Αλεξάνδρα Παγιατάκη: Μ’ αρέσει πολύ να αλλάζω περιβάλλον, γενικώς βαριέμαι.

Πορτραίτα
echaritygr
10 Οκτωβρίου 2016
0
892
9 minutes read

του Φωτορεπόρτερ Ζώη Τριανταφύλλου – Σφακιανάκη

Κέρκυρα …Ξημερώματα γύρω στις 6:30 πριν λίγες μέρες. Βρισκόμουν εκεί για τις ανάγκες μίας ταινίας. Δεν είχε ξημερώσει καλά καλά και στην βεράντα του ξενοδοχείου ήμουν μόνος. Σκεφτόμουν τη μέρα που έρχεται, όταν ξαφνικά από την μεριά του κήπου, ανάμεσα από τις τριανταφυλλιές ξεπροβάλει η εικονιζόμενη με το γλυκό χαμόγελο και τα καταγάλανα μάτια που φεγγοβολούσαν. Δεν περίμενα να την συναντήσω και φυσικά δεν την γνώρισα παρόλο που είχα την αίσθηση ότι κάπου…την ξέρω!

Εκείνη: Είστε για το γύρισμα;

Εγώ: “Ναι” της απαντώ… “κι εσείς”;

Μου γνέφει καταφατικά… της προσφέρω ένα καφέ… και η συζήτηση αρχίζει!

Δεν θυμάμαι αν την ρώτησα ποτέ γι’ αυτή την συνέντευξη η οποία διακόπηκε πολλές φορές λόγω υποχρεώσεων που είχαμε αμφότεροι.

Εγώ: Μα που σας ξέρω;

Εκείνη: Έχω κάνει τηλεόραση…

Ξημέρωσε! Έβλεπα καθαρά ότι είχα απέναντι μου την Αλεξάνδρα Παγιατάκη.

Τη Γερμανίδα μητέρα από τις “Σαββατογεννημένες”.

Ζώης Τριανταφύλλου – Σφακιανάκης: Ζεις εδώ στην Κέρκυρα;

Αλεξάνδρα Παγιατάκη: Ναι. Τα τελευταία πεντέμισι χρόνια. Κάνω μία ραδιοφωνική εκπομπή στο Κύμα FM, ξεκίνησε ως πολιτιστική – ενημερωτική αλλά κυρίως αυτό που κάνω είναι συνεντεύξεις καλλιτεχνών.

Ζ.Τ.Σ.: Σου λείπει η Αθήνα… το Θέατρο…;

Α.Π.: Δύο ερωτήσεις μου κάνεις, σε δύο θα σου απαντήσω… Όταν ήρθα εδώ πέρασα δύο χρόνια λίγο δύσκολα… μου έλλειπαν πολύ οι φίλοι μου, είχα την αίσθηση ότι άφησα τα πράγματα που συμβαίνουν κι εγώ είμαι σε μια επαρχία. Η αλήθεια είναι ότι κατάφερα να κάνω φανταστικούς φίλους και πολύ ωραία δημιουργικά πράγματα.

Ζ.Τ.Σ.: Έχεις την ευκαιρία να επιστρέφεις στην Αθήνα;

Α.Π.: Ο μόνος λόγος που με κρατάει μακρυά, είναι οικονομικός γιατί οι μετακινήσεις είναι λίγο δύσκολες… αλλά κατά τα άλλα εξακολουθώ να διατηρώ ισχυρούς δεσμούς με τους ανθρώπους. Προσπαθώ μία φορά τουλάχιστον τον χρόνο να πηγαίνω στην Αθήνα. Έχω ανθρώπους σημεία αναφοράς τους οποίους δεν θέλω να χάσω από την ζωή μου.

Ζ.Τ.Σ.: Με το θέατρο τώρα ποια είναι η σχέση σου;

Α.Π.: Με το θέατρο ήμουν πολύ τυχερή γιατί ερχόμενη εδώ με περίμενε μία συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας η οποία συνεχίστηκε για τρία χρόνια. Δίδαξα σε κάποια εργαστήρια, δούλεψα και σε κάποιες παραγωγές, μέχρι που άλλαξε το πλαίσιο του πως λειτουργεί το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αλλάξανε και οι καταστάσεις της ζωής μου, η αλήθεια είναι και έκτοτε δουλεύω με ομάδες και τώρα είμαι έτοιμη να πάρω ένα μεγαλύτερο ρίσκο. Να δοκιμάσω τις δικές μου δυνάμεις σε σχέση με το αν εγώ θα μπορούσα να στήσω μία παράσταση.

Ζ.Τ.Σ.: Γεννήθηκες στην Κέρκυρα;

Α.Π.: Γεννήθηκα στην Ελβετία, η μαμά μου είναι από εκεί! Πήγε η μαμά μου να γεννήσει εκεί μόνο και μόνο για να έχω διπλή υπηκοότητα και γύρισα εδώ βρέφος, μεγάλωσα στην Κέρκυρα.

Ζ.Τ.Σ.: Ακολούθησαν Θεατρικές σπουδές;

Α.Π.: Τελειώνοντας τις σπουδές πήγα στη Μύκονο όπου έζησα για πολλά χρόνια χωρίς να ασχολούμαι ούτε με το θέατρο ούτε με την τηλεόραση μέχρι που μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν ο φίλος μου, ο Γιώργος Καπουτζίδης, ο οποίος μου είπε με πολύ ενθουσιασμό “σου έχω γράψει ένα ρόλο… τον έχω γράψει στα Γερμανικά… πες μου ότι έρχεσαι Αθήνα για το γύρισμα σε παρακαλώ πολύ.” Ήταν για τις “Σαββατογεννημένες” και έτσι ξεκίνησα και πήγα στην Αθήνα. Ήταν η πρώτη πρώτη μου επαφή επαγγελματικά. Ήταν κάτι σαν ναρκωτικό δεν μπορούσες να μην το ξανακάνεις… και μετά όλες οι επιλογές της ζωής μου στράφηκαν γύρω από αυτό.

Ζ.Τ.Σ.: Ποια ήταν η σχέση σου με τον Γιώργο Καπουτζίδη;

Α.Π.: Με τον Γιώργο ήμασταν συμφοιτητές στην Δραματική Σχολή του Θεοδοσιάδη και η γνωριμία μας έχει πολύ πλάκα… Πρέπει να σου πω ότι εγώ πήγα στην σχολή κατευθείαν από το Λύκειο, δηλαδή ήμουν 18 ετών άκλειστα…Όλοι οι υπόλοιποι είχαν τελειώσει από δύο Πανεπιστήμια και ήταν όλοι από 27-28 χρονών και πάνω οπότε εγώ ήμουν το “μπεμπέ” μες την τάξη. Παρ’ όλα αυτά, τις πρώτες 10 μέρες δεν έχεις προλάβει να δημιουργήσεις δεσμούς. Είχα μια συγκάτοικο τότε – δεν θα σου πω ποια… είναι γνωστή σήμερα – μόλις έχω μετακομίσει στο σπίτι της… και την πρώτη μέρα που πάω εκεί με τις κούτες, μου λέει “σε παρακαλώ μην τις πετάξεις τις κούτες γιατί μπορεί να σου ζητήσω μέσα σε 2 μήνες να έχεις φύγει! Έχω ξενοικιάσει το σπίτι μου, έχω φέρει τον μπαμπά μου από την Κέρκυρα να με βοηθήσει με την μετακόμιση…” και μόλις μου το λέει αυτό… χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου! Πάω στην σχολή και κάθομαι σ ένα σκαμπό και κλαίω… Κοριτσάκι εγώ που είμαι στην μεγάλη πόλη και δεν μπορώ να διαχειριστώ καλά καλά τον εαυτό μου. Η πρώτη επαφή με τον Γιώργο… έρχεται μου πιάνει το χέρι και μου λέει “μην κλαις , ζω σε δυάρι, θα έρθεις να μείνεις μαζί μου αν χρειαστεί !” Έκτοτε έγινε ο Αδερφός μου, ήταν ο πιο κοντινός μου άνθρωπος και είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς για μένα. Θέλω πάντα να επιστρέφω να τον βλέπω να ξέρω ότι είναι καλά! Ο Γιώργος είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος στην ζωή και στην δουλειά του. Έχει την δύναμη να σε κάνει να κρατάς την κοιλιά σου απ’ τα γέλια.

Ζ.Τ.Σ: Τι είναι αυτό που σε κρατάει στην Κέρκυρα, τι σου δίνει χαρά;

Α.Π.: Κατ’ αρχήν τα παιδιά μου μου δίνουν χαρά και έπειτα οι φίλοι μου! Αυτό που εκτιμώ πολύ στην ζωή μου στην Κέρκυρα φέρνοντας σε αντιπαράθεση με τη ζωή στην Αθήνα, είναι ότι έχεις μια διαφορετική ποιότητα ζωής εδώ και κυρίως μπορείς να ζεις τη ζωή σου μαζί με τους φίλους σου. Η καθημερινότητα… δεν υπάρχουν οι αποστάσεις από τους ανθρώπους που έχεις επιλέξει να είναι στην ζωή σου. Τελικά μια μικρή πόλη που σου φαίνεται περιοριστική, στην πραγματικότητα αυτό που σου προσφέρει είναι απελευθερωτικό!

Ζ.Τ.Σ.: Η πρόκληση ενός ρόλου θα σε έκανε να γυρίσεις στην Αθήνα;

Α.Π.: Με πάρα πολύ μεγάλη χαρά! Αν ήταν κάτι που με ενδιέφερε, πολύ ευχαρίστως θα το έκανα. Ούτως η άλλως η δουλειά των ονείρων μου περιλαμβάνει παχυλούς μισθούς και πολλά ταξίδια (γέλια). Μ’ αρέσει πολύ να αλλάζω περιβάλλον, γενικώς βαριέμαι.

Ζ.Τ.Σ.: Σου λείπει κάτι στην Κέρκυρα; Τι θα ήθελες που δεν το έχει η πόλη να σου προσφέρει;

Α.Π.: Οι άπειρες επιλογές που σου προσφέρει μια μεγαλούπολη. Θα έρθει μία παράσταση να δεις… το καλοκαίρι ίσως περισσότερο. Ευτυχώς που υπάρχει και το internet η τεχνολογία στη ζωή μας. Να μπορείς να δεις μια ταινία.

Ζ.Τ.Σ.: Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο “Χωριό του Μπούα”. Τι είναι αυτός ο χώρος ;

Α.Π.: Είναι ένα παραδοσιακός οικισμός που κατασκευάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με σκοπό να αξιοποιηθεί τουριστικά. Ήταν ένα ζωντανό μουσείο που ο επισκέπτης μπορούσε να δει πως ήταν η ζωή στην Κέρκυρα έναν αιώνα πριν. Μπορούσε να μπει μέσα στα σπιτάκια και να δει πως ζούσαν τότε… Πως ήταν το μπακάλικο, το ιατρείο, τα έπιπλα, τα ρούχα της εποχής. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης απεβίωσε και τώρα γίνονται κάποια γυρίσματα εδώ.

Ζ.Τ.Σ.: Θέλω να σε ευχαριστήσω για την κουβέντα μας και να σου ευχηθώ ότι καλύτερο.

Α.Π.: Κι εγώ ευχαριστώ και να προσθέσω: Το μότο μου τον τελευταίο καιρό είναι “να προσπαθήσουμε να κάνουμε την ζωή μας αξιοσημείωτη. Να φτιάχνουμε στιγμές στην ζωή μας γιατί αυτές είναι που μετράνε τελικά”!

Το Make Up επιμελήθηκε η ΕΦΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΡΟΥΛΑΚΟΥ

Φωτογραφία – Συνέντευξη: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης

Η Αλεξάνδρα Παγιατάκη έχει εμφανιστεί στις σειρές:

Λατρεμένοι μου γείτονες	2007\|2007	Mega
Δυο μέρες μόνο	2005\|2005	Mega
Στο παρά 5 (2005)	2005\|2005	Mega
1 μήνας και κάτι	2007\|2007	Mega
Σαββατογεννημένες	2003\|2003	Mega

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.