Πόσο να μας αντέξει η χρονιά.
Κοιτάς γύρω σου και το αντιλαμβάνεσαι. Ή έτσι θέλω να σε έχω στο μυαλό μου για να μην με… συλλάβει η νεράιδα της κατάθλιψης και σε συμπεριλάβω στους αηθώς βολεμένους. Ο χρόνος, μπορεί να το συνηθίζουμε να το λέμε, πως θα δείξει… Ωστόσο, εμείς οφείλουμε να επιλέξουμε τόσο τι θα δείξουμε, όσο και τι θα αξίζει να δείξουμε, επιδείξουμε αλλά και εθνικά αποδείξουμε. Η ζωή εξάλλου, δεν είναι άλλο από ένα σκοινί τεντωμένο κι εμείς οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι μιας ισορροπίας κι όχι μιας ακροβασίας. Στην σκέψη μου έχουν ξαγρυπνήσει εικόνες πρωτόγνωρες, λυπηρές και αποκαρδιωτικές.
Δυστυχώς οι πολύχρωμες γιρλάντες αλλά και το περιτύλιγμα των λιγοστών είναι η αλήθεια δώρων φέτος, συνοδεία αρκετής χρυσόσκονης και άχνης του Πρωτοχρονιάτικου κουραμπιέ, δεν μπορούν να καλύψουν επ’ ουδενί την αλήθεια. Το «γύρω» μας, δεν είναι απόσπασμα από παραμύθια, ούτε τα σκληρά ενσταντανέ των αστέγων και νεοαστέγων, αποτελούν μια γκρο – πλάν καρικατούρα της κοινωνικής μας κατρακύλας. Το «μέσα» μου, όπως ελπίζω κι εσένα, έχει ανοίξει διάλογο με την κατανόηση και την αγανάκτηση. Το θέμα είναι όμως, τι κάνει το «έξω» μας.
Κι αν δεν είχε φλουρί φέτος η πίτα, μην ψάχνεις τον χρυσό στο «τριγύρω». Στο «μέσα» κρύβεται ο θησαυρός. Θα τα καταφέρουμε.
Ο συναγερμός έχει χτυπήσει προ πολλού, η μπαταρία έχει ξελιγωθεί και το οίκημα της υπομονής μας, έχει δεχθεί πολλάκις διαρρήξεις. Το πιο τραγικό όλων, τα δελτία ειδήσεων παίζουν τους δράστες νυχθημερόν κι όμως τα πόδια μας δεν λεν να εξαπολύσουν ανθρωποκυνηγητό για την σύλληψή τους. Παρελαύνουν κουστουμάτοι, χαμογελαστοί με τις μασέλες της άμυνάς τους και φωτογραφίζονται να στρογγυλοκάθονται αμετροεπείς σε τράπεζες συζητήσεων αναλώνοντας την συνείδησή μας και υπνωτίζοντας την οργή μας σε μια κούνια βαρύγδουπων λέξεων…
Δεν θα σε στενοχωρήσω παραπάνω. Αρκετά βολοδέρνεις στους ούριους ανέμους της θυσίας της εθνικής Ιφιγένειας, μα τα καράβια δεν θα ξεκινήσουν. Στο λέω, για να μην περιμένεις τόσα χρόνια την θυσία να καρποφορήσει. Τζάμπα το πτώμα και η προσφορά της στους θεούς. Θα σε αφήσω κάπου εδώ, με μισές σκέψεις που κλωθογυρίζουν στον αργαλειό της λύπης μου, ευχόμενος μόνο να συγκρατήσεις λίγη ακόμη υπομονή, σαν ψίχα από την βασιλόπιτα για το αυριανό σου καινούργιο πρωινό. Κι αν δεν είχε φλουρί φέτος η πίτα, μην ψάχνεις τον χρυσό στο «τριγύρω». Στο «μέσα» κρύβεται ο θησαυρός. Θα τα καταφέρουμε.
echaritygr
Latest posts by echaritygr (see all)
- Θέατρο Σοφούλη | «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ έναν γλάρο να πετάει» - 18 Μαρτίου 2023
- BABY BOOM | 12ο event στο Hyatt Regency Thessaloniki στηρίζει Παιδικά Χωριά SOS - 18 Μαρτίου 2023
- Κινέζοι σκίουροι, ρίχνονται με τα μούτρα στη μάχη κατά των ναρκωτικών ουσιών - 12 Μαρτίου 2023
- Σεισμός 7,8 Ρίχτερ σε Τουρκία – Β. Συρία | Τουλάχιστον 1.500 νεκροί (ΕΙΚΟΝΕΣ) - 6 Φεβρουαρίου 2023
- Κλωνοποιημένες «σούπερ αγελάδες» στην Κίνα παράγουν υψηλή ποσότητα γάλακτος - 3 Φεβρουαρίου 2023