Γράμμα ενός ενήλικου παιδιού στον Άγιο Βασίλη

Αξίζει Λέξεις
echaritygr
24 Δεκεμβρίου 2018
0
146
2 minutes read

Αγαπητέ Σάντα,

φέτος ήμουν πολύ καλό παιδί και τα σχετικά, τα ξέρεις και δεν υπάρχει λόγος να τα επαναλαμβάνω σε ένα γράμμα που κάθε χρόνο γράφω και δεν συγκινείσαι ποτέ να μου στείλεις μια απάντηση, ένα μέιλ, ένα αποδεικτικό παράδοσης, ένα sms τέλος πάντων. Παραβλέπω την αγένεια σου και την αποδίδω σε έλλειψη κοινωνικότητας και σε συγχωρώ, όπως κι εσύ θα με συγχωρήσεις που στο στέλνω φέτος τελευταία στιγμή και θα πρέπει να στριμώξεις το δώρο μου στον σάκο –το υπέρβαρο να το χρεώσεις σε εμένα.

Καθυστέρησα φέτος Κλάους να στο στείλω το γράμμα. Όχι επειδή δεν έβρισκα επιστολόχαρτο. Ούτε επειδή μου σώθηκε το μελάνι. Ήταν που σκεφτόμουν τι να σου ζητήσω. Το λάπτοπ πάει κατά διαόλου και θα πρέπει σύντομα να το αλλάξω. Μια τσάντα δερμάτινη, την θέλω κι αυτή, γιατί η μία που μου έμεινε είναι πλύνε βάλε και την βαριέμαι κάθε μέρα. Επίσης, θέλω βιβλία πολλά και κάποια που δεν υπάρχουν διαθέσιμα, κι είμαι σίγουρος ότι έχεις τις άκρες σου εσύ να μου τα στείλεις. Μην ξεχάσω το βασικό, και σχέση θέλω, αφού απ’ότι κατάλαβα πλέον πιο εύκολα την βρίσκεις σε βιτρίνα παρά στην κανονική σου ζωή. Φέρε και τίποτα φαγώσιμα. Κάθε χρόνο εγώ σε ταΐζω. Νισάφι πια.

Δεν μπορείς να πεις Κλάους. Λίγα και καλά για φέτος. Δεν έχω βλέψεις για χρυσό, ούτε για πράγματα που ξεθωριάζουν –εντάξει, η τσάντα και το λάπτοπ είναι τρεντ, αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ. Άσε που είμαι σίγουρος ότι ο σάκος σου είναι γεμάτος με τέτοια δώρα. Σε προκαλώ, μέτρα πόσοι σου ζήτησαν υλικά αγαθά για φέτος.

Πόσοι άραγε, καλέ μου γεράκο, ζητήσαμε υλικά αγαθά;

Κλάους, δεν με παίρνει να σκίσω το χαρτί. Ξέχνα τα παραπάνω. Μην μου φέρεις τίποτα. Μόνο έλα. Έλα και στο δικό μου σπίτι και μην ζοριστείς να κατέβεις από την καμινάδα του τζακιού. Χτύπα μου την πόρτα κι εγώ θα σου ανοίξω. Άσε το δικό μου σπίτι τελευταίο κι εγώ θα σου έχω μια κουβέρτα ζεστή να πάρει το κρύο της νύχτας από πάνω σου. Μια κούπα τσάι να ηρεμήσει το κάψιμο από το οξυγόνο που σου τάραξε τα πνευμόνια για να προλάβεις να ικανοποιήσεις όλη την απληστία που έχει γεμίσει ο κόσμος μας. Για να φέρεις τον κορεσμό στην ακόρεστη επιθυμία μας για αγαθά.

Άγιε μου Βασίλη πόσο χαίρομαι που δεν ξεχνάς τους ανθρώπους που τόσο σε πληγώνουν όλες τις μέρες του χρόνου. Που σε θυμούνται για δυο βράδια μόνο.

Και σε αγαπάνε μόνο όσο τους φέρνεις δώρα. Τόσα χρόνια πίστευα πως ήταν μαλάκυνση η αγάπη σου αυτή. Αλλά τώρα βλέπω πως είναι πραγματική αγάπη. Μια αγάπη που δεν μετράς κι ούτε της βάζεις όρια. Γιατί μας αγαπάς τόσο Άγιε μου Βασίλη;

Καλέ μου γεράκο, πόσο δύσκολα είναι να ζεις μόνος σου στην άκρη της γης; Πώς αντέχεις να περνάς τις μέρες σου ολομόναχος; Γιατί ποτέ δεν μίλησες σε κανέναν από όλους εμάς; Να πεις τι θα ήθελες να σου κάνουμε εμείς δώρο. Να μας πεις, τι θα ήθελες εσύ για τα Χριστούγεννα.

Άγιε Βασίλη, φέτος θέλω κάτι που δεν θα βαρύνει τον σάκο σου. Θέλω αγάπη για τους ανθρώπους. Αυτούς που έχουμε πληγώσει. Αυτούς που περιφρονούμε. Αυτούς που προσπερνάμε κι αφήνουμε πίσω μας να στέκονται σε κρύα πεζοδρόμια και σε σκαλιά εκκλησιών.

Θέλω υγεία. Για τους ανθρώπους που πονούν. Γι αυτούς που μέρα και νύχτα σφαδάζουν και περιμένουν καρτερικά να ξημερώσει και να μετρήσουν τις αναπνοές τους για μια μέρα ακόμη. Που πασχίζουν, και γίνονται οι ήρωες των δικών μας ζωών.

Θέλω καρδιές να ζωντανεύουν. Και να χτυπούν δυνατά για τους ανθρώπους τους. Θέλω άνθρωποι να τις ζωντανεύουν αυτές τις καρδιές και να μαθαίνουν και σε άλλους ανθρώπους πώς να το κάνουν.

Θέλω φαγητό. Γι όλους αυτούς που το έχουν ανάγκη. Για παιδιά και για ανθρώπους που ξαναγίνονται παιδιά. Για ανθρώπους που πεινάνε και η πείνα είναι το μόνο αίσθημα που νιώθουν.

Θέλω ανθρώπους. Κανονικούς. Όχι κατ’ ευφημισμόν. Ανθρώπους με αισθήματα που δεν τα φοβούνται και τα δείχνουν. Που μοιράζονται. Που…που… που.

Και, Άγιε μου Βασίλη, θέλω να σου κάνουν μια αγκαλιά, όλοι όσους τόσα χρόνια θυμάσαι ανελλιπώς. Να σου δείξουν επιτέλους την αγάπη που σου έχουν. Κι εσύ, να ξεκουραστείς και να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να καβαλήσεις το έλκηθρο και να σύρεις τον πελώριο σάκο σου.

Καλά Χριστούγεννα Κλάους και να περιμένεις και του χρόνου γράμμα μου.

Το παιδί που πάντα σκέφτεσαι!

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.