Αποκλειστική Συνέντευξη με τη Βάσια Λακουμέντα: Να μεταμορφωθεί ο πλανήτης όλος σε μια διαρκή ευτυχία!

Πορτραίτα
echaritygr
4 Απριλίου 2016
0
758
4 minutes read

Φωτορεπορτάζ και Συνέντευξη του Ζώη Τριανταφύλλου-Σφακιανάκη

Μας υποδέχεται με ένα τεράστιο χαμόγελο. Ρίχνει μια φευγαλέα ματιά στο ρολόι της και αμέσως το βγάζει. Αργότερα θα καταλάβω ότι με την Βάσια Λακουμέντα ζεις σε μια άλλη διάσταση του χρόνου.

Τα πάντα είναι έτοιμα και η φωτογράφηση αρχίζει. Στο Ginger Alle στην πλατεία Εξαρχείων εκτός από τους φίλους δίνεις και ραντεβού με την δεκαετία του 70ς. Σχήματα χρώματα αντικείμενα μουσικές που δεν τα σκέπασε το καινούργιο… εδώ η τεχνολογία μοιάζει με έξυπνη υπηρέτρια των στιγμών, το σπάνιο και το αυθεντικό καθορίζουν την ατμόσφαιρα της παραμονής μας.

Ζώης Τριανταφύλλου-Σφακιανάκης: Βάσια… τι ήταν αυτό που καθόρισε την επιλογή σου να ασχοληθείς με το θέατρο; Το οικογενειακό σου περιβάλλον έπαιξε κάποιο ρόλο σ αυτή σου την απόφαση;

Βάσια Λακουμέντα: Μεγάλωσα σε θεατρική οικογένεια και από μηνών κοιμόμουν στα καθίσματα του θεάτρου,όπως μου λέει η μητέρα μου. Το θέατρο ήταν ο τρόπος ζωής μου, αυτό γνώριζα καλά από μέσα. Δεν είχα εκφράσει ποτέ την επιθυμία να γίνω ηθοποιός,δεν το ήξερα κι εγώ τότε. Ασχολούμουν πολύ με τη μουσική και τη ζωγραφική μικρότερη μέχρι που στα δεκαοχτώ κάτι μ’έσπρωξε και το ανακοίνωσα στους γονείς μου. Είχα ερωτευτεί έναν ηθοποιό τότε και νομίζω αυτό ήταν που με απελευθέρωσε και αποδέχτηκα την επιθυμία μου.

Ζ.Τ.Σ.: Πως ήταν τα χρόνια της Δραματικής Σχολής; Και ποιοι ήταν οι ηθοποιοί που σε επηρέασαν περισσότερο με την διδασκαλία τους στην υποκριτική τέχνη;

Β.Λ.: Τα χρόνια της Δραματικής Σχολής ήταν μαγικά. Ειδικά το Α’ έτος ήταν μια αποκάλυψη για μένα,γιατί μπήκα σ’έναν άλλο εκκολαπτόμενο θεατρικό κόσμο και γνώρισα νέα ταλαντούχα και φιλόδοξα παιδιά που μας ένωνε ένας αθώος τότε στόχος,να δημιουργήσουμε ρόλους μέσα από τις δυνατότητές μας. Εκτός αυτού ήταν και μια εποχή που έμπαινα στην ενήλικη ζωή και γνώριζα συνεχώς καινούργια πράγματα. Είχα σπουδαίους δασκάλους και μ’ επηρέασαν στη ζωή μου περισσότερο. Νομίζω ότι όσο περισσότερη εμπειρία αποκτάς στη ζωή σου,τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να γίνεις καλύτερος ηθοποιός. Θυμάμαι πάντα την Έρση Μαλικένζου να μας λέει -“Καλά όλα αυτά με την Τέχνη, να κοιτάζετε όμως την προσωπική σας ζωή!”- Πόσο δίκιο είχε! Αγαπημένοι μου επίσης δάσκαλοι ήταν η Άννα Μακράκη και η Εύα Κοταμανίδου από τις οποίες έμαθα να βουτάω στους ρόλους και να νιώθω ελεύθερη μέσα απ’αυτούς,ίσως γιατί ένιωθα μια εμπιστοσύνη απ’την πλευρά τους και αναφέρομαι και στις τρεις παραπάνω.

Ζ.Τ.Σ.: Από την Σχολή στο Σανίδι… από την θεωρία στην πράξη . Τι έχεις να μας πεις πάνω σ’αυτό;

Β.Λ.: Πιστεύω ότι πάνω στο σανίδι αναγνωρίζεσαι και πάνω εκεί γεμίζεις γνώση. Η Σχολή είναι μόνο μια γενική ιδέα για το τι υπάρχει εκεί έξω. Η εμπειρία αποκτάται πιστεύω πάνω στη σκηνή και παίζοντας συνεχώς σε παραστάσεις,όσο περισσότερο μας δίνεται η ευκαιρία.

Ζ.Τ.Σ.: Που μπορούμε να συναντήσουμε αυτήν περίοδο επαγγελματικά;

Β.Λ.: Αυτή την περίοδο, που τυχαίνει να είναι μια απ’τις πιο δημιουργικές για μένα και είμαι πολύ ευγνώμων γι αυτό, βρίσκομαι σε τρεις διαφορετικές παραστάσεις. Θα τις αναφέρω με τη σειρά που ξεκινήσανε. Στο Θέατρο 104 κάθε Κυριακή παίζουμε την “Κούκλα που είχε δυο μαμάδες” του Σάστρε με μια διασκεδαστική ομάδα νέων ηθοποιών και μουσικών. Ένα έργο για παιδιά βασισμένο στον Κύκλο με την κιμωλία του Μπέρτολντ Μπρέχτ. Η δεύτερη παράσταση βρίσκεται στον Τεχνοχώρο Cartel και λέγεται ”Ο ουρανός πάνω από την Πόλη” μια θεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το κινηματογραφικό σενάριο της ταινίας “Wings of desire” (Τα φτερά του έρωτα) των Wim Wenders και Peter Handke (1987). Η σκηνοθεσία είναι του Ακίνδυνου Γκίκα και παίζουν εννιά ακόμα υπέροχοι άνθρωποι και ηθοποιοί. Η παράσταση παίζεται κάθε Παρασκευή Σάββατο και Κυριακή. Και η τρίτη παράσταση είναι μια έκπληξη και στη δική μου ζωή, ένα show που έχει γράψει και σκηνοθετήσει ο Φίλιππος Δεσύλλας και λέγεται Celebrities, μαζί με τον Λάκη Γαβαλά τη Βάνα Μπάρμπα και τον Κώστα Φραγκολιά παίζεται κάθε Πέμπτη στο Act Club.

Ζ.Τ.Σ.: Πιστεύεις ότι η αύρα του κοινού επηρεάζει την ροή της παράστασης;

Β.Λ.: Ναι πιστεύω πολύ στις ενέργειες των ανθρώπων. Αν καταφέρεις να είσαι προστατευμένος και να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου και να αποδεχτείς ότι μπορεί και να μην αρέσεις σε όλους, τότε ίσως γλιτώσεις το ”κακό μάτι”. Απ’την άλλη είμαι και της γνώμης : ότι δίνεις παίρνεις κι αυτό ισχύει με την ενέργεια. Ότι ενέργεια στείλω στον άλλον αυτή θα πάρω. Αν λοιπόν μπαίνω με καλή διάθεση στη σκηνή ίσως και να γλιτώσω μια κακή ενέργεια που έρχεται από κάτω,ίσως και όχι γιατί δεν είμαστε πάντα δυνατοί και στο κέντρο μας. Πάντως σίγουρα παίζει ρόλο και η ενέργεια του κοινού.

Ζ.Τ.Σ.: Κάνουμε καλό καμαρίνι κι αυτό βγαίνει στην σκηνή. Μύθος ή πραγματικότητα; Υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στους ηθοποιούς;

Β.Λ.: Ναι! ‘Όσο πιο αγαπημένοι είμαστε μεταξύ μας, τόσο πιο όμορφη βγαίνει και η παράσταση. Και τόσο πιο καλά περνάμε κι εμείς οι ίδιοι και αυτό αυτόματα περνάει και στους από κάτω. Ανταγωνισμός υπάρχει παντού αν τον αφήσεις να καλλιεργηθεί. Οι ηθοποιοί είμαστε όλοι λίγο πολύ ανασφαλείς άνθρωποι και παλεύουμε οι περισσότεροι ν’αποδείξουμε κατά βάθος στον εαυτό μας πόσο αξίζουμε και πόσο έχουμε όλοι την ανάγκη να μας αγαπάνε. Αν το αναγνωρίσουμε αυτό στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Είμαστε εδώ γιατί όλοι έχουμε να δώσουμε και ο καθένας προχωράει στο δικό του δρόμο. Και το πόσο ανταγωνιστικοί ή όχι είμαστε εξαρτάται από το πόσο ώριμα αρχίζουμε να βλέπουμε τη ζωή. Δε μ’αρέσει ο ανταγωνισμός, είμαι υπέρμαχος της αγάπης. Είναι ωραίο να βελτιωνόμαστε όχι μόνο ως καλλιτέχνες αλλά και ως άνθρωποι, για παράδειγμα όταν βλέπω κάτι σε κάποιον που μ’αρέσει, μέσα απ’τις δικές μου δυνατότητες επιχειρώ να το αποκτήσω, με σεβασμό πάντα για τον άλλον. Αυτό λέγεται ευγενής άμιλλα και το προτιμώ.Θέλω να πηγαίνει καλά ο άλλος γιατί έτσι μου δίνει τη δυνατότητα να εξελίσσομαι κι εγώ.

Ζ.Τ.Σ.: Πάμε πίσω στην χρυσή δεκαετία του Ελληνικού Κινηματογράφου, σε ποια ταινία θα ήθελες να παίξεις και ποιο ρόλο;

Β.Λ.: ”Άχ αυτή η γυναίκα μου” του Γιώργου Σκαλενάκη το ρόλο της Νίνας. Χαχα. (γελάει). Τη θεωρώ ταινία σκηνοθετικά πολύ μπροστά για την εποχή της.

Ζ.Τ.Σ.: Ποια είναι για σένα η πιο σημαντική προσωπικότητα που έζησε ή που ζει στον πλανήτη;

Β.Λ.: Δύο είναι. O Αϊνστάιν και ο Osho.

Ζ.Τ.Σ.: Πιστεύεις ότι το διαδίκτυο αποξενώνει η φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους;

Β.Λ.: Πιστεύω ότι με το διαδίκτυο μπορεί να υπάρξει επικοινωνία γιατί κρυβόμαστε πίσω από μια οθόνη, αλλά χάνουμε την ουσιαστική επαφή. Οπότε ναι απ’αυτή την έννοια μας αποξενώνει και δεν μπορούμε να έχουμε επαφή αληθινή και από καρδιάς. Πολλές φορές δε γνωρίζουμε τη διάθεση του άλλου, άλλο θέλω να πω εγώ κι αλλιώς μπορεί να το πάρει ο άλλος. Σίγουρα είναι πολύ πρακτικό και δημιουργεί πολλές ευκολίες. Νομίζω χρειάζεται ένα μέτρο, μια καλή διαχείριση, όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή. Είναι άδικο να χάνουμε την ομορφιά του κοιτάγματος στα μάτια και του ζεστού αγγίγματος ενός αγαπημένου ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή φοβόμαστε να αποκαλυφθούμε. Γι’ αυτό και κρυβόμαστε πίσω απ’την ηλεκτρονική επικοινωνία, μας είναι πιο εύκολο. Έτσι μάθαμε, δεν το κατηγορώ. Θέλω όμως να διατηρήσω την αλήθεια μου και να τολμάω περισσότερο να είμαι ο εαυτός μου με τους ανθρώπους μου και να μην κρύβομαι. Γιατί χάνουμε πολύ ουσία έτσι και η ζωή φεύγει.

Ζ.Τ.Σ.: Κάνε μια ευχή!

Β.Λ.: Να μεταμορφωθεί ο πλανήτης όλος σε μια διαρκή ευτυχία! Χα χα! Πόσο ρομαντική πια;!

ΙΝΦΟ
Φωτογράφηση: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης 
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου 
Make up: Μίλλη Οικονόμου 
Hair Designer:Γιάννης Καλτσονούδης 
Location: Ginnger Ale Cafe - Bar 
Ευχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.