Νέο αίμα στην αρένα

Λέξεις
echaritygr
12 Δεκεμβρίου 2018
0
296
2 minutes read

Νέο αίμα στην αρένα, με την ελληνική κοινωνία να σοκάρεται (για νιοστή φορά), αρνούμενη όπως πάντα να αποδεχθεί τις θύελλες που πρέπει να θερίσει, από τους ανέμους που έσπειρε τα προηγούμενα χρόνια. Αν είχα ταλέντο και έκανα εικόνα το ελληνικό σήμερα, θα απεικόνιζα την Ελλάδα σχισμένη στα δύο, η μία της πλευρά με χρώματα καρουζέλ ατενίζει με νοσταλγία και γραπώνεται από το παρελθόν, μία χώρα αγνότητας του τότε, όπου ιδέες και ιδανικά ήταν στα φόρτε τους, όπου αξίες όπως η οικογένεια, η φιλία και η αξιοπρέπεια ακόμη κρατούσαν γερά. Το άλλο μισό μία Ελλάδα ξεσκισμένη, ταλαιπωρημένη, ισχνή και αδύναμη να αντισταθεί στο μαύρο χάος που τη ρουφάει. Πού να φανταστεί πως η εύκολη και ανεύθυνη ζωή, το κοντόφθαλμο ξεπούλημα οικουμενικών αρχών, για λίγες μόλις στιγμές αφθονίας και επίπλαστης ευημερίας, θα γεννούσαν αυτό που ζούμε σήμερα;

Η πυξίδα τρελάθηκε και η ελληνική κοινωνία, αποπροσανατολισμένη και πλήρως αποσβολωμένη, παρακολουθεί τους καρπούς της καταστροφικής μεταστροφής της, τους απογόνους της να ενηλικιώνονται, να δυναμώνουν και να αυτονομούνται, με ένα βασικό πρόβλημα: την έλλειψη ορίων.

Το τραγικό συμβάν που διαδραματίστηκε στη Ρόδο, ακολουθούν οι γνωστές ακρότητες του διαδικτύου. Χιλιάδες σχόλια σε εκατοντάδες αναφορές, πόσο πιο δύσκολο, σκέφτομαι, μπορούν αυτές οι νέες τεχνολογίες να κάνουν κάποιες ήδη τραγικές εμπειρίες που συμβαίνουν στη ζωή. Κάποτε οι άνθρωποι είχαν να αντιμετωπίσουν κάποιες δεκάδες αρπακτικά που επί 24ωρα μπορεί να κατασκήνωναν έξω από το σπίτι τους, τώρα, με ένα κλικ αντιμετωπίζουν εκατομμύρια, επώνυμους, ανώνυμους, λυτούς, δεμένους, αυτόνομους και εξαρτημένους. Και κάθε ένας από αυτούς πετάει το δικό του λίθο, ένα ακόμη χτύπημα. Πόσο να αντέξει κανείς;

Αφορμή για αυτό το άρθρο αποτέλεσε ένα σχόλιο που διάβασα σε κάποιες από αυτές τις αναφορές. Η περιγραφή των γεγονότων από μόνη της θα καταδείξει το έρεβος του σχολίου αυτού.

Η εμπειρία της κακοποίησης όλων των μορφών που οδήγησε στο μαρτυρικό θάνατο μία νέα κοπέλα από δύο, τουλάχιστον, επίσης νέους συνομηλίκους της, συγκλονίζει το πανελλήνιο. Τις πρώτες ώρες ακολουθεί ένα πρωτοφανές σταύρωμα του θύματος, από διαδικτυακούς ειδήμονες που θέτουν ερωτήματα, τα οποία όλοι ελπίζαμε να έχουν θαφτεί σε σεντούκια του προηγούμενου αιώνα. «Τι προσωπικότητα είχε η κοπέλα; Τι δουλειά είχε με δύο αγόρια μόνη; Το φορούσε το μοιραίο βράδυ; Έπαιρνε χρήματα και πρόσφερε υπηρεσίες;». Η ανακατωσούρα ήδη άρχιζε στο στομάχι. Όσο οι ώρες περνούσαν και το κάδρο στριμωχνόταν, οι ύποπτοι φάνηκε να είναι μέλη της τοπικής κοινωνίας, προς δυσαρέσκεια κάποιων όχι πρόσφυγες/μετανάστες, πολλά σενάρια αυτόματα με στενοχώρια αποκλείστηκαν και η υπόθεση άρχισε να παίρνει άλλη τροπή.

Μετά η προσοχή μεταφέρθηκε στην εθνικότητα και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των εμπλεκομένων. Γόνος επιχειρηματία ο Έλληνας, Αλβανός ο έτερος κατηγορούμενος, άλλες καταθέσεις και το θέμα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο. Οι κατηγορούμενοι πλέον μεταφέρονται σε διαφορετικά σωφρονιστικά καταστήματα.

Την επόμενη μέρα βίντεο κυκλοφορούν μέσα από τις φυλακές, τα οποία διαμοιράζουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι, οι οποίοι άγνωστο πώς, έχουν βρεθεί στο κελί του νεοφερμένου κατηγορουμένου, όπου και καταγράφεται στη συνέχεια η κακοποίησή του. Μέχρι να μπορέσει κανείς να χωνέψει τα παραπάνω και να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει, τι και πώς εν τέλει οδήγησε σε αυτή την τραγωδία, νέος κύκλος αρχίζει στο διαδίκτυο. Η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων επικροτεί, απολαμβάνει, ενθαρρύνει και προωθεί αυτές τις συμπεριφορές, παρακολουθώντας με ενθουσιασμό κάποιους νέους, τους οποίους απομόνωσε εκεί για να σωφρονιστούν, να φέρονται με αυτόν τον τρόπο σε κάποιον άλλο που φυσικά εγκλημάτησε για να βρίσκεται εκεί.

Ναι σε ένα ειδεχθέστατο έγκλημα. Ενώ πλέον είμαι απόλυτα απογοητευμένη, να σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει ελπίδα, έρχονται οι δηλώσεις του πατέρα να μου δώσουν θάρρος. Παρά την οδύνη, το απίστευτα τραγικό που ζει, έχει την αξιοπρέπεια να καταδικάσει αυτές τις πράξεις, σκεπτόμενος ως ένας Άνθρωπος, δεν αφήνεται στα πιο ζωώδη ένστικτα, παρά τον απύθμενο πόνο του.

Για να καταλήξω εν τέλει, στο σχόλιο-εικόνα στην αρχή του κειμένου. Βρέθηκε τρόπος να δηλητηριαστεί η παραπάνω στάση. Η απουσία αποδοχής της σαρίας, ωθεί κάποιους στο να συγκρίνουν αυτή τη στάση του πατέρα με τη στάση ενός άλλου τραγικού πρωταγωνιστή, ο οποίος κατακρίθηκε από σαθρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας για τον τρόπο με τον οποίο διαχείριστηκε το πένθος του. Ναι, δεν ξέρω αν το μάθατε αλλά υπάρχει σχετικό λαικό δικαστήριο, που ορίζει κατά περίπτωση πόσο καιρό πρέπει να τηρηθεί αυστηρό πένθος, πόσο καιρό μετά επιτρέπεται στο άτομο να προχωρήσει μπροστά, πόσο πρέπει να εκτεθεί και γενικά πώς να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.

Μάλιστα, ο λαός γίνεται και γλωσσοπλάστης κατά περίπτωση, κάνοντας λογοπαίγνιο με το όνομα, εκτοξεύοντας τον πήχη της αηδίας στα ύψη.

Μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω, εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…

ΥΓ: Σε αντίδρασή μου σε αυτό το σχόλιο, η συγκεκριμένη γυναίκα με διέγνωσε με πολλά ψυχολογικά…

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.