The Curring Room: Όταν η ωμότητα, γίνεται θεραπεία (Ακατάλληλο κάτω των 18)

Μπαίνεις στην σκοτεινή αίθουσα του Πολυχώρου VAULT  Theatre και ήδη η μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, που προηγείται του έργου, σε “τοποθετεί” στο χώρο που διαδραματίζεται το έργο και σε “καθορίζει” στην εποχή, την στιγμή, το ίδιο το τραγικό γεγονός. Όμως όσα κι αν έχεις διαβάσει, όσα κι αν έχεις ακούσει, από κριτικές μέχρι και σχόλια για την παράσταση, τίποτε ειλικρινά δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την δική σου, προσωπική αλήθεια που έρχεται και εντυπώνεται σχεδόν σαν καύτρα και στίγμα επάνω στο σώμα σου. Καιόμενο δαδί. Αυτό θα μπορούσες να πεις πως είναι το έργο “THE CURING ROOM” που ο ταλαντούχος ιδιοκτήτης και σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς έφερε στην Αθηναϊκή σκηνή από το Λονδίνο. Η δική μας αλήθεια, αποτυπώθηκε στο σώμα το εσώτερο, το δέρμα το εξώτερο και το κάθε μας κύτταρο, όχι μόνο για την ίδια του την ωμότητα και την α-λήθεια- αυτό που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, σαν ντοκουμέντο της θηριωδίας του πολέμου – αλλά κυρίως χάρη στην υποκριτική δεινότητα των ίδιων των ηθοποιών. Τα συναισθήματα όσων το παρακολούθησαν – η παράσταση είναι κάθε βραδιά SOLD OUT – μπορεί να ποικίλουν και να εστιάζει ο καθένας σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο που τράβηξε την προσοχή, όμως η ίδια η γύμνια δεν προκάλεσε κανέναν γιατί η ιστορία αν δεν απογυμνωθεί, πως αλλιώς θα μπορεί να έχει την πραγματική της αξία; Εφτά άντρες, έξι Ρώσοι και ένας Γεωργιανός, κρατούνται αιχμάλωτοι των Ναζί, χωρίς πρόσβαση σε φαγητό και νερό, ολόγυμνοι στο κελάρι ενός μοναστηριού στην Πολωνία.Όσο ο καιρός “διαβαίνει” το σώμα και το μυαλό τους με αναμονές ενός σημαδιού από τους συμμάχους – ελευθερωτές τους, οι λιγοστές ελπίδες τους σβήνουν και αυτές. Και τότε ο φόβος, ο θυμός, το αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης, μετατρέπει τους άνδρες, τους ανθρώπους, σε θηρία. Η λεπτή κλωστή που ισορροπεί μεταξύ του αξιακού ανθρώπινου συστήματος, κόβεται και οδηγεί στον βάναυσο κανιβαλισμό… Το “The Curing room”, ένα αντιπολεμικό δράμα-θρίλερ γραμμένο από τον David Ian Lee, βασίστηκε σε τραγικά αληθινά γεγονότα που αμαυρώνουν τις σελίδες της ιστορίας όμως παίρνει ζωή και αναδεικνύει τις ολέθριες συνέπειες του πολέμου στην ανθρώπινη υπόσταση, τον καιρό των εντεινόμενων Ναζιστικών θηριωδιών. Συναντήσαμε τους συντελεστές και μας μίλησαν για την παράσταση που φέτος κλείνει το έτος με μια εκπληκτική προσέλευση του κοινού της Αθήνας. Μία λέξη μόνο της αρμόζει. ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ.

Κάπου γυμνός, απέναντι στους απογυμνωμένους από ελπίδα αλλά βαριά ντυμένους στον φόβο τους, ήρωες επί σκηνής, παραμονεύεις  και προσπαθείς με όσο φως σου έχει απομείνει στα μάτια, σιωπηλός να σαλέψεις κι εσύ, ο θεατής… 

Σημείωμα Αλέξανδρου Τανασκίδη / e-Charity.gr portal

e-Charity.gr: Για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια παράσταση σταθμός, καθηλωτική, ωμή και με βαθύ αντιπολεμικό στίγμα. Πως επιλέξατε να τη μεταφέρετε από το Vault του Λονδίνου, στο Vault της Αθήνας και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε με την απόδοσή της στο ελληνικό κείμενο;

Βασίλης Τσιγκριστάρης: Η επιλογή ήταν ξεκάθαρα του σκηνοθέτη, του Δημήτρη, σε συνδυασμό φυσικά και με την βοήθεια του μεταφραστή του έργου, Αντώνη Γαλέου. Καταλαβαίνω όμως ότι η επιλογή ήταν εύκολη εφόσον μιλάμε για ένα τόσο δυνατό έργο με ένα κείμενο δουλεμένο στην τελευταία του λεπτομέρεια. Η απόδοση σίγουρα δυσκόλεψε τον Αντώνη, που εντέλει έκανε εξαιρετική δουλειά φυσικά, γιατί νομίζω ότι είναι τρομερά δύσκολο να βρεις την σωστή γλώσσα για να αποδόσεις μια εποχή και ένα έθνος αρκετά διαφορετικό από τους Έλληνες. Μας έβγαλε ασπροπρόσωπους όμως. Κι εμάς και τον Δημήτρη. Η δουλειά για μας τους ηθοποιούς ήταν να βρούμε τα σημεία επαφής της πραγματικότητάς μας με την πραγματικότητα εκείνων των ανθρώπων του εκεί και του τότε.

e-Charity.gr: Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 7 Ρώσοι στρατιώτες, αιχμάλωτοι στο κελάρι ενός μοναστηριού. Με την προσωπική του ιστορία ο καθένας, με τις αποκρύψεις και τις αδυναμίες τους, συνθέτουν ένα μήνυμα αντιπολεμικό ενώ με την γύμνια τους, υποδηλώνουν την εξαθλίωση του ίδιου του πολέμου και την απανθρωπιά του…

Στέλιος Ψαρουδάκης : Το έργο αυτό είναι πράγματι πολύ σκληρό. Όμως είναι σίγουρα λιγότερο σκληρό από τον ίδιο τον πόλεμο. Αυτό που βλέπουμε πάνω στη σκηνή είναι αυτό που συμβαίνει όταν ο άνθρωπος, οποιοσδήποτε άνθρωπος, οποιουδήποτε βιοτικού επιπέδου, μόρφωσης ή οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης αναγκαστεί να πράξει με μόνο οδηγό τα ένστικτα του. Ο πόλεμος αυτό ακριβώς είναι που έχει ανάγκη για να τραφεί. Τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα. Γιατί τότε όλοι είμαστε ίδιοι και δυστυχώς είμαστε πιο σκληροί και πιο “απάνθρωποι” ακόμα και από τα ζώα από τα οποία τόσο πολύ προσπαθούμε να διαφέρουμε.

Βασίλης Τσιγκριστάρης: Αυτό είναι και το πιο εξαιρετικό στοιχείο αυτού του κειμένου για μένα. Πέρα από τα καθαρά γεγονότα, μέσα από κάθε έναν χαρακτήρα και κάθε έναν ηθοποιό που φέρνει αυτόν τον χαρακτήρα στην ζωή δίνεται και ένα στοιχείο του πολέμου, μια διαφορετική στάση ζωής την οποία τελικά χωρίς εξαιρέσεις τσαλαπατάει ο πόλεμος και οι συνθήκες. Κι εκεί έρχεται η εξίσωση για όλους. Είναι γυμνοί, αλλά η πραγματική απογύμνωση ουσιαστικά γίνεται κατά την διάρκεια του έργου.

e-Charity.gr: Πλέον, χωρίς φαγητό και νερό, αγωνίζονται να κρατηθούν στη ζωή με οποιονδήποτε τρόπο, προσπαθώντας να περισώσουν την αξιοπρέπειά τους… Υποκύπτουν όμως στο παράπτωμα της ανθρωποφαγίας. Σκηνές σκληρές, ωμές και αποδεικτικές του εκτροχιασμού του ανθρώπου εν καιρώ πολέμου, από τις αρχές του. Πως έγιναν οι ρόλοι σας, δεύτερο σώμα; Πως αντέξατε τόση ωμότητα που έπρεπε να τη μεταφέρετε από το κείμενο στην ίδια σας τη σάρκα;

Μάνος Κανναβός: Η μελέτη του κειμένου έχει μια διαδρομή που επιτρέπει στον ηθοποιό να πάρει το χρόνο να σταθεί απέναντι σ’ αυτό που έχει να ερμηνεύσει. Μέσα σ΄αυτόν το χρόνο το κείμενο αποδομείται, αναλύεται και ανασυγκροτείται ώστε να γίνει σκηνική παρουσιάσιμη δράση. Κάπως έτσι το πρώτο σοκ γίνεται συνήθεια και ο ηθοποιός χρησιμοποιεί μηχανισμούς ώστε να προστατεύει τον εαυτό του και να μη φθείρεται στην αναπαραγωγή της παράστασης.

Στέλιος Ψαρουδάκης: Η ομορφιά της υποκριτικής είναι να έρχεσαι αντιμέτωπος με πρωτόγνωρες καταστάσεις και συναισθήματα. Να προσπαθείς να καταλάβεις και να αισθανθείς πράγματα που ξεπερνάνε την πραγματικότητα σου. Σε αυτό τον αγώνα τα όπλα σου είναι η εμπειρίες σου, οι εικόνες της καθημερινότητας σου, οι γνώσεις και η φαντασία σου. Στην προκειμένη περίπτωση τα δύο πρώτα ήταν σχεδόν άχρηστα οπότε αγωνίστηκα με τα δύο που έμειναν. Η αλήθεια είναι ότι μελετώντας κατάλαβα ότι δυστυχώς η ιστορία , ακόμα και η σύγχρονη, βρίθει από περιστατικά που μπορούν να μου δώσουν εικόνες για να μπορώ να χτίσω το τοπίο του συγκεκριμένου έργου μέσα μου. Το πιο βασανιστικό από όλα είναι η σκέψη ότι αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν σε ανθρώπους που ούτε αυτοί μπορούσαν να φανταστούν τέτοιες καταστάσεις.

Βασίλης Τσιγκριστάρης: Η διαδικασία της πρόβας δεν ήταν φυσικά πάντα εύκολη, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να απαντήσω ακριβώς στο πώς άντεξα την ωμότητα. Οι διεργασίες γίνονται υποδόρια. Υποθέτω η συνειδητοποίηση, η ενεργοποίηση του σώματος και η επανάληψη βοήθησαν στο να περάσει αυτή η ωμότητα στο στάδιο της «αλήθειας» μας, και θεωρώ πως ότι είναι αλήθεια δεν είναι κάτι που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ωμό, γιατί είναι πια ανθρώπινο. Σκληρό και άγριο μπορεί, ωμό όχι. Και είναι κάτι που μας είναι πλέον ανεκτό, ακριβώς λόγω της ειλικρίνειάς του.

e-Charity.gr: Παρ΄όλη την γύμνια των συντελεστών στη σκηνή, καταφέρνει το μυαλό και δουλεύει και συλλαμβάνει νοήματα και οπτικοποιημένα συναισθήματα από το απλώς να επικεντρωθεί το βλέμμα στο σώμα. Είναι ένας άθλος ο οποίος οφείλεται σε ένα κείμενο καλοδουλεμένο όμως και στην υποκριτική του καθενός σας. Πως ταιριάξατε σαν διαφορετικά μοτίβα ηθοποιών στην ίδια σκηνή;

Στέλιος Ψαρουδάκης: Μια παράσταση είναι πάντα μια σύνθεση. Σύνθεση απόψεων, θέσεων, τρόπων σκέψης, τρόπων δουλειάς, συμπεριφοράς και πολλών άλλων. Η επιτυχία της έγκειται στο πόσο πετυχημένα γίνεται αυτή η σύνθεση. Στην περίπτωση μας νομίζω ήταν μια ευτυχής συγκυρία. Πάντως γενικότερα πιστεύω ότι όσο περισσότερες είναι οι ψηφίδες τόσο πιο πολλές επιλογές υπάρχουν για να φτιαχτεί ένα ψηφιδωτό όπως είναι μια παράσταση. Ο άνθρωπος βέβαια που καλείται να ταιριάξει τις ψηφίδες αυτές είναι ο σκηνοθέτης, γι’ αυτό νομίζω ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος για να απαντήσει.

Μάνος Κανναβός: Το ταίριασμα έρχεται ως αποτέλεσμα ενός κοινού στόχου. Όλοι μαζί και ο καθένας με το δικό του κίνητρο ακολουθούμε το μονοπάτι που χαράσει ο σκηνοθέτης. Αυτός ορίζει τον καμβά, κρατάει την παλέτα στο χέρι του κι εμείς του προτείνουμε τις αποχρώσεις. Το θέμα του γυμνού στη συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι άξιο λόγου είναι τόσο δυνατή η ιστορία αυτών των ανθρώπων που είναι αδικαιολόγητο κάποιος να σταθεί στο γυμνό.

Στέλιος Καλαϊτζής: Το γυμνό των χαρακτήρων στο έργο δίνει την βαρύτητα της συνθήκης την οποία βιώνουν. Η εξαθλίωση και η ταπείνωση του πολέμου, γίνεται με έμφαση. Η γύμνια του σώματος θα οδηγήσει στην γύμνια της ψυχής. Και η γυμνή αυτή ψυχή του κάθε χαρακτήρα θα δώσει το έναυσμα στην αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και από τους άλλους. Κι αυτό βοήθησε τα διαφορετικά μοτίβα των ηθοποιών να ταιριάξουν. Αντιμετωπίσαμε ο ένας τον χαρακτήρα του άλλου μέσα σε αυτήν την συνθήκη. Όπως και οι 7 βρέθηκαν σε ένα κελάρι , έτσι κι εμείς βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο μην ξέροντας πως θα αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον. Και απλά ακολουθήσαμε το υποκριτικό μας ένστικτο κάτω από τις οδηγίες του Δημήτρη Καρατζιά.

Βασίλης Τσιγκριστάρης: Αυτό σίγουρα ξεκίνησε από την ματιά, το ταλέντο και την διάθεση του Δημήτρη του Καρατζιά. Νομίζω ότι χάρη στον Δημήτρη από την πρώτη κιόλας στιγμή γίναμε όλοι ομάδα κι έπειτα αυτός κατάφερε να μας φέρει κοντά και στα διαφορετικά «μοτίβα» υποκριτικής που μπορεί να είχε ο καθένας μας. Λειτουργούμε ο ένας για τον άλλον και όχι ο ένας απέναντι στον άλλον, ακούμε, είμαστε εκεί.

e-Charity.gr: Μέχρι πότε θα πάνε οι παραστάσεις; Σας κουράζει πνευματικά η φόρτιση στη σκηνή με την επιλογή της ανθρωποφαγίας και πως αποφορτίζεστε μετά το πέρας της παράστασης;

Στέλιος Καλαϊτζής: Οι παραστάσεις θα είναι μέχρι Απρίλιο. Η πνευματική κούραση είναι κάτι με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι κάθε φορά. Είναι μέρος της τέχνης μας. Είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Και πόσο μάλλον σε ένα τέτοιο έργο. Η αποφόρτιση ξεκινάει με το τέλος του έργου και το χειροκρότημα του κοινού. Και συνεχίζει με την κάθοδό μας στα καμαρίνια. Το να μιλήσουμε μετά με τους θεατές και να ακούσουμε τις δικές τους σκέψεις και γνώμες για το έργο είναι το ιδανικό. Εκεί που πίνεις ένα ποτό μαζί τους και μιλώντας έχεις ήδη βυθιστεί στο “τώρα”. Και επανέρχεσαι ομαλά. Καθαρίζεις και είσαι έτοιμος πια για την επόμενη.

Στέλιος Ψαρουδάκης: Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν όσο αποφασίσει ο κόσμος. Η αποφόρτιση μετά από μια τέτοια παράσταση είναι θέμα καθαρά προσωπικό. Εμένα με βοηθάει αρχικά η απομόνωση αλλά στη συνέχεια θέλω οπωσδήποτε μια καλή παρέα.

Βασίλης Τσιγκριστάρης: Η φόρτιση στην σκηνή σε αυτό το έργο νομίζω δεν έχει να κάνει μόνο με την ανθρωποφαγία, αλλά με ολόκληρη την συνθήκη. Τον εγκλεισμό, την απελπισία, την γύμνια, την εξουθένωση. Νομίζω ότι όλοι έχουμε καταφέρει να βάλουμε όρια ανάμεσα σε εμάς και τους ρόλους μας. Οπότε απλά χρειάζεται ελάχιστη ηρεμία και συντονισμός μετά το τέλος της παράστασης για να αποφορτιστεί όλο αυτό το συναίσθημα. Ευτυχώς.

Μάνος Κανναβός: Ο στόχος είναι να παίξει η παράσταση όλη τη σαιζόν. Πνευματική φόρτιση νομίζω υπάρχει σ΄όλες τις παραστάσεις. Η προσπάθεια να μείνεις συγκεντρωμένος δύο ώρες στη σκηνή και να είσαι συνεπής σ΄αυτό που έχεις να κάνεις είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολο ανεξάρτητα από τη θεματολογία του έργου. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι περισσότερο εξαντλητική γιατί είναι μια ομαδική δουλεία, ο σκηνοθέτης μας έχει δημιουργήσει μια παρτιτούρα που απαιτεί συνέπεια και ακρίβεια ώστε η ιστορία να εξελίσσεται από λεπτό σε λεπτό.

Πρωταγωνιστούν: 
Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Στέλιος Ψαρουδάκης

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.

Latest posts by echaritygr (see all)

• Θέατρο Σοφούλη | «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει» - 18 Μαρτίου 2023
• BABY BOOM | 12ο event στο Hyatt Regency Thessaloniki στηρίζει Παιδικά Χωριά SOS - 18 Μαρτίου 2023
• Κινέζοι σκίουροι, ρίχνονται με τα μούτρα στη μάχη κατά των ναρκωτικών ουσιών - 12 Μαρτίου 2023
• Σεισμός 7,8 Ρίχτερ σε Τουρκία – Β. Συρία | Τουλάχιστον 1.500 νεκροί (ΕΙΚΟΝΕΣ) - 6 Φεβρουαρίου 2023
• Κλωνοποιημένες «σούπερ αγελάδες» στην Κίνα παράγουν υψηλή ποσότητα γάλακτος - 3 Φεβρουαρίου 2023