#Editorial | Πολλά μας πήρες ’19, μα όχι το “Ύψος” της ψυχής…

editorial
echaritygr
31 Δεκεμβρίου 2019
0
113
1 minute read

Στο χρόνο που φεύγει και μας έχει πάρει πολλές αλλά μας έχει φέρει κι άλλες τόσες, όμορφες στιγμές, θέλω μόνο να γυρίσουμε πίσω τη σκέψη μας και να μετρήσουμε τις ημέρες που χαμογελάσαμε.

Και στο μέτρημα αυτό, θέλω να βάλουμε μέσα και τις φορές που κλάψαμε, που στενοχωρεθήκαμε, που καθίσαμε τον εαυτό μας σε ένα σκαμνί και του τα “ψάλλαμε”, που πεισμώσαμε και σηκώσαμε και πάλι ανάστημα και το βάλαμε για παρακάτω. Στο χρόνο που φεύγει, θέλω μόνο να σταθούμε και να τον κοιτάξουμε κατάματα, να του μετρήσουμε το δικό του ανάστημα που ύψωσε απέναντι μας και να συγκριθούν τα “ύψη” μας.

Και ‘κει πάνω, στους “πόντους” να συγκρίνουμε τις ζωές μας. Αυτές που πάτησαν στο χιόνι, που κυλίστηκαν στη λάσπη κι όλες εκείνες τις φορές που οι ζωές μας φιλήθηκαν, μονιάστηκαν, μοιράστηκαν, χτενίστηκαν ή ντύθηκαν και ετοιμάστηκαν για το μεγάλο τους πηγαιμό. Θέλω να θυμηθούμε όλες εκείνες τις φορές που οι ζωές μας είχαν την πολυτέλεια της σκέψης να οραματιστούν, να θέσουν στόχους, να κάνουν σχέδια και να επιτύχουν ή και να αποτύχουν για να ξαναπροσπαθήσουν.

Και να τις αγαπήσουμε αυτές τις ζωές μας. Να τις θαυμάσουμε. Να αρκεστούμε. Δε θα ξανάρθουμε στη γη αυτή. Δε θα ξαναζήσουμε όπως ίσως ζούμε τώρα. Δε θα υπάρξουμε ξανά όπως τώρα υπάρχουμε. Μήπως τι είμαστε άλλο, παρά σταγόνες σε κλαράκια, μήπως είμαστε τι, πέρα από μια βροχή περαστική στους απέραντους γαλαξίες;

Αν μια στιγμή, σταματήσουμε να σπαταλάμε την φύση μας, την ύλη μας, την ύπαρξή μας και καθίσουμε και σκεφτούμε βαθιά πως εμείς έχουμε την “πολυτέλεια” της ζωής αυτής, της όποιας ζωής, με τις στερήσεις και τα μισά μας, τότε ναι, θα εκτιμήσουμε αυτή μας την πολυτέλεια. Σκέψου μια φορά συγκριτικά.

Συγκριτικά προς εκείνες τις ζωές που δεν πρόλαβαν να δουν φως, προς εκείνες τις στιγμές που δεν ήρθαν για κάποιους όπως ήρθαν σε σένα. Σκέψου τα μερόνυχτα των γονιών πάνω από τα κεφάλια των παιδιών τους στις κλινικές να χαϊδεύουν τον φόβο τους και να περιμένουν ένα θαύμα. Σκέψου τους ηλικιωμένους στους οίκους ευγηρίας που γαληνεύουν ο ένας τον άλλο χωρίς επαλήθευση της νιότης τους. Σκέψου τις νοσηλεύτριες και τους γιατρούς που εφημερεύουν και δίνουν ζωή στα σώματα μέσα στα νοσοκομεία. Σκέψου τα πρόωρα νεογνά που δεν έχουν προλάβει να κλάψουν και κλείστηκαν σε θερμοκοιτίδες υπό το άγρυπνο βλέμμα των γονιών τους.

Σκέψου τις μάνες σε χώρες φτωχές, που νανουρίζουν το άρρωστο παιδί τους στην αγκαλιά τους κάτω από τον ασύνορο ουρανό. Σκέψου τα καραβάνια των προσφύγων όπου γης και πατρίς που περιδιαβαίνουν τα άγνωστα μονοπάτια της ξενιτιάς τους. Σκέψου τους αδικημένους που εκτελούνται σε χώρες που δε βαστά η δημοκρατία. Σκέψου τους άστεγους που παγώνουν στους ατελείωτους δρόμους των μεγαθηρίων απρόσωπων πόλεων της οικουμένης. Σκέψου τα ανήλικα παραστρατήματα στα Σωφρονιστικά Καταστήματα που ανταλλάσουν τις έφηβες φοβίες τους. Σκέψου τους συμπολίτες μας με αναπηρία που δεν έχουν χέρια να ζωγραφισουν τον ήλιο, μιλιά να πουν το “σ’αγαπω”, μάτια να δουν το φως, πόδια να περπατήσουν τους ουρανούς, νου να καταλάβουν τι λύνουν οι εξισώσεις…

Σκέψου τους χρήστες ψυχοτρόπων ουσιών που χτυπάνε το τελευταίο τους αμήν στη φλέβα και την “κάνουν” από εδώ… Σκέψου… Ανθρώπους που δεν έχουν δικαίωμα, ελευθερία, ευτυχία, αύριο… Και γίνε εσύ για εκείνους.

Ο χρόνος που φεύγει ας μείνει μέσα μας βαθιά σαν ύστατη ανάσα πριν το δικό μας φευγιό. Κι ας κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο για όλους. Καλή σου νέα χρονιά, για το παν που μπορούμε. Έλα να δροσίσουμε τη γη να ανθίσει φως…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.