Απόψε θα σωπάσουν οι λύκοι και θα κοιμηθούν ήσυχα τα “παιδιά” μέσα μας

editorial Αξίζει
echaritygr
20 Φεβρουαρίου 2021
0
391
2 minutes read

Από το βράδυ της Παρασκευής το inbox είχε πάρει φωτιά. Πληροφορίες από κόσμο που είχε πλέον κουμπωθεί στο φόβο του, [πως γίνεται να κυκλοφορεί ελεύθερα ο “Δημήτρης”]. Αλήθεια, αναρωτιόμουν κι εγώ, πραγματικά πως γίνεται μετά από τόσες καταγγελίες, τόσο ντόρο, ο άνθρωπος αυτός να μένει ασύλληπτος; Ποιος άραγε τον προστατεύει,

τι κρύβεται πίσω από αυτό το πρόσωπο που φιλάει τη γύψινη Ακρόπολη; Ποιος διευθύνει τελικά σε αυτή τη χώρα, την…εθνική μας τραγική σκηνή; Πως γίνεται να έχουν βουίξει οι γαλαξίες και να γκρεμίζονται οι…αξίες; Πότε επιτέλους θα συγκεντρωθεί όλο αυτό το “παιδομάζωμα” να τον στήσει στον τοίχο, να βάλουμε κάποτε επιτέλους τα “παιδιά” μέσα μας να κοιμηθούν ήσυχα;

Γραφή σαν μέλι που δεν μύριζε θυμάρι αλλά μπόχα από φρεάτια πόλεων

Τα μηνύματα έρχονταν το ένα μετά το άλλο. “Κι εγώ έχω να σου πω”, “άκου κι εμένα”… Γραφές σεντόνια, ιστορίες ανθρώπων που ξεπηδούσαν σαν κομφετί μέσα από τις μνήμες, τις θύμησες, τα νιάτα τους τα εργένικα, τις πρώτες πρόζες, τα πρώτα τους στιχάκια, που τα ακουμπούσαν ως φαίνεται, με έναν βαθύ καημό και στεναγμό εκεί στο πάλκο της σκηνής… Της όποιας σκηνής. Δεν έχει δα και τόση σημασία αν οι σκηνές ήταν του Εθνικού ή κάποιας ερασιτεχνικής θεατρικής σχολής…

Διάβαζα σαν να ρουφούσα όλο το μέλι από την κηρήθρα… Ατόφιο μέλι. Που όμως δεν μύριζε θυμάρι. Βρωμούσε. Μία μπόχα με αρκετό βασιλικό πολτό των υψηλών κηφήνων, από τα μεγάλα τζάκια, τα παλιά, τα μεγάλα, τα επώνυμα… Η μυρωδιά αυτού του μελιού, ερχόταν βαθιά από τα φρεάτια των πόλεων, δυσωδών πόλεων, απρόσωπων… Ιστορίες, ιστορίες, ιστορίες… Νήμα ατελείωτο.

Λέξεις μπουκωμένες τα ερωτήματα στο στόμα

Και εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, που έσκαγε η βόμβα για το παγόβουνο με τις πληροφορίες για εμπλοκή ακόμη ΚΑΙ προσφυγόπουλων στην υπόθεση με τον ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΗ, ο κόμπος έσφιγγε στο στομάχι… Γιατί η πιο κοφτερή γωνία του παγόβουνου δεν είναι το θέμα – που σαφώς είναι πολύ σοβαρό – του βιασμού των προσφυγόπουλων, ΑΛΛΑ το αίμα που κυλάει το δέρμα της κοινωνίας, ΠΟΣΟ μπλεγμένο είναι το κουβάρι της πολιτείας… Γιατί στην κορφή, είναι παγωμένα πλέον όλα τα ερωτήματα σαν να μπουκώνουν στο στόμα και δεν προλαβαίνουν να βγουν.

Στο σπίτι που έβλεπε στην Ακρόπολη κι η Ακρόπολη δε μας μούτζωσε να μας πάρει ο Διάολος…

ΜΙΛΑΜΕ για ΜΚΟ προστασίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, ΠΟΙΕΣ είναι αυτές οι ΜΚΟ, πόσο εμπλέκεται η κυβέρνηση στο σχέδιο, ΠΟΣΟ εύκολα και χωρίς κανένα ίχνος προστασίας μπορεί να πέσουν τόσο αθώες και πονεμένες ψυχές στα νύχια κάθε λύκου, ΠΩΣ γίνεται να μην πήραν είδηση, ΠΡΕΦΑ οι αρχές, Ή ΠΟΣΟ πολύ μπλεγμένες είναι κι οι αρχές, ΠΩΣ ακριβώς κρύφτηκε όλο αυτό το story κάτω από τα Υπουργεία Πολιτισμού, Μεταναστευτικής Πολιτικής και τόσα άλλα, ΠΩΣ συντονίστηκε όλο το ΕΓΚΛΗΜΑ και ΠΟΙΟΙ ήταν παρόντες στα βράδια εκείνα στο σπίτι που έβλεπε ΑΚΡΟΠΟΛΗ κι η ΑΚΡΟΠΟΛΗ δεν μας μούτζωσε να μας πάρει ο ΔΙΑΟΛΟΣ σαν χώρα; Πόσα ερωτήματα, όλα μαζί ένα κουβάρι που δεν χωράει στο στόμα;;;

Η Μενδώνη που δεν ήξερε, ο Κυριάκος δεν γνώριζε, τα δέντρα και τα βουνά ούρλιαζαν…

Κι άραγε πως γίνεται με περίσσιο θράσος η Υπουργός Πολιτισμού να λέει τόσο ξεδιάντροπα πως δεν ήξερε, ο Πρωθυπουργός δεν γνώριζε, αλλά μέχρι και τα χώματα στις βουνοπλαγιές και οι ρίζες των πιο ιστορικών πλατάνων λαλούσαν τα πάντα… Για τα ουρλιαχτά τόσων παιδιών που πέσαν στα νύχια και τα κοφτερά δόντια του “γνωστού ηθοποιού και σκηνοθέτη” που τα ΜΜΕ δεν τόλμησαν στιγμή να κατονομάσουν… Ενώ γνώριζαν… Ενώ ήξεραν. Που να ξεραθούν…

Συνελήφθη λοιπόν. Ο λύκος πιάστηκε και η ευχή θα είναι παράλληλη. Να διαλευκανθεί το έγκλημα και να μαθευτούν τα πράγματα όπως έχουν χωρίς ίχνος υπεκφυγής ΕΝΩ παράλληλα να ηρεμήσουν τα “παιδιά” μέσα μας και να πέσουν να κοιμηθούν χωρίς κόμπους στο στομάχι… Ας είναι αυτή η νύχτα, η αρχή που το μέσα μας θα ημερέψει. Θα γαληνέψει. Και το μέλι από τις ιστορίες μας, θα μυρίσει και πάλι θυμάρι… Γιατί αν μεγαλώσει ήρεμα το “παιδί” μέσα μας, μια πιο όμορφη κοινωνία θα ξημερώσει, στα χέρια μας που θα πάρουμε την ελπίδα και θα φωτίσει ο ήλιος πιο αγνός και δεν θα ζητάμε να βγουν οι αχτίδες να μας κάψουν τα μάτια να μην βλέπουμε τα χάλια μας…

Αλέξανδρος Γ. Τανασκίδης

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.