Μικρά Ερωτοπία…

editorial
echaritygr
20 Απριλίου 2019
0
129
1 minute read

Θα μου πεις πώς γίνεται να μην φοράμε τους ίδιους φόβους,

κορμιά σκαφτά στον ήλιο, λιωμένα από τον πόθο,

ιδρωμένα από τα τέρατα που κουβαλάμε

λουσμένοι ίσα με το λαιμό μας, στις ανάσες μας τις κοπιαστικές…

Λένε, οι άνθρωποι που αγαπιούνται μια φορά,

αν από την επόμενη κιόλα στιγμή χωριστούν, θα αγαπιούνται για πάντα…

Πως γίνεται να μην το καταφέραμε άραγε οι όποιοι, οι λίγοι, οι πολλοί, οι εμείς, οι κανείς,

στον Καιάδα αυτό που ασθμαίνουμε τα σαρκία μας σέρνοντας για το παραπέρα;

Είναι αφόρητη η ζωή των μοναχών,

αφόρητη κι εκείνων που με ασκητικό φως παλεύουν τα σκοτάδια τους στο “μαζί” τους

λυτρωμένοι…

Μήπως δεν το παλέψαμε;

Μήπως δεν το στριμώξαμε το φως σε σπιρτόκουτο σκιερό,

μα κι αν ναι, πάλι, μούχλιασε, λίγο αέρα δεν ανοίξαμε θαρρείς τιμωρία να μην το δει ο ήλιος…

Τα βήματα, όσα κι αν γίνουν, όσα κι αν κοιτάξουν να πάνε προς τα μπρος,

με ένα αλώβητο πέλμα γυρνάνε από μέσα τους λαβωμένα και προς τα πίσω

και αγωνιούν να πιάσουν τον δρόμο που θα τα ταξιδέψει να βαδίσουν το βαρύδι τους

και πάλι κάποτε μαζί…

Λάβε και φάε,

τούτο εστί το ανέστιο κορμί μου, το καταξοδεμένο στης αμαρτίας τους σκυθρωπούς ναούς…

Πιες εξ αυτού,

τούτο εστί το κενό μου μάτι που πλανήθηκε στους έρωτος τους κλυδωνισμούς…

Πληγώσαμε και πληγωθήκαμε.

Μήπως δεν είναι αγώνισμα του ανθρώπου αυτό,

άθλημα ολυμπιακό με αδάχτυλες γροθιές στους τοίχους ματωμένες;

Τάχα, ποιος στη ζωή δεν πληγώνεται προσπαθώντας να μην πληγωθεί;

Ξέρεις, όσο και να παλεύουμε να μισηθούμε,

κάτι βαθιά μας μέσα θα μας λασπώνει

και στον βούρκο εκείνο συνάμα θα υψώσουμε χέρια πλεγμένα να σωθούμε.

Μη με μισήσεις, δεν έχω άλλο να φάω, να κατασπαράξω από το μέσα μου.

Κι αν με μισήσεις, τουλάχιστον μονάχα αυτό,

μίσησέ με όσο σαν να μ’αγαπούσες…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.