Κ. Ασημακοπούλου: Διαβάζοντας ποίηση γεμίζω, γράφοντας αδειάζω

Πορτραίτα
echaritygr
4 Μαΐου 2016
0
555
5 minutes read

γράφει η Χριστίνα Αζοπούλου, Κοινωνική Λειτουργός – Συντάκτρια

Η ποίηση αποτελούσε και εξακολουθεί να πραγματεύεται ιδέες με τρόπο ουσιαστικό και συνάμα αφαιρετικό. Μία μορφή τέχνης που μέσα από λέξεις, όχι πολλές, στοιβαγμένες στη σειρά καταφέρνει να ανθήσει εικόνες. Εσωτερικούς διαλόγους να ξεκινήσει και σοφίες να αντλήσει κανείς, διαβάζοντας ένα…ποίημα. Η σπουδαιότης έγκειται στην προσπάθεια απέκδυσης των γραμματικών και συντακτικών στερεοτυπικών «πρέπει» που ακολουθεί ένα κείμενο. Αντιθέτως, επιδίδεται στην διερεύνηση νέων κόσμων μέσω πειραματισμών και προσωπικής πινελιάς. Έτσι λοιπόν, σας προσκαλούμε, αγαπημένοι φίλοι του e-Charity.gr portal, να γνωρίσετε την Κατερίνα Ασημακοπούλου.

Χριστίνα Αζοπούλου: Πες μου λίγα λόγια για σένα.

Κατερίνα Ασημακοπούλου: Με λένε Κατερίνα, είμαι είκοσι πέντε χρονών και έχω τελειώσει τη Nομική σχολή του ΑΠΘ. Τυπικά με λες και δικηγόρο, αλλά βασικά κάνω το μεταπτυχιακό μου στον τομέα της ιστορίας, φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας του δικαίου. Έχω πάθος με τις λέξεις, οπότε η ζωή μου κινείται γύρω από αυτές. Aσχολούμαι με μεταφράσεις από τα αγγλικά και τα γερμανικά στα ελληνικά, δημοσιεύω βιβλιοκριτικές και παράλληλα γράφω και τα δικά μου που είναι μια σύνθεση πεζού και ποιητικού λόγου. Πρόσφατα και δειλά-δειλά άρχισα να συμμετέχω και στην σκηνή της stand-up κωμωδίας στη Θεσσαλονίκη, που είναι για μένα ένας νέος και εξαιρετικά ενδιαφέρον τρόπος χρήσης των λέξεων.

Χ. Α.: Πότε θα παρουσιαστεί στο κοινό η συλλογή ποιημάτων σου;

Κ. Α.: Η συλλογή θα λέγεται «Μια σακούλα καραμέλες» και κατά πάσα πιθανότητα θα παρουσιαστεί στο βιβλιοπωλείο Ιανός στην Θεσσαλονίκη το αργότερο τον Ιούνιο.

Χ. Α.: Το να διαβάζει κανείς ποίηση ομοιάζει και με το να την παράγει;

Κ. Α.: Όταν κανείς διαβάζει ποίηση ή και ένα μυθιστόρημα κατ’ αρχήν είναι δέκτης, ενώ όταν την παράγει είναι πομπός. Πρόκειται δηλαδή για δύο διαδικασίες διαφορετικής υφής. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο: Όταν εγώ διαβάζω ποίηση αλλά και οποιαδήποτε άλλη μορφή γραπτού λόγου, γεννιούνται ταυτόχρονα στο μυαλό μου ιδέες, άλλοτε σαφείς και άλλοτε θολές, σε σχέση με αυτό που διαβάζω. Παύω τότε να είμαι ένας παθητικός δέκτης και αλληλεπιδρώ με το κείμενο σε άλλο επίπεδο. Αντίστοιχα, όταν γράφω είμαι πομπός. Όταν όμως διαβάζω αυτό που γράφω, πράγμα που κάνω και προτού ολοκληρωθεί η διαδικασία της γραφής, βάζω τον εαυτό μου στην θέση του δέκτη προσπαθώντας να αποστασιοποιηθώ από το κείμενο, να αλλάξω για λίγο “μάτια”. Σε μια ακόμη επιχείρηση παρομοίωσης, διαβάζοντας ποίηση νιώθω ότι γεμίζω, ενώ γράφοντας νιώθω ότι αδειάζω. Ούτε αυτό βέβαια είναι τόσο απλό και διακριτό, είναι όμως η κεντρική ιδέα.

Χ. Α.: Βαφτίζει κανείς τον εαυτό του ποιητή ή χρειάζεται να τον αναγνωρίσουν οι υπόλοιποι έτσι;

Κ. Α.: Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση θα μπορούσε να είναι η διπλωματική μου στο μεταπτυχιακό, συνοδευόμενη από μπόλικη βιβλιογραφία! Ποιος είναι ποιητής; Τι είναι ποίημα; Τι είναι τέχνη και ποιος την ορίζει με ποιους όρους; Αυτά είναι φιλοσοφικά ζητήματα που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ας πούμε ότι εγώ ορίζω τον εαυτό μου ως ποιήτρια γιατί κατ’ αρχάς βάζω λέξεις στη σειρά υπακούοντας σε μια συγκεκριμένη μορφή και γιατί θεωρώ επιπλέον ότι αυτά που γράφω είναι ικανά να δημιουργήσουν σκέψεις και αισθήματα σε άλλους ανθρώπους. Αν τώρα ο Χ αποδέχεται αυτόν τον ορισμό μου αλλά ο Ψ δεν το κάνει, τι συμβαίνει; Τείνω να υποστηρίξω ότι για τον μεν Χ θα είμαι ποιήτρια, για τον δε Ψ όχι. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να έχει αξιώσεις αντικειμενικότητας και αλήθειας σε ζητήματα έκφρασης και αισθητικού ενδιαφέροντος. Ανάλογα με τα κριτήρια που ο καθένας θέτει ή ενστερνίζεται ορίζει τι είναι ποίηση ή, σε δεύτερο επίπεδο, τι είναι καλή ποίηση. Σημασία για μένα έχει το να είναι κανείς συνεπής στον ορισμό που ο ίδιος ισχυρίζεται πως ακολουθεί.

Χ. Α.: Από που αντλείς έμπνευση για να αποτυπώσεις τις λέξεις που σχηματίζουν ένα ποίημα;

Κ. Α.: Αντλώ έμπνευση από έξω: από τον δρόμο, από τα τυχαία πρόσωπα και τις τυχαίες εκφράσεις που πιάνω, από τις βιτρίνες, τις ταινίες, τις παραστάσεις, τις συζητήσεις. Και αντλώ έμπνευση από μέσα: από τα αισθήματα μου, τις σκέψεις μου, το παρελθόν μου, τα όνειρα που βλέπω, τις αμφιβολίες μου. Συνήθως, τα πάντα ξεκινάνε από μια απλή φράση ή μια εικόνα που γεννιέται ξαφνικά στο μυαλό μου, ως αποτέλεσμα όλων αυτών. Κάθομαι να την γράψω και να την εξελίξω. Στο τέλος, μπορεί η αρχική φράση ή εικόνα να αφαιρεθεί, γιατί το ποίημα πήγε μόνο του εκεί που ήθελε. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι κατευθύνομαι από αόρατες δυνάμεις, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που πρώτα γράφω τα πράγματα και έπειτα συνειδητοποιώ ότι τα σκέφτηκα.

Χ. Α.: Είναι εύκολο να εκδώσει κανείς ποιήματα στην Ελλάδα του 2016 και δη ένας νέος άνθρωπος;

Κ. Α.: Δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα εύκολο να εκδώσει κανείς ποιήματα σήμερα, είτε είναι νέος είτε όχι. Οι εκδοτικοί οίκοι περνάνε δύσκολες μέρες και παλεύουν για να σταθούν όρθιοι. Επιπλέον, η ποίηση γενικά δεν κάνει πωλήσεις, οπότε η προσδοκία κέρδους για έναν εκδότη είναι μηδαμινή. Παράλληλα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να εκδώσουν κάτι δικό τους με αποτέλεσμα να είναι τόσο μεγάλη η ύλη που μια ποιητική συλλογή ίσως να μην φτάσει ποτέ στα αρμόδια χέρια. Πιστεύω ότι η τύχη παίζει και εδώ σημαντικό ρόλο, όπως στα περισσότερα πράγματα στη ζωή. Εγώ θεωρώ ότι υπήρξα πολύ τυχερή με τις εκδόσεις «Μελάνι» και συγκεκριμένα με την κυρία Πόπη Γκανά. Πάντως, σε ένα άλλο επίπεδο, αν κανείς θέλει απλά να επικοινωνήσει τα γραπτά του και δεν τρέφει την άμεση φιλοδοξία να εκδοθεί βιβλίο με το όνομα του, μπορεί να τα ανεβάσει σε αρκετές σελίδες του internet, αξιόπιστες και ποιοτικές, όπως το «Bibliotheque», ο «Αναγνώστης», η «Θράκα» και άλλες, όπως και να δημιουργήσει την δική του σελίδα. Παλιά ήταν μονόδρομος, ή εξέδιδες βιβλίο ή αυτά που έγραφες τα διάβαζαν ελάχιστα άτομα. Τώρα μπορείς να μοιραστείς τα πάντα με όλους χωρίς να χρειάζεται να μπεις στο παιχνίδι της επίσημης έκδοσης.

Ποιήματα της Κατερίνας

Διπλωμένος

Φεύγοντας ο Μάρτης θα δέσει στους αστραγάλους του ψιθύρους του Πεσσόα, μια κόκκινη κορδέλα στη μέση του και τη φουρτούνα του Χορευτού στα μάτια του.

Φεύγοντας θα σέρνει λεηλατημένα κλουβιά που χώρεσαν ανθρώπινα σώματα, κλουβιά με δαγκωμένα κάγκελα και λιπόθυμους εραστές, άδεια κλουβιά.

Θα περπατήσει κι άλλο, πέρα από τις 31 του μέρες. Πνεύμα αλύτρωτο, πατρίδα ξεχασμένη απ’ τους θνητούς, θα περπατάει και θα σηκώνει σκόνη, θ’ ανταριάζει στα στενά.

Θα διπλωθεί στα τέσσερα, θα διπλωθεί στα οκτώ, σεντόνι που διπλώνει η μητέρα μου με αγάπη και τακτοποιεί σ’ ένα συρτάρι με τους περασμένους μήνες.

Μέχρι να ξανάρθει θα γράφει στα πλατάνια με διάφανα χέρια, μαλακά, όσα δεν έγιναν, όσα στάθηκαν απόμακρα, βουβά πάνω στο λόφο, απρόθυμα να γεννηθούν.

Όσο ο Απρίλης ζεσταίνεται στη μήτρα του χρόνου, έμβρυο που τινάζει νυσταλέα από πάνω του όλες τις αρνήσεις.

Ανεξαρτήτως άνοιξης

Έρχεται η μέρα που θα θερίσει τη βροχή που σπείραμε, πιο άδεια πιο βαριά πιο φωτεινή από το όνειρο σου, εκείνο που σε μίκρυνε, που σ’ έκανε να χωρέσεις στην αγκαλιά μου.

Έρχεται η νύχτα που θα ψηλαφίσουμε το σώμα μας σαν να υπήρξε κάποτε δικό μας.

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.