκτελέσουν τις υποχρεώσεις γι’ αυτά τα παιδιά, γιατί δεν τα εντάσσουν σε ειδικά σχολεία να τους παρέχουν εξειδικευμένη φροντίδα και εκπαίδευση; Θα σας πω γιατί. Γιατί δεν επαρκούν πλέον οι θέσεις στα ειδικά σχολεία.”
Η μητέρα εξουθενωμένη, παίρνει μια ανάσα κι ως χείμαρρος αγανάκτησης πλέον, προσθέτει, “θέλω να μάθουν οι αρμόδιοι ότι το κράτος, τα παιδιά αυτά τα θεωρεί μια φύρα και τα έχει από την αρχή πλέον, καταδικασμένα.
Καμία ευθύνη δεν αναλαμβάνουν και την ρίχνουν κατευθείαν στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι καλούνται να γίνουν νοσηλευτές, ψυχολόγοι, ειδικοί εκπαιδευτικοί και θεραπευτές με ήδη φορτωμένες τάξεις ειδικά στα σχολεία του δήμου Αθηναίων που φιλοξενούν πολύ μεγαλύτερο αριθμό παιδιών μεταναστών γιατί δεν επαρκούν πλέον. Πως να ανταπεξέλθει ένας δάσκαλος με 23 παιδιά, από τα οποία τα 6 δεν μιλάνε ελληνικά καν, τα 4 είναι με ειδικές ανάγκες και χρήζουν βοήθειας;”
Ζωντανά – νεκρά τα παιδιά, για το Υπουργείο
Το κράτος, όπως επισημαίνει τέλος η μητέρα, είναι ενήμερο για την κατάσταση, “αλλά δεν τους καίγεται καρφί. Εγώ σαν γονιός όμως έχω απελπιστεί γιατί βλέπω οι κόποι μου να ακυρώνονται στο σχολείο. Είναι κρίμα κάποια παιδιά με δυναμισμό και ειδικές δεξιότητες να χάνονται. Οι γονείς όλοι έχουμε ξοδέψει άπειρη ενέργεια, χρόνο σε ατέλειωτες θεραπείες να επαναφέρουμε το παιδί μας σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο που με την βοήθεια που προβλέπεται κανονικά, θα μπορούσε να τα πάει πολύ καλά γιατί έχει δυνατότητες.”
Ο Α αν και παιδί με βαρύ αυτισμό, όπως αναφέρει η μητέρα, “είναι σε θέση να κάνει πρόοδο αλλά στο σχολείο δυστυχώς παλινδρομεί λόγω έλλειψης φροντίδας και βοήθειας. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά, ποιος είναι ο σκοπός τους. Πιστεύω αυτά τα παιδιά χωρίς μόρφωση, είναι θαμμένα ζωντανά από τώρα.”
Στο τέλος της συζήτησής μας καταλαβαίνουμε τις τεράστιες ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος στον τομέα της Ειδικής Εκπαίδευσης και αντιλαμβανόμαστε πως η κατάσταση πλέον δεν έχει αλλάξει ούτε κατ’ ελάχιστον. Τα παιδιά αυτά, παραμένουν καταδικασμένα με ελαχιστοποιημένες ευκαιρίες στη ζωή τους, εγκλωβισμένα σε επιδοματικές πολιτικές και χωρίς ίχνος ισοτιμίας προς τα αντίστοιχα παιδιά της ηλικίας τους. Οι γονείς, αποκαρδιωμένοι και αγανακτισμένοι πλέον, έχουν μείνει μόνο με τις προσευχές τους στο Θεό να τους δώσει δύναμη και υγειά να βρίσκονται κοντά τους να τα φροντίζουν για όσο περισσότερο γίνεται. Και πάντα μέσα τους ένας φόβος ζει που ολοένα μεγαλώνει… Τι θα απογίνουν και πως θα μπορέσουν να αυτονομηθούν όταν εκείνοι φύγουν από τη ζωή και τις ζωές τους… Ένας φόβος που τρέφεται από την διαρκή απουσία και αδιαφορία πολιτικών πρόνοιας και προστασίας της πιο ευπαθούς ομάδας. Των παιδιών με άπειρες ικανότητες σε ένα κράτος ανάπηρο.
Γράφει στη στήλη #Alexability η Αλεξάνδρα Παπαδημητρίου | Επιμελείται η Μίρκα Αρβανίτη
echaritygr
Latest posts by echaritygr (see all)
- Θέατρο Σοφούλη | «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει» - 18 Μαρτίου 2023
- BABY BOOM | 12ο event στο Hyatt Regency Thessaloniki στηρίζει Παιδικά Χωριά SOS - 18 Μαρτίου 2023
- Κινέζοι σκίουροι, ρίχνονται με τα μούτρα στη μάχη κατά των ναρκωτικών ουσιών - 12 Μαρτίου 2023
- Σεισμός 7,8 Ρίχτερ σε Τουρκία – Β. Συρία | Τουλάχιστον 1.500 νεκροί (ΕΙΚΟΝΕΣ) - 6 Φεβρουαρίου 2023
- Κλωνοποιημένες «σούπερ αγελάδες» στην Κίνα παράγουν υψηλή ποσότητα γάλακτος - 3 Φεβρουαρίου 2023
