Μέρω Κεσεσίογλου: Η μητέρα της Αφρικής

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ-ΑΡΧΕΙΟ
Μίρκα Αρβανίτη
8 Μαρτίου 2021
0
2168
4 minutes read

Έχοντας αφιερώσει την ζωή της στην προσφορά βοήθειας στην πολύπαθη Κεντρική Αφρική, έχει πλέον ταυτίσει το όνομά της με την λέξη: Φιλανθρωπία. Την γνώρισε σε νεαρή ηλικία, όντας φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στον τομέα Κοινωνιολογίας

και από τότε την επισκέπτετο κάθε χρόνο μέχρι που πλέον εγκαταστάθηκε εκεί και μεγαλούργησε με 20 ιδρύματα για φτωχά και άπορα παιδιά. Τιμά σαν την Κυρά της Ρω, την Ελληνική σημαία και βαφτίζει τα σχολεία όσο και τα ορφανοτροφεία της με ελληνικά ονόματα. Ελλάς, Μακεδονία, Σαρίτσανη,… ήχοι του Σμόλικα και του Ταύγετου, χρώματα του Αιγαίου και της λεβεντογέννας Κρήτης, το λευκό του ήλιου και το πράσινο των πεδιάδων, ταξιδεύουν στην άγονη γη της Κεντρικής Αφρικής. Βραβεύτηκε για το έργο της από πολλούς φορείς και κράτη ενώ πρόσφατα της επέδωσε χρυσό τίτλο τιμής ο Ροταριανός Όμιλος Θεσσαλονίκης σε τελετή αριστείων ευποιίας στην Θεσσαλονίκη. Εκεί την συνάντησα και μιλήσαμε για το έργο της και την ζωή της. Κυρίες και κύριοι, η Πρόξενος της Ακτής Ελεφαντοστού στην Ελλάδα, κ. Μέρω Κεσεσίογλου.

Αλέξανδρος Τανασκίδης: Μέρω Κεσεσίογλου και Προσφορά στον Άνθρωπο στην Αφρική. Πότε ξεκίνησε όλη η προσπάθεια αυτή; Γνωρίζουμε ότι περίπου το 1978 έγινε η πρώτη επαφή σας. Εθελόντρια στα Ηνωμένα Έθνη, μετά το πέρας των σπουδών σας στην Κοινωνιολογία της Γενεύης.

Μέρω Κεσεσίογλου: Όλα ξεκίνησαν όταν ως φοιτήτρια, μετά το Πανεπιστήμιο της Γενεύης, τα Ηνωμένα Έθνη έψαχναν για εθελοντές στην Αφρική. Παρουσιάστηκα, με δέχτηκαν και το πρώτο μου ταξίδι ήταν στην Κεντρική Αφρική στο Bangui σε ένα Λεπροκομείο. Η πρώτη μου επαφή με την Αφρική ήταν πολύ επώδυνη γιατί δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω όσα είδα εκεί και κυρίως τους ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν μου ήταν εύκολο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, μέχρι κι οι καλόγριες που ήταν μέσα στο Λεπροκομείο θυμάμαι, μου είπαν «αν ήρθες εδώ να κλάψεις, πρέπει να φύγεις με το επόμενο αεροπλάνο». Σαφέστατα, έφτασα στο σημείο να κλαίω κρυφά δίχως να με βλέπει κανείς κι από τις 15 μέρες που ήταν η αρχική αποστολή μου, έμεινα τελικά 3 μήνες.

Όταν πλέον επέστρεψα στο Πανεπιστήμιο, προσπάθησα να πείσω τους συμφοιτητές μου να συνδράμουν. Προσπάθησα να τους εξηγήσω την κατάσταση που επικρατεί κι έτσι αρκετοί ευαισθητοποιήθηκαν κι η επόμενή μας αποστολή ήταν πολυπληθής και κατά την διάρκεια των διακοπών μας πηγαίναμε και βοηθούσαμε τον συνάνθρωπό μας. Γιατί όπως έλεγε κι ο μέγιστος Ραούλ Φολερό (σ.σ. Γάλλος ανθρωπιστής που έδωσε όλη του την περιουσία για τη θεραπεία των λεπρών)

«Κανείς δεν έχει δικαίωμα να ευτυχεί μόνος του»

Α.Τ.: Αυτό είναι και το Σύνθημά σας…

Μ.Κ.: Ακριβώς. Και μάλιστα υπάρχει και μια αφρικάνικη παροιμία που λέει «Όπως δεν μπορεί ένα δέντρο να κάνει μόνο του δάσος, έτσι κι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζει μόνος του». Κι έτσι προσπαθήσαμε κάθε χρόνο να βοηθούμε, στις γιορτές, τα Χριστούγεννα, κάναμε διάφορα μπαζάρ, πουλούσαμε βιβλία στους δρόμους με τα χιόνια και τελικά επετεύχθη ο σκοπός μας.

Κατά την διάρκεια των σπουδών μου, έφυγε από την ζωή ο πατέρας μου κι επειδή ήταν ένας προύχων από την Κωνσταντινούπολη, τα χρήματα που κληρονόμησα, σκέφτηκα πως στην ουσία δεν τα κέρδισα εγώ κι έτσι καλύτερο είναι να τα δώσω στον συνάνθρωπό μου, να του υπενθυμίσω πως είναι να χαμογελά, στα παιδιά που πάσχουν και να ξαναγεννήσω την εσωτερική λάμψη που τους βγάζει από τα δεσμά τους.

Α.Τ.: Οι περισσότεροι στο πρόσωπό σας βλέπουν την Ελληνίδα της Αφρικής. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Εσείς πως ακριβώς νιώθετε στην Αφρική; Ελληνίδα περισσότερο ή γηγενής κοντά στον πόνο και τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι συνάνθρωποί μας στην Αφρική;

Μ.Κ.: Πρέπει να αισθάνομαι Αφρικανή, διότι αν δεν ντυθείς με τα ρούχα τους και δεν επωμιστείς τα ήθη και τα έθιμά τους, δεν θα μπορέσεις να ασκήσεις φιλανθρωπία. Όμως παράλληλα, αισθάνομαι Ελληνίδα διότι είμαι προστάτιδα της Ελληνικής Σημαίας. Όλα μου τα Ιδρύματα τα έχω ονομάσει ΕΛΛΑΣ και η κάθε πτέρυγά τους, έχει την ονομασία μιας Ελληνικής πόλης. Αλλά και τα περισσότερά μου ιδρύματα, έχουν την επωνυμία «Ελλάς – Θεσσαλονίκη», «Ελλάς – Μακεδονία» γιατί εδώ στην Βόρειο Ελλάδα έχουμε τα ίδια οράματα με αυτά που είχαμε κι εμείς κάποτε στην Κωνσταντινούπολη και τα ίδια όνειρα για να μπορέσουμε να απαλύνουμε τον πόνο των συνανθρώπων μας.

Α.Τ.: Μάλιστα, γνωρίζουμε πως αρκετά από τα παιδιά που έχουν βαφτιστεί μέσα από τα Ιδρύματα, έχουν κι Ελληνικά ονόματα.

Μ.Κ.: Είναι γεγονός ναι. Μάλιστα στο Ορφανοτροφείο μας, το πρώτο αγοράκι ονομάστηκε Ερμής και το κοριτσάκι μας, Αθηνά. Έχουμε όμως ιδρύσει κι ένα σχολείο που λέγεται Μέγας Αλέξανδρος.

Α.Τ.: Η συνεργασία σας με την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία και το Ιεραποστολικό της έργο;

Μ.Κ.: Επειδή ως οργάνωση προσπαθούμε να μην προσηλυτίζουμε κόσμο, γιατί πιστεύουμε πως ο Θεός είναι ένας κι όπως δίδαξε κι ο Χριστός, αγαπάτε Αλλήλους, προτιμώ να τηρώ την πολυμωσαϊκή εθνικότητα στα Ιδρύματα. Δεν συνεργάζομαι μαζί τους, χωρίς να σημαίνει πως δεν τους υποστηρίζω για την προσφορά τους. Το δικό μας μότο και η δική μας αποστολή μέσω της Οργάνωσής μας, είναι να μην προσηλυτίζουμε κόσμο. Όπως έλεγε κι ο Ζαν Ζάκ Ρουσσώ, «Το παιδί είναι καλό να φτάνει στα 15 του χρόνια και να κρίνει ποια θρησκεία θέλει να ακολουθήσει».

Α.Τ.: Πολλοί γύρω μας ασκούν μια κριτική: «Σε περιόδους κρίσης, που η Ελλάδα αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει, γιατί να στραφώ να βοηθήσω την Αφρική και να μην βοηθήσω… την ΕΔΩ Αφρική», διότι καλώς ή κακώς, η Αφρική έχει φτάσει και στην πόρτα μας.

Μ.Κ.: Πολύ ωραία η ερώτησή σας. Θέλω να σας πω πως από φέτος – αν και πάντα βοηθούσαμε την Ελλάδα και τα Ιδρύματά της – ένα παραπάνω, εντείνουμε από την αρχή του χρόνου, την δύναμή μας να βοηθήσουμε τους Άστεγους της Αθήνας. Η προσφορά μας είναι γνωστή, ειδικά με την υποστήριξή μας στο Ζηρίνειο Ίδρυμα μεταξύ άλλων… Όπως επίσης, κατά την διάρκεια των σεισμών κάτω στο Ήλειο και στην Αθήνα, είχαμε προσφέρει 700 αερόθερμα στις σκηνές, αλλά παράλληλα θα βοηθάμε. Και τους άστεγους της Ελλάδος και τους άστεγους και άκληρους της Αφρικής. Γιατί θα πρέπει να ξέρετε πως, οι άνθρωποι στην Αφρική, ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας. Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Τρώνε μια φορά την εβδομάδα. Τρέφονται δυστυχώς με αμφιβόλου ποιότητας τρόφιμα, όπως επίσης, με τρωκτικά, σαύρες ενώ και το νερό τους, είναι μολυσμένο.

Βιώνουν έναν τεράστιο ευτελισμό της προσωπικότητάς τους. Εδώ, στην χώρα μας, πιστεύω πως υπάρχουν ακόμη φορείς με δύναμη που μπορούν να βοηθήσουν. Εκκλησία, συσσίτια, δήμοι, ιατροφαρμακευτική κάλυψη – έστω μια υποτυπώδης μπορεί να παρασχεθεί – εν αντιθέσει με το έλεος των πέντε ανέμων στο οποίο βρίσκονται εκτεθειμένοι οι άνθρωποι στην Αφρική.

Σκεφτείτε πως εκεί, οι άνθρωποι μαθαίνουν την ζωή, μέσα από την προσφορά μας. Γνωρίζουν τον κόσμο, μέσα από αυτά που ζουν στο Ορφανοτροφείο, τα Ιατρεία, τα σχολεία που τους χτίζουμε και τους παρέχουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα παιδιά πρόσφατα που με υποδέχτηκαν με μια γιορτή στο Ορφανοτροφείο και μου απήγγειλαν ένα ποίημα που έλεγε στην γλώσσα τους : «Ευχαριστώ τον Θεό που είμαι ορφανός. Γιατί εδώ στο Ορφανοτροφείο, έχω να φάω, να κοιμηθώ, έχω φίλους, ζω στα καθαρά μου σεντόνια, ενώ τα παιδιά που είναι έξω από το ορφανοτροφείο και σημαίνει για αυτούς πως είναι παιδιά που έχουν οικογένεια, ψάχνουν από το πρωί ως το βράδυ στα σκουπίδια για να βρουν ένα φρούτο ή κάτι να το πουλήσουν και να πάνε τα χρήματα στην οικογένειά τους.»

Έτσι αντιλαμβάνεστε πως δεν μπορώ να εγκαταλείψω τους Αφρικανούς. Έχουμε αναπτύξει ένα μεγάλο έργο με τα ιδρύματα και ορφανοτροφεία και σχολεία και πήραμε πλέον την απόφαση, αφού μπορούμε να βοηθάμε εκεί για να ανεβάσουμε τουλάχιστον την ποιότητα της διαβίωσής τους, παράλληλα θα βοηθάμε και τους Έλληνες.

Το 2017 παραδόθηκε το Δημοτικό Σχολείο «Ελλάς Γλυφάδα» στην Ακτή Ελεφαντοστού στο οποίο φοιτούν 210 μαθητές δημοτικού και η φοίτηση είναι δωρεάν για όλους, ενώ γίνεται προσπάθεια να εξασφαλιστεί και δωρεάν μεσημεριανό γεύμα.

Α.Τ.: Πείτε μου τι έχουμε στα προσεχή σχέδια για την Ελλάδα…

Μ.Κ.: Πιστεύουμε πως θα καταφέρουμε να κάνουμε μια εκδήλωση, μια συναυλία που προγραμματίζουμε για την οικονομική ενίσχυση των αναγκών μας, όχι όμως πλέον μόνο για να βοηθήσουμε στην Αφρική, αλλά και για την χώρα μας. Προσεχώς θα ενημερώσουμε και τους αναγνώστες σας μέσα από το #echaritygr.

Α.Τ.: Κ. Κεσεσίογλου, τι σημαίνει Ελλάδα για εσάς και πως μπορεί να υπάρχει σωτηρία πέρα από τις πολιτικές εξελίξεις, σε ένα κοινωνικό επίπεδο;

Μ.Κ.: Για μένα, η Ελλάδα είναι αυτή η χώρα που έχει διδάξει τον πολιτισμό, τα γράμματα, τις επιστήμες σε όλο τον κόσμο. Οι Έλληνες, είναι Άνθρωποι με κεφαλαίο άλφα, Φιλάνθρωποι με κεφαλαίο Φί. Βέβαια, οι πολιτικοί μας, την έχουν διαφθείρει με τον τρόπο και τις μεθόδους που γνωρίζουμε όλοι. Ο Έλληνας όμως ήταν, είναι και παραμένει περήφανος και στέκοντας όρθιος θα κερδίσει. Είναι λοιπόν καιρός να αντιληφθούμε πως είναι προτιμότερο οι άνθρωποι να κυβερνούν το κράτος παρά να έχουμε πολιτικούς.

Α.Τ.: Αν κάποιος θέλει να προσφέρει στην Ελληνική Δράση Αφρικής, πώς μπορεί να σας βρει;

Μ.Κ.: Μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Οργάνωσής μας ή τα γραφεία μας που είναι στην οδό Λυκείου 13 και το τηλέφωνό μας είναι 210-7216625.

Α.Τ.: Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσω για την ιδιαίτερη τιμή, τι σημαίνει φιλανθρωπία για εσάς;

Μ.Κ.: Αγάπη, χαμόγελο, αγώνας να απαλύνεις τον πόνο των συνανθρώπων μας.

Η φιλανθρωπία δεν έχει σύνορα, διότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ευτυχεί μόνος του.

Μίρκα Αρβανίτη

Ένα ανήσυχο πνεύμα γαλουχημένο με αξίες, ιδανικά και πολλή αγάπη. Από μικρή είχε αναπτύξει το αίσθημα της αναζήτησης και της περιέργειας. Προσπαθεί να βλέπει πάντα πίσω από τα πράγματα.