Κατάθλιψη ή θλίψη; Τελικά τις χρειάζομαι;

Υγεία
echaritygr
19 Μαρτίου 2017
0
223
2 minutes read

Κάθε μέρα ξυπνώ και μετά δεν υπάρχω… Νιώθω ότι χάνομαι, δεν έχω όρεξη για τίποτα και για κανέναν… Σου λέω… χάνομαι… Φοβάμαι… Δε ξέρω… Τι μου συμβαίνει;”

Κατάθλιψη! Μια κατάσταση που μπορεί πολύ εύκολα να σε παγιδέψει σε μονοπάτια δύσβατα. Μια κατάσταση που χάνεις το κουράγιο σου και τείνεις σε σκέψεις όπως ”δεν θέλω κανέναν και τίποτα, δεν έχω αντοχές, δεν αντέχω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό” .

Ένα αίσθημα αδυναμίας, δυσφορίας, αβοηθησίας και ματαίωσης. Είναι γεγονός όμως, ότι ο πόνος και η δυσκολία είναι κομμάτι της ζωής μας, όσο βέβαια η χαρά και η δημιουργικότητα και όλοι έχουμε το δικαίωμα αυτής της αίσθησης…

Έτσι λοιπόν όπως αισθανόμαστε χαρούμενοι, θα είναι αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα βιώσουμε μια τέτοια κατάσταση «κατάθλιψης», την οποία μπορούμε να τη νοηματοδοτήσουμε ως το μήνυμα του εσωτερικού μας εαυτού, για παρατήρηση, αποδοχή και προσπάθεια αλλαγής όποιων καταστάσεων προκαλούν τη δυσφορία. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, όπως η απώλεια αγαπημένου ανθρώπου ή η ασθένεια και το διαζύγιο, η «κατάθλιψη» θεωρείται φυσικό στάδιο, από το οποίο θα χρειαστεί να περάσουμε και να το αντιμετωπίσουμε.

Αναφορικά με το σύνδρομο της καταθλιπτικής διαταραχής της διάθεσης διαφοροποιείται από το αίσθημα της βαθύτερης θλίψης που μπορεί να βιώνω στην καθημερινότητα μου. Η διαφοροποίηση αυτή βασίζεται στην διάρκεια και τη συχνότητα των συμπτωμάτων καθώς επίσης και την ένταση αυτών των καταστάσεων και των αιτιών τους. Έτσι λοιπόν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, όταν χρησιμοποιούμε τον όρο ”κατάθλιψη”.

Ένα άτομο που επισκέπτεται έναν ψυχολόγο με την αγωνία στα μάτια του: “Πείτε μου, έχω κατάθλιψη;” και η βεβιασμένη απόδοση μιας διάγνωσης, μπορεί να επιφέρει πρόσθετο άγχος, φόβο ή πανικό στο άτομο εκείνη την στιγμή. Χρειάζεται να έχουμε στο νου μας ότι άλλο ορίζεται ως κατάθλιψη με κλινικούς όρους και άλλο η βαθιά θλίψη.

Δίνω χώρο σε αυτό που αισθάνομαι και δεν με αμφισβητώ

Πως μπορώ να αντιμετωπίσω, σε πρώτη φάση, την βαθιά θλίψη… που ονομάζω κατάθλιψη; Η αρχή μπορεί να γίνει με την αποδοχή του ότι βρίσκομαι σε μια δυσάρεστη κατάσταση. Χρειάζεται να μείνω και να παρατηρήσω τι μου συμβαίνει εκείνη την στιγμή και να μην κλείνω τα μάτια σε ότι μου προκαλεί δυσφορία. Φαίνεται δύσκολο αλλά μόνο έτσι θα καταφέρω να αποκτήσω μια ολόκληρη εικόνα τόσο της κατάστασης όσο και του εαυτού μου. Όσο λοιπόν με παρατηρώ, μου δίνω σημασία και ακούω ποιά είναι ή ανάγκη μου. Δίνω χώρο σε αυτό που αισθάνομαι και δεν με αμφισβητώ. Η εμπιστοσύνη στις αισθήσεις μου, θα επιτρέψει να αποκτήσω επίγνωση. Επίγνωση τι, ποιος είμαι, πως νιώθω και τι χρειάζομαι. Αυτό θα δώσει χώρο για την κινητοποίηση και την δράση μου. Κινητοποιούμαι και δρω, έχοντας θέληση και προθυμία για δράση και φέροντας πάντα την δική μου ευθύνη.

Η κινητοποίηση αυτή επικεντρώνεται κυρίως στην ενίσχυση της αυτο-υποστήριξής μου και στην πίστη ότι μπορώ να τα καταφέρω, ότι μπορώ και μου αξίζει να δημιουργήσω μια νέα προοπτική για τη ζωή μου, έναν νέο τρόπο του «να είμαι», με τον εαυτό μου, με τους άλλους, με τις καταστάσεις, όσο δύσκολο, απλησιάστο ή ακατόρθωτο μπορεί να φαίνεται στο τώρα. Άρα λοιπόν, χρειάζεται να ”επιτρέψω” στον εαυτό μου να είμαι και θλιμμένος, να αποδεχτώ αυτό που μου συμβαίνει, να μπορώ να αναρωτηθώ αν θέλω πραγματικά να με βοηθήσω ή αν μπορώ να το φανταστώ να υπάρχει με έναν άλλο τρόπο στη ζωή μου, με περισσότερη ανακούφιση και χαρά. Χρειάζεται να ξανα- ανακαλύψω την ισχύ μου, να μου υπενθυμίζω να μην με εγκαταλείπω και να ακούω αυτό που η ψυχή και το σώμα μου φωνάζουν: “Είμαι εδώ, μαζί σου, δεν είσαι μόνος”.

Στην ‘‘κατάθλιψη”, οι κόμποι είναι σκληρά μπερδεμένοι μέσα μου.

Είναι στο χέρι μου να θελήσω να τους ξεμπλέξω. Πως;

Φροντίζοντας πάντα να με ”φροντίζω”…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.