#Editorial | Το δαγκωμένο πρόστιμο, το στομάχι, ο Μαρξ κι οι χίλιες μασέλες…

editorial
echaritygr
9 Φεβρουαρίου 2021
0
525
3 minutes read

Δαγκωμένοι… Σιωπηλοί… Βουβοί… Αμίλητοι… Εμβρόντητοι… Τι άλλο θα μπορούσαμε να είμαστε μπροστά στις εξελίξεις; Πως γίνονται όλα να περιστρέφονται γύρω από χορτάτες ξεδιάντροπες κοιλιές, ένα στομάχι, φαγοπότια με χίλιες μασέλες σε νησιά και… μπόλικη ξεδοντιασμένη αυθάδεια σε αυτή τη χώρα; Πως να το συλλάβει ο νους το γεγονός πως τόσο αμπόλιαστα από δημοκρατία, από ηθική, από αλληλεγγύη, ένας αστυνομικός έβγαλε ένα μπλοκάκι και έκοψε πρόστιμο σε μια ηλικιωμένη στη Λαμία;

Να στο κάνω ακόμη πιο “πλούσιο” το “ρεπορτάζ”… Μία 80χρονη γυναίκα που δεν προσπαθούσε να πουλήσει προϊόντα, αλλά βγήκε στο δρόμο -όπως αναφέρουν κι ο Δήμαρχος Λαμίας αλλά και οι πολίτες- για να έχει κοινωνική αλληλεπίδραση σε δρόμο της Λαμίας. Μία γυναίκα που δεν θέλει άλλο από την επαφή με τον κόσμο, ίσως για να πολεμήσει την άνοια και να ξεχάσει τους “πεθαμένους” της – όπως αναφέρει κι η ίδια- πίσω στο σπίτι. Δεν θέλει να μείνει κλεισμένη. Θέλει επαφή με τον κόσμο..

Κι εδώ σιωπή. Σου έδωσα την είδηση. Όμως ξέρεις, πίσω από την εικόνα της γυναίκας που απλώς άπλωσε την πραμάτεια της σε έναν δρόμο για τα προς το ζην, υπάρχει ο άνθρωπος, υπάρχει η ενέργεια, υπάρχει η δράση κι η αντίδραση. Το αφήγημα έχει πάντα δύο και παραπάνω αναγνώσεις. Εδώ όμως, δεν χωράει άλλη οπτική. Εδώ δεν βρίσκει γωνιά να λουφάξει η ντροπή… Θα μου πεις “ναι όμως ο Υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, όταν το έμαθε, έδωσε εντολή να μην εισπραχθεί το πρόστιμο για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας”…

Ωραία. Έλα να στο μεταφράσω: λέει για “λόγους κοινωνικής ευαισθησίας”. Δηλαδή, μισή ντροπή και μάλιστα μισή συγγνώμη καθώς μιλάει για κοινωνική ευαισθησία. Ότι δηλαδή τους έπιασε ο πόνος. Όχι φυσικά. Με το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής έδρασαν και έσβησαν το πρόστιμο. Το θέμα είναι να υπήρχε “κοινωνική ευθιξία” και να μην είχε προηγηθεί η επιβολή καν. Αυτό όμως, προϋποθέτει μια αστυνομία με κοινωνική ευαισθησία, ενσυναίσθηση και απόλυτη προΰπαρξη ΛΟΓΙΚΗΣ.

Ο Μαρξ, το εμπόριο και το στομάχι…

Οι χίλιες μασέλες των τρωκτικών της πολιτικής γαλέρας, έδειξαν για ακόμη μια φορά τα δόντια τους στον πολίτη. Κι επειδή ο Μαρξ ήταν ξεκάθαρος για τη σημασία του εμπορίου, το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το στομάχι στην παραγωγή εμπορεύματος και στην μετουσίωση του εμπορεύματος σε κέρδος, η απάντηση σε όλη την εξίσωση, είναι τελικά ο άνθρωπος…

Κατά τον Μαρξ, λοιπόν, το εμπόρευμα ικανοποιεί «οποιαδήποτε ανάγκη». Μπορεί αυτή να είναι πραγματική και στοιχειώδης για την επιβίωση του ανθρώπου υπό οποιεσδήποτε κοινωνικές συνθήκες (διατροφή, κατοικία, ένδυση) ή πραγματική υπό συγκεκριμένες κάθε φορά συνθήκες (π.χ. τεχνητή διατροφή νεογέννητων). Μπορεί, όμως, η ανάγκη να είναι πλασματική, να γεννιέται όχι γιατί υπάρχει πραγματικά, αλλά γιατί κατανοείται ως πραγματική από τα υφιστάμενα κοινωνικά πρότυπα, τις σχέσεις που τα αναπαράγουν, τα μέσα που τα προβάλλουν. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ο Μαρξ σε εμπορεύματα «που ικανοποιούν μια οποιαδήποτε φανταστική ή πραγματική ανάγκη του ατόμου ή που επιβάλλεται επίσης στο άτομο παρά τη θέλησή του» (Μαρξ, 1984: 169).

Η γιαγιά, το εμπόριο και η άνοια…

Η γυναίκα αυτή όμως το δήλωσε εξίσου τριζάτα πως δεν ήταν στο μυαλό της μόνο το εμπόρευμα που φαίνεται εκ πρώτης όψεως – που μάλλον σε αυτό στάθηκε ο αστυνομικός που επέβαλε το πρόστιμο – αλλά η κοινωνική της αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Είναι μια χαροκαμένη γυναίκα που δεν έχει -όπως δήλωσε κι η ίδια- λόγο να μένει στο σπίτι της και να θυμάται “τους πεθαμένους” της. Θέλει φως. Θέλει να μιλάει με κόσμο, να βρίσκεται έξω, να συναναστρέφεται κόσμο και να μιλάει μαζί τους. Εξάλλου στην εποχή του κορωνοϊού, μην ξεχνάμε πως εξίσου μεγάλος εχθρός είναι κι η άνοια. Η αποξένωση.

Η γυναίκα που την κατέδωσε με καταγγελία για “παράνομη μετακίνηση” και “παράνομο εμπόριο”, κινήθηκε από το “στομάχι της”. Την αναγούλα και δυσανεξία της στην κοινωνική πολυμορφία. Μία γυναίκα που φαίνεται πως δεν μπορεί να χωνέψει τον κοινωνικό ιστό. Μία επιχειρηματίας που δεν μπορεί να καταπιεί ότι δίπλα μας υπάρχουν κι οι “άλλοι”…

Το στομάχι δεν χορταίνει…

Κι όσο κι αν θεωρείς πως τα έχεις δει όλα, το στομάχι δεν χορταίνει, ειδικά του καπιταλισμού και της εξουσίας. Δεν χορταίνει να τρώει, να καταβροχθίζει και να βαρυστομαχιάζει. Δεν υπάρχει χειρότερο από την κεφαλαιοκρατική βουλιμία. Ίσως οι επιστήμονες των τομέων Κοινωνιολογίας, Ανθρωπολογίας, Ψυχολογίας και Διατροφολογίας, πρέπει να συνεργαστούν και να βρουν ποιο είναι το “χάπι” εκείνο που θα αντιμετωπίσει την βουλιμία αυτή…

Θες να σου πω ποιο έχω βρει εγώ; Τον αγώνα. Το να μιλάς. Το να τα λες έξω από τα δόντια. Όπως τα είπε χύμα κι η μηνυθείσα γιαγιά. Κι ας είχε ένα δόντι. Τουλάχιστον αυτό, και να μου το θυμηθείς, είναι πιο γερό από χιλιάδες μασέλες που τρωγοπίνουν χωρίς ντροπή στην Ικαρία…

Αλέξανδρος Τανασκίδης

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.