Το ημερολόγιο της Κλαίρης: Ο φόβος

Λέξεις
echaritygr
5 Ιουλίου 2017
0
298
1 minute read

Ο φόβος κάνει παρέα με την ηλικία. Όσο μεγαλώνεις, τόσο μεγαλώνει κι εκείνος ο νυκτίφαντος ιστός με τα τόσα φοβητά σαν αραχνοειδή να πλησιάζουν προς το μέρος σου, να σου θυμίζουν πως οι σκέψεις υπερνικoύν του οργανισμού σου. Όσο πλησιάζεις προς τα πάνω , τόσο πλησιάζουν και οι τύψεις, οι ανησυχίες. Ο φόβος έρχεται μετά. Είναι κάτι που γεμίζει τα βράδια σου, σ’εκείνη την ώρα που το μυαλό βρίσκεται κάπου μεταξύ του να κοιμηθώ και του να κάνω τον υπαρξιακό μου απολογισμό.

Όταν είσαι 10, 15, 20 νομίζεις πως σε όλη σου τη ζωή έτσι θα παραμείνεις 10, 15 ή 20. Νομίζεις πως κάθε στιγμή θα διαρκέσει αιώνια, ελπίζεις και φιλοδοξείς μα σου φαίνεται τόσο μακρινό -οι φόβοι έγκεινται σε μεμονωμένα στάδια και κυρίως υλικής φύσης. χωρίς να επηρεάζουν την ελευθεροπλοοία σου στο μετά … είναι εκεί που φθίνει ο φόβος για τα εναέρια ταξίδια μόλις αντικρύσεις το πρώτο αεροσκάφος που θα σε φέρει πιο κοντά στα προσδόκιμα οράματα σου. Κι έπειτα έρχεσαι κάπου πιο κοντά σε αυτό που φιλοδοξούσες.

Στα τελευταία εικοστά σου χρόνια εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα. Φοβάσαι! Και συνεχίζεις καθώς ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια της μετρικής αυτής κλίμακας απο τη μέρα της γέννησης σου. Μην αρρωστήσεις …. μην πάθεις τίποτε… Μην τύχει και χαραχτεί εκείνη η ήδη ρυτιδωμένη μετάνοια απο τις νέες ρυτίδες του ορθολογισμού. Κάθε χρόνος και ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Κι οι σκέψεις να πλυμμηρίζουν όλο σου τον υπέρφορτο ουρανό. Λες και η ζωή σου γίνεται ολοένα πιο εύθραυστη. Λες και το κάθε βήμα που κάνεις είναι πιο κοντά στα λάθη. Λάθη του παρελθόντος; Λάθη δικά σου; Λάθη των άλλων; Λάθη των συγκυριών; Λάθη συμπτώσεων;

Μόνο ο χρόνος δεν κάνει λάθη….

Κάπου εκεί στη μεσήλικη τομή κάνεις και την αναλογική σου αυτοσκόπηση. Και εκεί είναι που αρχίζεις να θυμάσαι… Τα όσα έχουν συσσωρευτεί και σε άφησαν μετέωρο, ανάπηρο σχεδόν στο να καταπιαστείς με ασχολίες που επιθύμησες μικρότερος.

Αργότερα αρχίζεις και επαναπαύεσαι στην πολυθρόνα της αναβλητικότητας… που χρόνος και διάθεση για ξεσηκωμούς; ….. Δεν τολμάς πια και πολύ….

Αγγίζοντας την τέταρτη ή πέμπτη δεκαετία και μετέπειτα αν είσαι μόνος αρχίζεις και σκέφτεσαι τη συμβίωση, την συγκατοίηση υποκινούμενος απο κείνη την φοβία του αν σου συμβεί κάτι ενώ είσαι μόνος στο σπίτι. Είναι και κείνες οι σκέψεις πως οι φίλοι έφυγαν, πορεύτηκαν, άλλαξαν κατοικία, μεταβήκαν απο το στάδιο του εργένη στη κατάσταση του οικογενειάρχη, οι συγγενείς δραπετεύουν απο την καθημερινότητα στο να συνευρεθούν μόνο σε εορτάσιμες μέρες και συ απλά κλείνεις την πόρτα της καληνύχτας στο κατώφλι της μοναξιάς σου. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να έχεις έναν κατοικίδιο φίλο πρόθυμο να σε ακούσει και σε σπάνια περίπτωση βέβαια να σου απαντήσει σε μια γλώσσα που δε θα κάνεις τον κόπο να καταλάβεις.

Απο την άλλη, αν βρίσκεσαι στη βεβαιότητα της οικογενειακής εγκαταρρίζωσης, οριοθετείς την πορευτική σου δράση μέσα στις αμφιβολίες αν τελικά έκανες το σωστό, αν όσα ονειρεύτηκες κείτονται εδώ μπροστά σου, αν οι άνθρωποι που επέλεξες να συναναστρέφεσαι ανταποκρίνονται στις μελλοντικές σου βλέψεις, αν εσύ ανταποκρίνεσαι στις αρχικές εντυπώσεις προς το άτομο σου, αν αυτό πραγματικά εθέλησες να βιώνεις, αν η εργασιακή σου δραστηριότητα επαρκεί ως προς τις νεανικές σου προσδοκίες, αν είσαι σε θέση να την κρατήσεις σε ποιοτικό επίπεδο. Συνειδητοποιείς πως στον πλακόστρωτο δρόμο της νουνέχειας χάνεις την ισορροπία σου σε κάθε λακούβα της παγιδευτικής σου σκέψης.

Σταδιακά φανερώνεται η μετεξέλιξη του φόβου ως φοβία. Αδιανόητες φοβίες στο παρελθόν μα τωρινοί εφιάλτες…άλλοτε δε φανταζόσουν πως θα φοβάσαι τα ύψη, θα φοβάσαι τον κόσμο, θα φοβάσαι τις νέες γνωριμίες, θα φοβάσαι για τα όσα καταναλώνεις σε τροφή και πόση, μα τι πιο σημαντικό να φοβάσαι για τα όσα λες.

Βαδίζοντας στην ηλικιακη σου κλίμακα μεταδίδεις πολλές φορές αυτές σου τις ανησυχίες και στους απογόνους σου. Επισάττεις την καθημερινότητα τους με Μη και Δεν, «Μην το κάνεις, δεν πρέπει, Μην μιλάς, Μην ανοίξεις την πόρτα…» , όχι μόνο σε προφορικό λόγο μα και με την γνωστοποίηση των φόβων σου μέσω της συμπεριφοράς σου. Ούτε κι εσύ τα κάνεις. Εχεις ήδη τοποθετήσει τα Μη και Πρέπει σου στο δείπνο της αυτοεξέλιξης και προσπαθείς να χειραγωγήσεις το φόβο σου, να τον κάνεις να πιστέψει κι εκείνος πως δεν υπάρχει. Ανέλπιστος;

Οφείλεις να βρεις όχι απλά την αιτία αλλά και τη διαφυγή. Απο που έρχεται αυτός ο φόβος και που θέλει να πάει…

Στη συνέχεια ‘τεχνοτροπείς’ στην εύρεση των τρόπων που θα φύγει ή τουλάχιστο των τρόπων που δε θα εμφανίζεται πια, επιλέγοντας τη λιγότερο ριψοκίνδυνη ιθυτενής πορεία. Ματαιοπονία ή φιλοδοξία;

Ώρες ώρες νιώθεις την υπέρμετρη δέσμευση του μυαλού να αντιστέκεται στην δυνάμενη εκπλήρωση στόχων μιας και το άγνωστο καραδοκεί στις γωνιές του χρόνου και άλλοτε γίνεται μεταστροφή…

Αισθάνεσαι εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που από την αυτεπίγνωση για εγκράτεια σε κράτησε μακριά από τη νόθευση των υποβασταζόντων ηθικών συλλογισμών σου και τώρα η ώθηση των επιθυμιών σου, “χυδαία” περιγελά την αποπλανημένη αυταπάτη του πρέπει…

Η συνείδηση πια τολμηρά βροντοχτυπά τις θύρες της καθημερινότητας σου. Είτε φοβάσαι, είτε όχι …οι σκέψεις δεν έχουν απόρθητη υπόσταση…

Μόνο ο χρόνος δεν κάνει λάθη….

Στα άδυτα της λογικής γινόμαστε αιθεροσυλλέκτες. Συσσωρεύουμε στη διανόηση μας τα τόσα νέφη του γύρω κόσμου κι ύστερα εξανεμίζεται το λογικό στοιχείο, σε περιβάλλει εκείνη η πεσιμισιστική θεωρία της περιπλοκής και δίνει τη θέση της στη μάχη με το αύριο.

Μόνο ο χρόνος δεν κάνει λάθη….

Photini Karamouzis Chalkias

Project Manager,

Educational Psychologist, Arts-Cultural Mediator

Artistic Union Ulysses- Artistic Merits

Contact info:

E-mail: ulyssesart.union@gmail.com

Tel. Contact: 0030 2313054090, 6947362098

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.