Μια συζήτηση με την Κωνσταντία Σωτηρίου!

#hellines Πολιτισμός Πορτραίτα
echaritygr
15 Μαΐου 2018
0
181
6 minutes read

Πολλές φορές χαίρομαι που έχω την δυνατότητα να στήνω αυτά κείμενα. Να μιλάω με τους ανθρώπους και να ξέρω ότι αυτά που θα πούμε δεν θα περιοριστούν σε απλές αναφορές της καθημερινότητας μας. Θα μιλήσουμε για τέχνη, για δουλειά, για τον «άνθρωπο».Πόσο διαφορετικό να διαβάζεις τις απαντήσεις των ανθρώπων που τόσο πολύ εκτιμάς και η σύγχρονη εποχή σε αξίωσε να έχεις μια επαφή μαζί τους;

Την Κωνσταντία την γνώρισα από την «Αϊσέ». Κι από τότε, τα σύκα έγιναν κακός οιωνός. Φέρνουν κακά στο διάβα τους. Και χάρηκα που είχα την τιμή να την γνωρίσω από εκεί. Μετά ήρθαν οι «Φωνές από χώμα». Κι άκουσα τον ψίθυρο των ανθρώπων που τόσο πάσχισαν για την ζωή. Και σήμερα, μου δίνεται η ευκαιρία, να μιλήσω μαζί της. Για όλα αυτά που η γραφή της έφερε στο φως του δικού μου αναγνωστικού περιβάλλοντος.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Κωνσταντία σε γνωρίσαμε με την «Αϊσέ» και με το «Φωνές από χώμα» εδραίωσες τον τρόπο γραφής σου. Πόσο δύσκολο είναι για μια Κύπρια γυναίκα, να γράφει για μια ιστορία τόσο νωπή και επίπονη όπως η Τουρκική Κατάληψη του νησιού;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Στην Κύπρο τα δεδομένα τόσο της εισβολής όσο και του διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων του νησιού μας είναι θέματα που τα ζούμε καθημερινά στο πετσί μας. Αναπόφευκτα και λόγω σπουδών και δουλειάς είναι θέματα που με απασχολούν έντονα. Ωστόσο, όταν κάθομαι να γράψω δεν ξεκινώ έχοντας στο μυαλό μου ότι γράφω για την Τουρκική εισβολή. Ξεκινώ να γράψω επειδή θέλω να διηγηθώ μια ιστορία και αναπόφευκτα αντλώ την θεματική μου από αυτό επειδή με προβληματίζει, το βιώνω και το αισθάνομαι. Αυτό που επιλέγω, και ίσως αυτό να είναι το δύσκολο είναι να είμαι μακριά από συναισθηματισμούς και εύκολες κρίσεις, μακριά από μελοδραματισμούς και εθνικιστικά μοτίβα. Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη και να αφηγηθώ μια ιστορία. Η ψυχραιμία στη λογοτεχνία, ειδικά όταν τα γεγονότα είναι νωπά είναι δύσκολη, είναι όμως απαραίτητο να είσαι αντικειμενικός.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Και στα δύο βιβλία σου, ηρωίδες ήτανε γυναίκες. Γιατί επέλεξες αυτό το τόσο, φεμινιστικό σχεδόν, μοτίβο;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Μου είναι πιο εύκολο να μιλώ για γυναίκες επειδή αυτό το περιβάλλον, γεμάτη θείες και γειτόνισσες και ξαδέλφες να μιλάνε για τη ζωή και να αναλύουν τα γεγονότα αποτελεί τον γυναικόκοσμο στον οποίο μεγάλωσα. Η γυναικεία οπτική είναι πολύ έντονη στα γραπτά μου επειδή με αυτό τον τρόπο έμαθα να βλέπω τον κόσμο. Ωστόσο, δεν είναι ένα μοτίβο που επέλεξα τόσο συνειδητά, είναι μάλλον ο δρόμος που με οδηγούν τα κείμενα όταν αρχίζω να γράφω.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Πες μου δυο λόγια για το θεατρικό σου «Κέλυφος».

Κωνσταντία Σωτηρίου: «Το Κέλυφος» είναι μια ιστορία για την οικογένεια ενός ανθρώπου που πάσχει από άνοια. Είχα δει περιπτώσεις από συγγενείς φίλων μου να χάνονται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, από αυτή την ασθένεια και η ιστορία πίσω από ένα άνθρωπο που υποφέρει με αυτό τον τρόπο με είχε συγκλονίσει. Όταν ήρθε η ανάθεση από τον καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΘΟΚ να γράψω ένα θεατρικό έργο που να συμβαδίζει και με τον κεντρικό άξονα του ρεπερτορίου του ΘΟΚ που είναι «ο άλλος», σκεφτήκαμε με τον Σάββα Κυριακίδη το Αλτσχάιμερ. Έδωσα στο έργο τον τίτλο «Το Κέλυφος», θέλοντας να περιγράψω το «άδειασμα» που επιφέρει σε έναν άνθρωπο η άνοια. Γράφοντας το έργο, ένιωσα πως ο τίτλος περικλείει πολύ καλά αυτό που συνιστά η απώλεια. Όλο αυτά από τα οποία «αδειάζει» από μια οικογένεια μια τέτοια ασθένεια. Όλα αυτά τα εύθραυστα που απομένουν όταν φεύγει από μέσα τους η ζωή. Όλα αυτά που περικλείει κιόλας η ζωή κάποιου όταν φεύγει και πως συνεχίζει να ζει, μέσα από τις μνήμες αυτών που τον αγάπησαν, για πάντα.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Ο Ανδρέας Αραούζος σκηνοθετεί το «Κέλυφος» που έγραψες. Πώς νιώθεις που ο Θ.Ο.Κ. αγκάλιασε το κείμενό σου και αυτό ανεβαίνει υπό την εποπτεία ενός τόσο αξιόλογου σκηνοθέτη;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Ήταν πολύ τιμητικό να μου γίνει ανάθεση από το Κρατικό θέατρο της χώρας μου να γράψω ένα έργο επειδή μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμαστώ σε μια άλλη θεματική με άλλο τρόπο γραφής και να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους. Ήταν ένα σπουδαίο σχολείο να βλέπεις πως ανεβαίνει θεατρικά μια μεγάλη παραγωγή και να τυγχάνεις αυτής της στήριξης για να υλοποιήσεις το όραμα σου. Ο Αντρέας Αραούζος είναι ένας πολύ αξιόλογος σκηνοθέτης του οποίου θαύμαζα από πριν την καλλιτεχνική αισθητική και χαίρομαι που μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Πώς βλέπεις το συγγραφικό κλίμα στις μέρες μας;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Νομίζω υπάρχει ένας αναβρασμός γραφής. Όλοι γράφουμε και γράφουμε πολύ. Υπάρχει πληθώρα παραγωγής. Ωστόσο τα καλά βιβλία θα ξεχωρίσουν και θα μείνουν. Είναι θέμα διάρκειας η συγγραφή, το στοίχημα είναι αν αυτό που γράφουμε μπορεί να αντέξει στο χρόνο.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Πώς είναι να είσαι μητέρα, εργαζόμενη και συγγραφέας;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Όλες μου οι ιδιότητες συμπληρώνουν νομίζω η μία την άλλη. Όσο δύσκολο και αν γίνεται κάποτε να κάνεις συνέχεια πολλά, στην τελική είναι σημαντικό για μένα και να εργάζομαι και να είμαι με τα παιδάκια μου και να γράφω. Νομίζω πως όλα τα χαρακτηριστικά μου συνθέτουν αυτό που είμαι και ειδικότερα στην συγγραφή με κάνουν να έχω μια καλή συναίσθηση του κόσμου και να πατώ στα πόδια μου γερά. Το στυλ του απομονωμένου από τον κόσμο συγγραφέα που ζει μόνο και μόνο για να γράφει σε καμία περίπτωση δεν μου ταιριάζει.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Τι προτείνεις σε ένα νέο που ασχολείται με την γραφή;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Να διαβάσει πολλά βιβλία. Μόνο αν διαβάσεις πολύ να γράψεις. Πολλά βιβλία και δοκιμές γραφής.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Τι θα δούμε στο μέλλον από την πένα σου;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Ελπίζω μέχρι το τέλος του χρόνου να τελειώσω την τρίτη μου νουβέλα που έμεινε λίγο πίσω μετά την ανάθεση του θεατρικού. Θεωρώ πως μαζί με τα άλλα μου δύο βιβλία θα είναι μια τριλογία για την σύγχρονη ιστορία της Κύπρου.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς με κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Έχω γράψει μερικά παραμυθάκια αλλά νομίζω είναι περισσότερο για χάρη των παιδιών μου παρά για να βγουν προς τα έξω.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Πιστεύεις ότι οι τέχνη, όποια κι αν είναι αυτή, καλλιεργεί το ήθος του ανθρώπου του σήμερα;

Κωνσταντία Σωτηρίου: Σίγουρα η τέχνη καλλιεργεί το ήθος του ανθρώπου. Ωστόσο το ήθος πηγάζει και από πολλά άλλα πράγματα και είναι μια σύνθετη έννοια. Δεν πιστεύω πως στις δύσκολες μέρες που ζούμε να χρειάζεται μόνο η τέχνη για να καλλιεργήσουμε το ήθος μας.

Αριστείδης Καρεμφύλλης: Δώσε μου μια ευχή για το μέλλον.

Κωνσταντία Σωτηρίου: Υγεία πάνω από όλα. Είναι το πιο σημαντικό στη ζωή μας. Και μετά αν είμαστε καλά να δημιουργούμε.

Κάθε φορά χαίρομαι να μιλάω με την Κωνσταντία. Ξέρω ότι ακόμη κι ο χαιρετισμός της είναι αυθεντικός. Το χαμόγελο που λάμπει, αισιόδοξο. Και το μυαλό της, μυαλό ανθρώπου προσγειωμένου στο σήμερα με αρετές του χθες. Είναι συγγραφέας παλιάς κοπής η Κωνσταντία. Μα φίλη νέα. Και πάντα θα δημιουργεί με την πένα της, ιστορίες και ανθρώπους που θα μιλούν απευθείας στην καρδιά όλων ημών, που λησμονήσαμε τα πάθη και χάσαμε την όρεξη του ζην.

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.