Ψυχοθεραπεία και «στίγμα»

zwme Λέξεις
echaritygr
31 Ιανουαρίου 2019
0
393
5 minutes read

Δεν είναι εύκολο, πιστέψτε με. Αντίθετα είναι πολύ δύσκολο να μένεις στην επαρχία και να αποφασίζεις να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας. Και ας γνωρίζεις πως χρειάζεται να το κάνεις. Είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να πληκτρολογήσεις το αριθμό του τηλεφώνου για να κλείσεις ραντεβού για την πρώτη συνεδρία. Αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο… Γιατί πραγματικά μπορείς, όπου και αν μένεις…

Είμαι η Μαίρη και πριν λίγες ώρες ολοκλήρωσα μία ακόμα συνεδρία με την ψυχολόγο μου. Πληκτρολογώ με άνεση αυτή την στιγμή, την συγκεκριμένη πρόταση και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Μα όταν ξεκίνησα τις συνεδρίες δεν ήμουν καθόλου άνετη. Ξεκίνησα την ψυχοθεραπεία, όταν ένοιωσα πως το υπερβολικό άγχος, μου έκλεβε δεκάδες στιγμές από την ζωή μου. Στιγμές δημιουργίας και χαράς. Μα και όταν έπαψα να νοιώθω υγιής. Όταν φοβόμουν να κοιμηθώ τα βράδια, νομίζοντας πως θα πεθάνω από κάποια ανεξήγητη ασθένεια.

Όταν η λίστα με τις ασθένειες που κατά διαστήματα, πίστευα πως έχω, συνεχώς μεγάλωνε και μεγάλωνε και μεγάλωνε…

Ζω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και το να επισκεφτώ το γραφείο ενός ψυχολόγου ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μου φόβους. Το στίγμα για τις υπηρεσίες ενός ψυχολόγου, δυστυχώς, μέχρι σήμερα είναι ορατό. Ίσως περισσότερο ορατό στην επαρχία, από ό,τι στις μεγάλες πόλεις. Έπρεπε όμως κάτι να κάνω. Το σκεφτόμουν για μήνες. Από την μία υπήρχε το στίγμα και από την άλλη, η ανάγκη μου για βοήθεια.

«Πώς θα έφτανα στο γραφείο του ψυχολόγου; Αν με έβλεπε κάποιος γείτονας ή γνωστός; Τι θα σκέφτονταν για μένα, φίλοι και συγγενείς; Τι θα έλεγα στη πρώτη συνεδρία; Και αν αγχωνόμουν πολύ και δεν μπορούσα να μιλήσω; Ή αν ντρεπόμουν; Τι θα συνέβαινε μετά το τέλος της συνεδρίας;» Αυτές και πολλές ακόμα σκέψεις με τυραννούσαν. Μέχρι που ανακάλυψα την λύση. H λύση είχε όνομα: «skype». Αποφάσισα να πάω σε ψυχολόγο, εκτός της πόλης μου και να ξεκινήσω τις συνεδρίες μέσω skype.

Η χρήση της τεχνολογίας είναι λυτρωτική για αυτούς που διστάζουν να κάνουν το πρώτο βήμα και να βρεθούν στο γραφείο ενός ψυχολόγου. Η τέλεια λύση για όσους φοβούνται το κουτσομπολιό της κλειστής κοινωνίας. Το πρώτο καιρό έκανα τις συνεδρίες μου σιωπηλά και αθόρυβα. Κλεινόμουν στο δωμάτιο μου, φορούσα τα ακουστικά, άνοιγα το skype και ξεκινούσε η συνεδρία. Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα. Ακόμα και τότε ανησυχούσα μήπως μάθει κάποιος για αυτές τις συνεδρίες. Μου πήρε καιρό να καταφέρω, όχι μόνο να ελέγξω το άγχος και την υποχονδρίαση, αλλά να συνειδητοποιήσω πως δεν είναι κακό να επισκεφτεί κάποιος ψυχολόγο.

Καιρό απέφευγα να μιλήσω και στη κολλητή μου φίλη για την ψυχοθεραπεία που έκανα. Βάφτιζα το προγραμματισμένο ραντεβού της συνεδρίας ως «ραντεβού στον οδοντίατρο» ή ως «μάθημα ισπανικών», για να μη αποκαλύψω τις εβδομαδιαίες συνεδρίες. Μέχρι που άρχισα να μιλάω πιο ανοιχτά για την ψυχοθεραπεία. Όταν έπαψα να φοβάμαι το κουτσομπολιό της κλειστής κοινωνίας. Όταν ένοιωσα περισσότερο δυνατή να αποκαλύψω πως κάνω συνεδρίες.

Έτσι αποκάλυψα σε αρκετά άτομα της επαρχιακής πόλης όπου ζω, πως κάνω συνεδρίες. Ήθελα να δω τις αντιδράσεις τους. Να καταλάβω τι είναι αυτό που σκέφτονται, όταν ακούν λέξεις όπως «ψυχολόγος», «ψυχοθεραπεία», «εβδομαδιαίες συνεδρίες», «Γ.Α.Δ.» (Γενικευμένες Αγχώδεις Διαταραχές). Για δύο λόγους ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο. Πρώτον για να πω την δική μου εμπειρία από την ψυχοθεραπεία, κάτι που νομίζω πως επετεύχθη. Ο δεύτερος λόγος ήταν για να καταγράψω όσα έχω ακούσει κατά την διάρκεια των συνεδριών που κάνω. Ίσως έτσι γίνει πιο ορατό το «στίγμα» που υπάρχει μέχρι σήμερα.

«Μη πεις σε κανέναν πως πας σε ψυχολόγο.

Κράτα το μυστικό»

Ήταν το πρώτο σχόλιο που άκουσα. Γιατί αλήθεια να το κρατήσω μυστικό; Γιατί κάποιος να κρατήσει μυστική την ψυχοθεραπεία; Αν είχα πρόβλημα με τα δόντια μου, δεν θα πήγαινα στον οδοντίατρο; Θα κρατούσα μυστικό ένα ραντεβού στο οδοντίατρο; Ή μήπως θα φορούσα περούκα για να μη με αναγνωρίσει κανένας όση ώρα περίμενα στο οδοντιατρείο;

«Είσαι τρελή;

Θα νοσηλευτείς και σε ψυχιατρική κλινική;»

Η αλήθεια είναι πως αυτή η ερώτηση με ενοχλεί μέχρι τώρα. Όχι, δεν είμαι τρελή. Δεν είμαι. Ούτε θα νοσηλευτώ σε ψυχιατρική κλινική. Έχω γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως μόνο αν είσαι πολύ διαταραγμένος, πηγαίνεις σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο. Είναι απίστευτα μεγάλο λάθος. Ο ψυχολόγος μπορεί να σε συμβουλέψει να ελέγχεις καλύτερα το άγχος σου. Να σε βοηθήσει στη διαχείριση κάποιου πένθους ή ενός δύσκολου διαζυγίου.

«Αν ήσουν δυνατή, δεν θα χρειαζόσουν ψυχολόγο.

Θα μπορούσες και ΜΌΝΗ ΣΟΥ να αντιμετωπίσεις οποιοδήποτε πρόβλημα»

Το ακούω πολύ συχνά αυτό το σχόλιο. Δεν είμαι αδύναμη. Θέλει θάρρος να παραδεχτείς πως δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα, πως δεν είσαι «τέλεια» και πως πιθανότατα δεν θα γίνεις και ποτέ και να αναζητήσεις βοήθεια. Θέλει θάρρος να αποφασίσεις να κλείσεις τον πρώτο ραντεβού, ενώ φοβάσαι για το τι θα ακολουθήσει. Η ψυχοθεραπεία είναι για τους δυνατούς και ίσως το παραπάνω σχόλιο το κάνουν μόνο όσοι διστάζουν να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία.

«Πώς θα βρεις μετά δουλειά,

αν μαθευτεί πως πηγαίνεις σε ψυχολόγο;»

«Δεν φοβάσαι μήπως απολυθείς,

αν το μάθει ο εργοδότης σου;»

Όχι και πάλι όχι. Στο βιογραφικό μου, δίπλα από την λέξη «επάγγελμα» γράφει: «δημοσιογράφος» και όχι «Γ.Α.Δ.» («γενικευμένη αγχώδης διαταραχή»). Ο κάθε εργοδότης πριν να με προσλάβει, θα με κρίνει για τις ικανότητες μου και όχι για κάποια δυσκολία που έχω. Ούτε για το τι κάνω στο ελεύθερο μου χρόνο. Αν στο ελεύθερο μου χρόνο επισκέπτομαι κάποιο ψυχολόγο ή αν παρακολουθώ μαθήματα μαγειρικής, για παράδειγμα. Δεν είμαι διαφορετική από άλλους συναδέρφους γιατί έχω Γ.Α.Δ. Επίσης, έχω και μυωπία, γιατί δεν με ρωτάτε αν φοβάμαι πιθανή απόλυση εξαιτίας της μυωπίας μου;

«Πόσα ψυχοφάρμακα παίρνεις καθημερινά;»

Πολλοί πιστεύουν πως οι ψυχολόγοι δίνουν φαρμακευτική αγωγή. Μεγάλο λάθος. Μόνο οι ψυχίατροι μπορούν να δώσουν φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία. Δεν παίρνω κάποια φαρμακευτική αγωγή. Αν χρειαζόταν να πάρω κάποιο φάρμακο, θα το έπαιρνα, όπως θα έπαιρνα τα φάρμακα που θα μου έδινε ο παθολόγος για να καταπολεμήσω την βρογχίτιδα ή ο ορθοπεδικός για να ανακουφιστώ από τους πόνους κάποιου κατάγματος.

«Δεν δυσκολεύουν οι εβδομαδιαίες συνεδρίες την καθημερινότητά σου;»

Όχι. Κάνω ό,τι ακριβώς έκανα και πριν τις συνεδρίες. Δουλεύω, παρακολουθώ μαθήματα σε κάποια σχολή, βγαίνω έξω, χαλαρώνω βλέποντας ξένες σειρές. Απλά γνωρίζω πως μία φορά την εβδομάδα θα συναντήσω μέσω skype ή από κοντά στο γραφείο της, την ψυχολόγο μου. Άλλες φορές μάλιστα, ανυπομονώ να έρθει η μέρα της συνεδρίας. Το κυριότερο; Έχω σταματήσει να ανησυχώ για τις ασθένειες και έχω καταφέρει να ελέγξω σε μεγάλο βαθμό το άγχος μου.

«Δεν φοβάσαι μήπως ακούσεις αρνητικά σχόλια; Μήπως απομακρυνθούν άνθρωποι από δίπλα σου, εξαιτίας της ψυχοθεραπείας;»

Θα ήταν ψέμα, αν πω πως δεν φοβάμαι να ακούσω και άλλα αρνητικά σχόλια. Ναι, φοβάμαι. Αλλά με τον φόβο, δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά. Και εγώ θέλω να προχωρήσω. Μόνο όποιος αντιμετωπίζει τον φόβο του, αγκαλιάζοντας τον, μπορεί να προχωρήσει. Πράγματι υπάρχει στίγμα για την ψυχοθεραπεία και τους ειδικούς ψυχικής υγείας, αλλά υπάρχουν ελπίδες για το μέλλον. Εάν απομακρυνθούν άνθρωποι από δίπλα μου, σημαίνει πως δεν ήταν πραγματικά δίπλα μου. Δεν χρειάζομαι τέτοιους ανθρώπους, άρα «στο καλό να πάνε».

Θα ήθελα να τονίσω, τελειώνοντας, πως η συμβολή ενός ψυχολόγου είναι πολύ σημαντική για οποιονδήποτε χρειάζεται βοήθεια. Μη αφήνετε στερεότυπα να καθορίζουν την ζωή σας. Μη επιτρέψετε σε κανέναν να σας θεωρήσει «μη φυσιολογικούς» επειδή αναζητάτε βοήθεια. Τολμήστε και κάντε το πρώτο βήμα… Μετά την πρώτη συνεδρία, όλα θα έχουν αλλάξει, προς το καλύτερο….

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.