Δημήτρης Οικονόμου: Με λένε Γιώργο, … όπως ίσως κι εσένα….

Πορτραίτα
echaritygr
9 Σεπτεμβρίου 2017
0
316
4 minutes read

Ο Δημήτρης είναι μια έμπνευση από μόνος του… Εχμ, όχι… Λάθος το ξεκινώ. Πάμε πάλι. “Η λέξη έμπνευση, σε μια άλλη γλώσσα, θα μπορούσε να λέγεται Δημήτρης Οικονόμου”… Ναι αυτό είναι το σωστό! Όσο και να μην συμφωνείς, εσύ που διαβάζεις αυτή την συνέντευξη που θα ακολουθήσει αγαπημένο πλάσμα μου, εγώ θα συνεχίσω να μιλάω για αυτόν τον ΆΝΘΡΩΠΟ και ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ έτσι γιατί με εκπλήσσει κάθε φορά με την απλότητά του και την απαράμιλλη γοητεία της γραφής του. Το νέο του εγχείρημα -που θα παρουσιαστεί και στην Αθήνα στη μεγάλη γιορτή του βιβλίου στο Ζάππειο Μέγαρο στο περίπτερο 84-86 των Εκδόσεων iWrite, λίγο μετά τις 7 το απόγευμα– ακούει στον τίτλο “Με λένε Γιώργο”. Πρόκειται για έναν τίτλο που αμέσως μας κέντρισε το ενδιαφέρον και δεν μπορούσαμε παρά να του ζητήσουμε να μας μιλήσει ο ίδιος για μια ακόμη φορά στο #echaritygr μετά την συνέντευξή μας για το προηγούμενο βιβλίο του “Το Όνειρο της Κίκι” που μεταφέρθηκε και στην θεατρική σκηνή με μεγάλη επιτυχία. Ο “Γιώργος” του νέου αυτού βιβλίου του Δημήτρη, θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας.

Μπορεί να μην έχει ταυτότητα, ηλικία, εμπειρίες, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που να τον διαφοροποιούν από κάποιον άλλο χαρακτήρα, μπορεί να είναι ένα “πολυταυτοτικό” α-πρόσωπο που συγκεντρώνει όλων μας τις διαφορετικότητες, τις συμπεριφορές, τις πιο κρυφές μας σκέψεις, τις πιο παράξενες αντιλήψεις. Μπορεί να είναι ένα μη-πρόσωπο που να αποκτά ταυτότητα μέσα από τις ταυτίσεις που τόσο εύστοχα καταφέρνει αυτός ο μοναδικός μονόλογος του Δημήτρη Οικονόμου. Μπορεί να μην τοποθετείται καν σε ένα συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο. Μπορεί να μην έχει καν φωνή και να μας καλεί να γίνουμε το “υπαρξιακό παρόν” του… Να γίνουμε η Φωνή του! Μπορεί να μην είναι ούτε άντρας, ούτε γυναίκα βιολογικά, μπορεί να είναι ένα συνονθύλευμα… Μπορεί να είναι μια ιδέα! Κι ως ΙΔΕΑ θα την αντιμετωπίσουμε με αγάπη και ειλικρίνεια, με σεβασμό και αλληλεγγύη και δεν θα αναζητήσουμε αίτια και αιτιατά για τη σύλληψή της καθώς όπως φαίνεται, ο Γιώργος είναι αυτός/ή/ό που γράφει το βιβλίο μη κατευθυνόμενος από τον Δημήτρη… Γιατί όπως έλεγε κι ο Ουίλιαμ Φώκνερ (Αμερικανός Νομπελίστας Συγγραφέας) “Σε κάθε βιβλίο μου, από ένα σημείο κι έπειτα, οι ήρωές μου παίρνουν πρωτοβουλίες και ολοκληρώνουν μόνοι τους το έργο”.

#echaritygr: Τι σε τράβηξε να γράψεις το νέο σου αυτό βιβλίο με τίτλο τόσο εισαγωγικό σε μια παράλληλη ίσως προσωπικότητά μας; Όλοι κρύβουμε έναν Γιώργο μέσα μας;

Δημήτρης Οικονόμου: Σίγουρα όλοι μας κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί που του άρεσε να λέει την ιστορία του και ήταν αυτό που τον έκανε να προχωρά στη ζωή. Αυτός είναι ο Γιώργος, το παιδί μέσα μας, η αλήθεια μέσα μας, που κάποια στιγμή σταμάτησε. Μας έκαναν να σταματήσουμε, μας έκαναν να φοβόμαστε. Ο Γιώργος φωνάζει, κραυγάζει ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΙΩΡΓΟ, θα μπορούσε να φωνάζει ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ. Ξεχάσαμε να υπάρχουμε και να ζούμε για εμάς. Είμαστε διαφορετικοί και ξεχωριστοί και έτσι μόνο πρέπει να εξελιχτούμε. Προωθώντας αυτή τη διαφορετικότητά μας. Σε κάθε επίπεδο.

https://www.youtube.com/watch?v=aPZphld1TGI

#echaritygr: Γιατί επέλεξες να γράψεις έναν μονόλογο τόσο εσωτερικό; Τι υπηρετεί μια καταβύθιση στα “ενδότερα” της ψυχής σε εποχές που έχουμε ανάγκη…να δουν τα μάτια μας γιορτές, λίγο πιο έξω από μας; Πάλι για εμάς μιλάμε;

Δημήτρης Οικονόμου: Οι γιορτές ίσως να είναι αυτές που μας έκαναν να ξεχάσουμε. Είναι μεγάλη κουβέντα αυτή αλλά η μάζα κατευθύνεται πολύ εύκολα. Πρώτα σε κάνουν να ξεχάσεις τις σκέψεις σου, τις αξίες σου (τις προσωπικές σου, τις δικές σου, όχι του συνόλου, όχι των άλλων, όχι αυτές που σου φορτώνονται σαν δικές σου) και μετά γίνεσαι ίδιος με όλους. Απλά ακολουθείς. Ακολουθείς όπου σε πάνε. Και στις γιορτές πας σίγουρα πιο εύκολα. Ο Γιώργος όμως δεν είναι στη μάζα. Φοβάται. Και πάλι στο τέλος δεν ξέρει καν αν θα καταφέρει να ακουστεί, σίγουρα όμως ψάχνει να βρει συμμάχους. Συμμάχους όχι για επανάσταση, αλλά για ζωή. Και για εμένα δεν είναι εύκολο, κι εγώ φοβάμαι. Έσκαψα πολύ στα “ενδότερα” της ψυχής όπως λες. Εκεί όμως βρήκα τις γιορτές ενός παιδιού που λέει την ιστορία του και ζητάει κι από εμάς να καθίσουμε κάτω και να μοιραστούμε τη δική μας. Αν μη τι άλλο πρέπει να μιλάμε για εμάς. Ναι να μιλάμε για εμάς, όχι εγωιστικά, αλλά για να θυμόμαστε και να μην ξεχνάμε.

“Όλοι διαφορετικοί είμαστε/ Εγώ, εσύ, εγώ, εσύ, εγώ, εσύ, εσύ, εσύ, εσύ, εσύ/Διαφορετικοί, αλλά ίσοι, ίδιοι/Άνθρωποι/Πέρα και πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι”

#echaritygr: Το βιβλίο αφουγκράζεται την εποχή και μιλάει πέραν των υπολοίπων ΚΑΙ για τις διαφορετικότητες. Αλήθεια, γιατί θέλει τόσο αγώνα να αντιληφθεί κανείς το αυτονόητο, πως όλοι μας “προσομοιάζουμε στο ότι είμαστε διαφορετικοί”;

Δημήτρης Οικονόμου: Μ’ αρέσει αυτό που λες. Το βιβλίο μιλάει ΚΑΙ για τις διαφορετικότητες. Όχι μόνο γι’ αυτές. Και είναι πολλές και δεν παρουσιάζονται όλες στο βιβλίο. Δίνεται όμως ένα στίγμα. Ο ήρωας του βιβλίου θα μπορούσε ουσιαστικά να μας πει μόνο: ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΙΩΡΓΟ, ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΜΗ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΓΙ’ΑΥΤΟ. Και θα ήταν αρκετό. Επιλέγει όμως να δικαιολογήσει το αυτονόητο, ότι δηλαδή είναι άνθρωπος, λέγοντάς μας πρώτα μια ιστορία. Δυσκολεύεται αλλά βρίσκει τον τρόπο έστω κι έτσι. Ξεκινώντας με την άλφαβήτα και με το όνομά του και τελικά το λέει. “Όλοι διαφορετικοί είμαστε/Εγώ, εσύ, εγώ, εσύ, εγώ, εσύ, εσύ, εσύ, εσύ, εσύ/Διαφορετικοί, αλλά ίσοι, ίδιοι/Άνθρωποι/Πέρα και πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι”

#echaritygr: Μοιάζει να θες να πεις για σένα, όμως πολύ εύκολα καταλαβαίνει ο αναγνώστης πως μιλάς και για κείνον… Πως επιτυγχάνεται αυτό μέσα από την συγγραφή του βιβλίου;

Δημήτρης Οικονόμου: Μάλλον είναι πολύ εύκολο για μένα αυτό και μάλλον δεν μπορώ ακριβώς να το εξηγήσω. Πάντα όμως όταν γράφω, ειδικά με τους μονολόγους, έχω απέναντί πολλές μορφές. Έτσι έκανα και με τον πρώτο μου μονόλογο “Το όνειρο της Κίκι”. Είχα την Κίκι πάντα δίπλα μου και γράφαμε μαζί, πότε για μένα και πότε για εκείνη. Έτσι έγινε και με το Γιώργο, ήταν πάντα μαζί μου κι αυτή τη φορά προσπάθησα να τον ακούσω όσο καλύτερα μπορούσα. Ρωτούσα και μου απαντούσε. Κατάλαβα από την αρχή πως θέλει απλά να μοιραστεί μια ιστορία. Αυτό και έκανα. Τον άφησα να μου την πει κι εγώ απλά έβαλα τις λέξεις, τη μία δίπλα στην άλλη.

#echaritygr: Θα το δούμε σύντομα σε θεατρικό το βιβλίο; Σκέφτεσαι να το μεταφέρεις επί σκηνής όπως έκανες με την Κίκι;

Δημήτρης Οικονόμου: Κάθε φορά που γράφω έναν μονόλογο εγώ τον έχω ήδη δει στο μυαλό μου, να παίρνει σάρκα και οστά σε κάποια θεατρική σκηνή. Αυτό είναι λοιπόν και το ζητούμενο. Να μεταφερθεί επί σκηνής για να μπορέσει να επικοινωνήσει με ακόμη περισσότερους ανθρώπους. Το έχει ανάγκη άλλωστε ο Γιώργος αυτό. Ήδη έχω κάνει κάποιες συζητήσεις και μακάρι σύντομα να εξελιχθούν σε κάποια συνεργασία.

Book signing event – “με λένε Γιώργο” (εσένα;)

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου

Ζάππειο Μέγαρο, Γιορτή Βιβλίου

Περίπτερο 84-86

Εκδόσεις iWrite

Ο Γιώργος δεν είναι παρά μια φωνή μέσα σε τόσες άλλες. Μια φωνή όμως πάντα έχει κάτι να σου πει. Ο Γιώργος δεν είναι παρά μια ιστορία μέσα σε τόσες άλλες. Μια ιστορία όμως πρέπει πάντα να λέγεται κι αν ακουστεί, μπορεί να σου θυμίσει κάτι από τη δική σου ιστορία. Ένας μονόλογος για τη διαφορετικότητα. Ένας μονόλογος σε πρώτο πρόσωπο, σε δεύτερο και σε τρίτο. Γιατί ο Γιώργος είμαστε όλοι εμείς μαζί κι ο καθένας από εμάς ξεχωριστά. Ο Γιώργος είναι μια ιστορία για τον άνθρωπο.

(σημείωμα συγγραφέα)

Bio
Latest Posts

echaritygr

Η Οικογένεια του e-Charity.gr Portal, απέναντι στην λογική της απλής κριτικής και της ακατάσχετης αποποίησης ευθυνών ή της άκρατης φιλολογίας, αναλαμβάνει τις ευθύνες του μέλλοντος, ΣΗΜΕΡΑ. Για εμάς, εσάς, το ΑΥΡΙΟ των παιδιών μας. Με μεράκι, αγάπη στον συνάνθρωπό μας κι αφοσίωση στον στόχο μας, συναντιόμαστε από κάθε γειτονιά της Ελλάδας, με έναν σκοπό. Να κάνουμε το όραμά μας, ΠΡΑΞΗ. Την Αλληλεγγύη, ΖΩΗ.